W nocy z 27 na 28 maja 1947, na dworcu kolejowym w Lesznie doszło do zbrojnego starcia pomiędzy oddziałem Ludowego Wojska Polskiego i żołnierzami Armii Radzieckiej. Przyczyną potyczki była próba uwolnienia przez Polaków 21-letniej Zofii Rojuk, która została uprowadzona przez Rosjan.
Kobieta została rozdzielona ze swoją córeczką i siłą zabrana przez żołnierzy w podróż pociągiem do Legnicy, gdzie znajdowała się ówcześnie jedna z największych baz Armii Czerwonej w Polsce. Prawdopodobnie miała posłużyć samotnym sołdatom jako kobieta do towarzystwa.
W starciu na dworcu w Lesznie zginęło trzech żołnierzy radzieckich. W wyniku pokazowej rozprawy sądowej, przeprowadzonej z pogwałceniem zasad uczciwego procesu, trzech polskich żołnierzy, którzy wzięli udział w starciu, rozstrzelano, a sześć innych osób skazano na kary więzienia.
Dowódcę oddziału, który ruszył Polce na ratunek, podporucznika Jerzego Przerwę oraz trzech żołnierzy z jego plutonu: kanoniera Władysława Łabuzę, kaprala Wiesława Warwasińskiego i kanoniera Stanisława Stachurę skazano na karę śmierci przez rozstrzelanie.
17 września 2014 po prawej stronie od głównego wejścia zamontowana została tablica upamiętniająca pięciu Polaków skazanych przez stalinowski sąd za udział w potyczce z żołnierzami Armii Czerwonej w 1947 roku.
@kupczyk: Na karę śmierci skazano czterech, jednak rozstrzelano trzech. Stanisławowi Stachurze zamieniono wyrok na 15 lat pozbawienia wolności. Informacja o tym powinna zostać dodana, jednak już za późno było na edycję wpisu.
Tacy to "bracia". Ale zaraz przyjdą ukrainofile i powiedzą, że to było w średniowieczu i ich to nie obchodzi. Otóż nie. To było zaledwie 80 lat temu i żyją jeszcze Polacy, którzy wtedy byli dziećmi. #polska #ukraina #historia
W nocy z 27 na 28 maja 1947, na dworcu kolejowym w Lesznie doszło do zbrojnego starcia pomiędzy oddziałem Ludowego Wojska Polskiego i żołnierzami Armii Radzieckiej. Przyczyną potyczki była próba uwolnienia przez Polaków 21-letniej Zofii Rojuk, która została uprowadzona przez Rosjan.
Kobieta została rozdzielona ze swoją córeczką i siłą zabrana przez żołnierzy w podróż pociągiem do Legnicy, gdzie znajdowała się ówcześnie jedna z największych baz Armii Czerwonej w Polsce. Prawdopodobnie miała posłużyć samotnym sołdatom jako kobieta do towarzystwa.
W starciu na dworcu w Lesznie zginęło trzech żołnierzy radzieckich. W wyniku pokazowej rozprawy sądowej, przeprowadzonej z pogwałceniem zasad uczciwego procesu, trzech polskich żołnierzy, którzy wzięli udział w starciu, rozstrzelano, a sześć innych osób skazano na kary więzienia.
Dowódcę oddziału, który ruszył Polce na ratunek, podporucznika Jerzego Przerwę oraz trzech żołnierzy z jego plutonu: kanoniera Władysława Łabuzę, kaprala Wiesława Warwasińskiego i kanoniera Stanisława Stachurę skazano na karę śmierci przez rozstrzelanie.
17 września 2014 po prawej stronie od głównego wejścia zamontowana została tablica upamiętniająca pięciu Polaków skazanych przez stalinowski sąd za udział w potyczce z żołnierzami Armii Czerwonej w 1947 roku.
O tych dramatycznych wydarzeniach opowiada książka „Rozstrzelani za uratowanie kobiety” Krzysztofa M. Kaźmierczaka
Na zdjęciu:
Podporucznik Jerzy Przerwa oraz uratowana przez jego oddział Zofia Rojuk.