Johann Melchior Dinglinger oraz Grünes Gewölbe, Dwór władcy Aurangzeba 1701 - 1708. Była kiedyś ta makieta, ale chyba z 2 lata temu.
W produkcji tej miniatury użyto: 4909 diamentów, 160 rubinów, 1 szafir, 16 pereł i dwie kamee, ale przez kres 300 lat gdzieś zapodziało się 391 kamieni szlachetnych jest też to pierwszy przykład "chińszczyzny" (nie jak dzisiaj, ale próba naśladowania Chin oraz fascynacja kulturą). Fotografie słabej jakości są, ale na stronie muzeum macie olbrzymie zbliżenie i powiem, że makieta robi wrażenie.
"The "Grand Mogul's Throne", as contemporary sources called it, is a chef d'oeuvre of European Baroque goldsmith art. Its overall design is the first extensive document of Chinoiserie in Germany. His combination of fashionable interlacing with Far Eastern elements that can easily be applied to organize the surface of objects, Dinglinger helped forge the style of the Dresden Baroque. Today, the ensemble still consists of 132 figures and thirty-two gift items made of enameled gold. They are arranged on a silver, silver gilt, and gold stage that is conceived as an architectural feature. Between 1701 and 1708, Johann Melchior Dinglinger constructed the palace along with his brothers, the enamel artist Georg Friedrich (1666-1720) and the gold worker Georg Christoph (1668-1746). Today, the opus is still bedecked with 4,909 diamonds, 160 rubies, 164 emeralds, one sapphire, sixteen pearls, and two cameos (391 precious stones and pearls have been lost over the course of its nearly three-hundred-year existence).
@myrmekochoria: Grünes Gewölbe (pol. zielone sklepienie) to właściwie obecnie muzeum, założone jako skarbiec elektorów saskich w czasach apogeum rozwoju sztuki barokowej w luterańskiej (sic!) Saksonii, za panowania Augusta Mocnego. Bardzo polecam ogólnie drezdeńskie muzea w kontekście sztuki baroku, mimo drugowojennego kataklizmu ilość eksponatów jest oszałamiająca.
@myrmekochoria: Acz z drugiej strony sztuka barokowa w tamtym okresie skłania mnie do zastanowienia się nad pojęciem kiczu, kiedy coś, co można by określić danym terminem staje się sztuką.
@myrmekochoria: Ooo, pamiętam ten wpis o którym mówisz i to jakie wrażenie wywarła na mnie ta makieta. Fajnie, że po jakimś czasie robisz ponowne wrzutki
W produkcji tej miniatury użyto: 4909 diamentów, 160 rubinów, 1 szafir, 16 pereł i dwie kamee, ale przez kres 300 lat gdzieś zapodziało się 391 kamieni szlachetnych jest też to pierwszy przykład "chińszczyzny" (nie jak dzisiaj, ale próba naśladowania Chin oraz fascynacja kulturą). Fotografie słabej jakości są, ale na stronie muzeum macie olbrzymie zbliżenie i powiem, że makieta robi wrażenie.
"The "Grand Mogul's Throne", as contemporary sources called it, is a chef d'oeuvre of European Baroque goldsmith art. Its overall design is the first extensive document of Chinoiserie in Germany. His combination of fashionable interlacing with Far Eastern elements that can easily be applied to organize the surface of objects, Dinglinger helped forge the style of the Dresden Baroque. Today, the ensemble still consists of 132 figures and thirty-two gift items made of enameled gold. They are arranged on a silver, silver gilt, and gold stage that is conceived as an architectural feature. Between 1701 and 1708, Johann Melchior Dinglinger constructed the palace along with his brothers, the enamel artist Georg Friedrich (1666-1720) and the gold worker Georg Christoph (1668-1746). Today, the opus is still bedecked with 4,909 diamonds, 160 rubies, 164 emeralds, one sapphire, sixteen pearls, and two cameos (391 precious stones and pearls have been lost over the course of its nearly three-hundred-year existence).
Muzeum
#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.
#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #sztuka #myrmekochoria
@myrmekochoria: Grünes Gewölbe (pol. zielone sklepienie) to właściwie obecnie muzeum, założone jako skarbiec elektorów saskich w czasach apogeum rozwoju sztuki barokowej w luterańskiej (sic!) Saksonii, za panowania Augusta Mocnego. Bardzo polecam ogólnie drezdeńskie muzea w kontekście sztuki baroku, mimo drugowojennego kataklizmu ilość eksponatów jest oszałamiająca.