[karolgrabowski93]

Wampir w kulturze słowiańskiej różni się znacznie od współczesnych wyobrażeń o tym krwiopijcy. Z pewnością nie jest elokwentnym, wygadanym ani tym bardziej inteligentnym stworem. Nie posiada urody bożyszcza i nadnaturalnych mocy rodem z marvelowskich komiksów.
Klasyczny wąpierz ma wszystkie te atrybuty, które upodobniają go do żywego trupa, a więc upiory te w pewnym sensie przypominają afrykańskie zombie. Wampiry to dusze przodków, które powracają ze świata umarłych aby dręczyć żywych. Czynią to z zemsty na członkach swej rodziny, którzy wyrządzili im krzywdy lub nie zapewnili godnego pochówku. Mściwe upiory pasożytują na krewnych, wysysając z nich życiową energię. Słowianie wierzyli, iż we krwi każdej żyjącej istoty znajduje się jej dusza, nie osobowa (ta zamieszkiwała jaźń) ale esencja życia, bez której żadna istota żywa istnieć by nie mogła. Dlatego też upiory żywiły się krwią ludzi, tylko w ten sposób mogły bytować w naszym świecie.
Paradoksalnie wiara w wampiry wzrosłą po przyjęciu chrześcijaństwa. Groby z XII i XIII wieku, nierzadko skrywają szczątki celowo uszkodzone, zniszczone i zbezczeszczone. Czaszki umieszczano między udami, wbijano w nie metalowe gwoździe, kości nóg łamano, wszystko po to aby potencjalnemu krwiopijcy utrudnić wędrówkę po świecie żywych. Skąd ta nagła epidemia wampiryzmu w wiekach średnich?
Chrześcijaństwo zmieniło obrządek pogrzebowy, nie wolno było palić zwłok, obowiązywał bezwzględny nakaz grzebania zmarłych w ziemi. Perspektywa ta przerażała Słowian, wszak dusze przywiązywały się do swych powłok cielesnych, nie chcąc opuszczać ziemskiego padołu. Po spaleniu ciała, duszy nic nie trzymało na tym świecie, mogła kontynuować swą wędrówkę w zaświaty. Gdy ustał obyczaj kremacji, złe duchy powracały zza grobu, jako mszczący przeszłe krzywdy, zmarli krewni.

| #ciekawostki | #slowianie | #slowianskapolska | #demonologia | #mitologia | #folklor | #mitologiaslowianska |