Tytuł:Czerwony snajper. Wspomnienia z frontu wschodniego Autor:Jewgienij Nikołajew Gatunek:historia Ocena: ★★★☆☆☆☆☆☆☆ ISBN:9788377739686 Tłumacz:Marcin Cybulski Wydawnictwo:Wydawnictwo RM Liczba stron:280 Forma książki:książka Tłumaczenie radzieckiej propagandówki napisanej w okresie zimnej wojny przez (chyba) weterana obrony Leningradu.
Dzielny radziecki snajper już po kilkunastu dniach szkoleniach likwiduje dziennie po kilku - kilkunastu Niemców na swoim ulubionym dystansie - 20-30 metrów. Z książki dowiemy się również, że fińscy snajperzy zawsze mają przy sobie mnóstwo gotówki, bo tylko dobrze opłaceni faszystowscy najemnicy mieliby czelność stawić czoła armii czerwonej.
A także, że w każdej niemieckiej ziemiance jest damska bielizna. Niemcy to ogólnie niezbyt rozgarnięty naród, oprócz tego, że dają się podejść podczas nocnych rajdów, bo ściągają sobie panienki na pierwszą linię (to dla nich w każdej ziemiance jest damska bielizna, w książce ten motyw się powtarza), to jeszcze atakują tyralierą na pozycje ckmów i snajperów. Którzy bezlitośnie ich masakrują. Uprzednio dopuszczając na odległość 20 metrów.
Miejscami książka ociera się o skrajne science-fiction, np. zdaniem autora odłamek wbił mu do jamy brzusznej kieszonkowy zegarek, którego wyjęcie przeprowadził chirurg we współpracy ze specjalnie ściągniętym na front zegarmistrzem, który liczył części i weryfikował, czy coś jeszcze nie zostało w środku.
Mnóstwo propagowanych sloganów i komsomolskiego podejścia do życia przeplatane efektownymi i rezolutnym i akcjami sowieckich chłopaków, którzy zawsze przechytrzą faszystów (to słowo występuje w książce po kilka razy na stronę).
Nie wiem, po co wydano tak słabo napisane wspomnienia, można przeczytać chyba tylko jako ciekawostkę pokazującą, jak pisano w ZSRR hagiografię bohaterów wojennych. Ah, po wojnie nasz bohater oczywiście otrzymał pracę i coroczny wyjazd do sanatorium. Ani słowa w książce o losie tysięcy okaleczonych weteranów wymagających opieki medycznej, którzy pozostawieni byli sami sobie lub wręcz wywożeni poza duże miasta czy o tragicznym losie zwalnianych jeńców radzieckich, których traktowano w ZSRR jak zdrajców.
Szukam męża od lat 18 do lat 100 Ja panna 26 lat lat nie pijąca nie paląca , posiadam 2 małe koty oraz stabilna pracę , uzębienie pełne Ty : nie palący nie pijący nie bijący Proszę tylko o poważne kandydatury
Tytuł:
Czerwony snajper. Wspomnienia z frontu wschodniegoAutor:
Jewgienij NikołajewGatunek:
historiaOcena: ★★★☆☆☆☆☆☆☆
ISBN:
9788377739686Tłumacz:
Marcin CybulskiWydawnictwo:
Wydawnictwo RMLiczba stron:
280Forma książki:
książkaTłumaczenie radzieckiej propagandówki napisanej w okresie zimnej wojny przez (chyba) weterana obrony Leningradu.
Dzielny radziecki snajper już po kilkunastu dniach szkoleniach likwiduje dziennie po kilku - kilkunastu Niemców na swoim ulubionym dystansie - 20-30 metrów. Z książki dowiemy się również, że fińscy snajperzy zawsze mają przy sobie mnóstwo gotówki, bo tylko dobrze opłaceni faszystowscy najemnicy mieliby czelność stawić czoła armii czerwonej.
A także, że w każdej niemieckiej ziemiance jest damska bielizna. Niemcy to ogólnie niezbyt rozgarnięty naród, oprócz tego, że dają się podejść podczas nocnych rajdów, bo ściągają sobie panienki na pierwszą linię (to dla nich w każdej ziemiance jest damska bielizna, w książce ten motyw się powtarza), to jeszcze atakują tyralierą na pozycje ckmów i snajperów. Którzy bezlitośnie ich masakrują. Uprzednio dopuszczając na odległość 20 metrów.
Miejscami książka ociera się o skrajne science-fiction, np. zdaniem autora odłamek wbił mu do jamy brzusznej kieszonkowy zegarek, którego wyjęcie przeprowadził chirurg we współpracy ze specjalnie ściągniętym na front zegarmistrzem, który liczył części i weryfikował, czy coś jeszcze nie zostało w środku.
Mnóstwo propagowanych sloganów i komsomolskiego podejścia do życia przeplatane efektownymi i rezolutnym i akcjami sowieckich chłopaków, którzy zawsze przechytrzą faszystów (to słowo występuje w książce po kilka razy na stronę).
Nie wiem, po co wydano tak słabo napisane wspomnienia, można przeczytać chyba tylko jako ciekawostkę pokazującą, jak pisano w ZSRR hagiografię bohaterów wojennych. Ah, po wojnie nasz bohater oczywiście otrzymał pracę i coroczny wyjazd do sanatorium. Ani słowa w książce o losie tysięcy okaleczonych weteranów wymagających opieki medycznej, którzy pozostawieni byli sami sobie lub wręcz wywożeni poza duże miasta czy o tragicznym losie zwalnianych jeńców radzieckich, których traktowano w ZSRR jak zdrajców.
#bookmeter #ksiazki #czytajzwykopem #historia #literatura #iiwojnaswiatowa #historiabookmeter