Przełom lat 60. i 70. XX wieku był okresem intensywnego rozwoju Telewizji Polskiej - w tym czasie TVP przeszła na nadawanie programu w systemie SECAM, a także uruchomiono drugi kanał telewizyjny. Nie dziwi więc fakt, że dynamicznie rozwijająca się telewizja potrzebowała odpowiedniego zaplecza, między innymi wozów transmisyjnych.
W 1964 roku, naprzeciw potrzebom telewizji wyszły Warszawskie Zakłady Telewizyjne, Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu oraz krakowska Akademia Sztuk Pięknych – WZT zleciło działowi nadwozi specjalistycznych WSK, a także ASP opracowanie projektu nadwozia dla Telewizyjnego Wozu Transmisyjnego.
Mielec, bo tak nazwano TWT, został oparty na podwoziu Jelcza ogórka, który z kolei był licencyjną wersją Skody 706 RTO. Koncepcję pojazdu opracował zespół inżyniera Zygmunta Zawadzkiego; grupą plastyków kierował docent JerzyTymcik, zaś konstruktorów nadwozia inżynier Dębicki.
Główną różnicą pomiędzy TWT a ogórkiem było podwozie i rama – wzmocniono ramę nośną i resory pojazdu, a także dodano specjalne wysuwane stojaki; wskutek dużej masy własnej w pojeździe mogły odkształcić się resory podczas dłuższego postoju.
Pod koniec 1965 roku Mielec był gotowy do badań – rok później samochód był ozdobą mieleckiego stoiska na XXXV Międzynarodowych Targach Poznańskich, gdzie zdobył tytuł Mister Uniwersum. Pierwsza wersja wozu prawdopodobnie posiadała sprzęt Unitry do nadawania telewizji czarno-białej; druga wersja pojazdu była przeznaczona do nadawania sygnału w wersji kolorowej, we wspomnianym wyżej systemie SECAM.
W latach 1969-1974 zbudowano 29 takich pojazdów, w które wyposażono wszystkie ówczesne ośrodki telewizyjne – do dzisiaj przetrwało kilka sztuk.
czyli
WZT WR-24 Mielec
Przełom lat 60. i 70. XX wieku był okresem intensywnego rozwoju Telewizji Polskiej - w tym czasie TVP przeszła na nadawanie programu w systemie SECAM, a także uruchomiono drugi kanał telewizyjny. Nie dziwi więc fakt, że dynamicznie rozwijająca się telewizja potrzebowała odpowiedniego zaplecza, między innymi wozów transmisyjnych.
W 1964 roku, naprzeciw potrzebom telewizji wyszły Warszawskie Zakłady Telewizyjne, Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu oraz krakowska Akademia Sztuk Pięknych – WZT zleciło działowi nadwozi specjalistycznych WSK, a także ASP opracowanie projektu nadwozia dla Telewizyjnego Wozu Transmisyjnego.
Mielec, bo tak nazwano TWT, został oparty na podwoziu Jelcza ogórka, który z kolei był licencyjną wersją Skody 706 RTO. Koncepcję pojazdu opracował zespół inżyniera Zygmunta Zawadzkiego; grupą plastyków kierował docent JerzyTymcik, zaś konstruktorów nadwozia inżynier Dębicki.
Główną różnicą pomiędzy TWT a ogórkiem było podwozie i rama – wzmocniono ramę nośną i resory pojazdu, a także dodano specjalne wysuwane stojaki; wskutek dużej masy własnej w pojeździe mogły odkształcić się resory podczas dłuższego postoju.
Pod koniec 1965 roku Mielec był gotowy do badań – rok później samochód był ozdobą mieleckiego stoiska na XXXV Międzynarodowych Targach Poznańskich, gdzie zdobył tytuł Mister Uniwersum. Pierwsza wersja wozu prawdopodobnie posiadała sprzęt Unitry do nadawania telewizji czarno-białej; druga wersja pojazdu była przeznaczona do nadawania sygnału w wersji kolorowej, we wspomnianym wyżej systemie SECAM.
W latach 1969-1974 zbudowano 29 takich pojazdów, w które wyposażono wszystkie ówczesne ośrodki telewizyjne – do dzisiaj przetrwało kilka sztuk.
#samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #jelcz #prl #autakrokieta #tvp
źródło: comment_RLBzU7raBFXrt0K3Q7xvjsdmjog5rMqi.jpg
Pobierzźródło: comment_tW2HN7o3kiPfNTzTfGa7IObei0X0JBWc.jpg
Pobierzźródło: comment_IJUpougogmz64B4i99eNMjAY3cSvtPha.jpg
Pobierz