Znalezione w internetach: Wpieniają mnie już tacy melomani-neofici, co to całe życie słuchali składanek "100 hitów klasyki", a teraz nagle koneserzy muzyki dawnej.
Pół biedy, gdy się spieszą: wpadną do sklepu z płytami, wybiorą 6 krążków jakichś niszowych wydawnictw i zadowoleni, nie zawracają gitary. Ale jak nie, to jest już jakiś dramat. Kup sobie płytę Bacha - nie tandetną kompilację, graną przez zespoły złożone z orkiestrowych emerytów, z ktorych jedna połowa słabo słyszy, a druga nie trafia smyczkiem w struny - ale po prostu normalne, przyzwoite orkiestry. Zaraz się zaczyna:
- A co tam masz? Phi. Przecież oni nawet nie grają na kopiach instrumentów z epoki! Poza tym na pewno korzystają z dziewiętnastowiecznych wydań, a koło takiego Neue Bach Ausgabe nawet nie przechodzili. Nie to co "Sola, Vera, Clarissima et Antiquissima Musica Musicarum Berlinensis", to jest dopiero zespół, wyobraź sobie, że oni...
I tak dalej i dalej. Nie ważne, że jeszcze kilka lat temu zachwycali się RMF Classic, bo wykonania lepsze niż z ich gównianych składanek.
Prawdziwa jazda zaczyna się przy próbie pójścia na koncert. O orkiestrach filharmonicznych nawet nie chcą słyszeć. Wystarczy rzut oka do repertuaru i już trzoda:
- Eee, w koło tylko romantyzm i jakieś klasyczne gunwo. A żeby zaprosić jakiś zespół, co zagra kilka skrzypcowych przedvivaldiańskich koncertów weneckich, to nie, bo pewnie szkoda kasy. Ja tam w życiu nie pójdę!
Koniec końców po sprawdzeniu wszystkiego co się da lądują na jakimś festiwalu na zadupiu. Nazwy festiwalu z reguły nie da się wymówić na trzeźwo, jeśli nie jest po polsku, a jeśli jest, to na pewno zawiera się w niej przymiotnik "bachowski".
Opowiada potem: - Jaki tam zajebisty koncert był. Grali z własnoręcznie zrobionych wydań, przepisywanych wprost z włoskich rękopisów. I jeszcze "a" na 470 Hz - śpiewaczka się ledwo wyrabiała w górze, ale uciągnęła...
I tak słucham tych pierdoł i nic nie mówię. Gorzej jak zejdzie się takich dwóch, wtedy pół godziny pitolą, jakich super zapomnianych kompozytorów odkryli ostatnio, a potem kłócą się o interpretację rytmiczną kolorowanych nut w notacji menzuralnej Kodeksu z Modeny - ale to już temat na inną historię...
Wpieniają mnie już tacy melomani-neofici, co to całe życie słuchali składanek "100 hitów klasyki", a teraz nagle koneserzy muzyki dawnej.
Pół biedy, gdy się spieszą: wpadną do sklepu z płytami, wybiorą 6 krążków jakichś niszowych wydawnictw i zadowoleni, nie zawracają gitary. Ale jak nie, to jest już jakiś dramat. Kup sobie płytę Bacha - nie tandetną kompilację, graną przez zespoły złożone z orkiestrowych emerytów, z ktorych jedna połowa słabo słyszy, a druga nie trafia smyczkiem w struny - ale po prostu normalne, przyzwoite orkiestry. Zaraz się zaczyna:
- A co tam masz? Phi. Przecież oni nawet nie grają na kopiach instrumentów z epoki! Poza tym na pewno korzystają z dziewiętnastowiecznych wydań, a koło takiego Neue Bach Ausgabe nawet nie przechodzili. Nie to co "Sola, Vera, Clarissima et Antiquissima Musica Musicarum Berlinensis", to jest dopiero zespół, wyobraź sobie, że oni...
I tak dalej i dalej. Nie ważne, że jeszcze kilka lat temu zachwycali się RMF Classic, bo wykonania lepsze niż z ich gównianych składanek.
Prawdziwa jazda zaczyna się przy próbie pójścia na koncert. O orkiestrach filharmonicznych nawet nie chcą słyszeć. Wystarczy rzut oka do repertuaru i już trzoda:
- Eee, w koło tylko romantyzm i jakieś klasyczne gunwo. A żeby zaprosić jakiś zespół, co zagra kilka skrzypcowych przedvivaldiańskich koncertów weneckich, to nie, bo pewnie szkoda kasy. Ja tam w życiu nie pójdę!
Koniec końców po sprawdzeniu wszystkiego co się da lądują na jakimś festiwalu na zadupiu. Nazwy festiwalu z reguły nie da się wymówić na trzeźwo, jeśli nie jest po polsku, a jeśli jest, to na pewno zawiera się w niej przymiotnik "bachowski".
Opowiada potem:
- Jaki tam zajebisty koncert był. Grali z własnoręcznie zrobionych wydań, przepisywanych wprost z włoskich rękopisów. I jeszcze "a" na 470 Hz - śpiewaczka się ledwo wyrabiała w górze, ale uciągnęła...
I tak słucham tych pierdoł i nic nie mówię. Gorzej jak zejdzie się takich dwóch, wtedy pół godziny pitolą, jakich super zapomnianych kompozytorów odkryli ostatnio, a potem kłócą się o interpretację rytmiczną kolorowanych nut w notacji menzuralnej Kodeksu z Modeny - ale to już temat na inną historię...
#pasta #muzykaklasyczna #muzykadawna