[pyciapyciowa]

Przedwczoraj leżąc w nocy w łóżku, zaczęłam rozmyślać co tak na prawdę jeszcze trzyma mnie przy życiu i uświadomiłam sobie, że poza rodziną są to studia. 2 lata byłam na innym kierunku, zmieniłam na ten wymarzony (medycynę), byłam na niej tylko pół roku i teraz wzięłam dziekankę (operacja, depresja) = #!$%@? 3 lata. Fakt, że mam do czego wracać w październiku i będę mieć zajęcie, które mnie interesuje na najbliższych kilka lat jest mega budujący i daje jakiś cień nadziei, że będzie lepiej.
Matka od małego mnie ćwiczyła jak psa, zawsze musiało być wszystko na 5 albo 6, 4 to była #!$%@? ocena, za pałę miesiąc kary na komputer itd. Zawsze musiałam być najlepsza, wzorowa. Taki sposób wychowywania sprawił, że jestem strasznie ambitna. Chcę te studia skończyć, chcę być w końcu kimś, coś osiągnąć. Po jednej stronie jest ambicja, po drugiej brak wytrwałości i #!$%@? psychika. Do tego dochodzi #!$%@? zdrowie, co przechyla razem szalę na stronę przegranej.
Jeśli mi się znowu powinie noga (co nie jest czymś rzadkim na medycynie), co zrobię? #!$%@?, jestem tego pewna, po prostu siebie skreślę. Moje chore ambicje nie pozwalają mi na pracę niezwiązaną z naukami ścisłymi, gdzie normalna osoba nie miałaby z tym problemu - po prostu bym się czuła jakbym przegrała życie - a z drugiej strony psychika jak ze szkła nie pozwoli mi na ciągnięcie tego dalej, co zrobiłaby większość osób.
No bo ile razy można upadać? Mam nieustanny #!$%@? w dupę od życia i to bez poślizgu. #!$%@?, jakby ktoś we wrześniu opowiedziałby mi co się stanie przez najbliższe miesiące, to bym była w szoku, że taki ktoś jak on się jeszcze nie leczy i #!$%@? głupoty o jakiejś alternatywnej rzeczywistości. Z jednej strony jest ten cień nadziei, z drugiej strony mam wrażenie, że po prostu mnie nic nie czeka i wszystkie moje starania pójdą w #!$%@? (｡◕‿‿◕｡)
#depresja #magik ##!$%@? #przegryw #studbaza

[ArthasMenethil]

@pyciapyciowa Wiktoria?

[pyciapyciowa]

@ArthasMenethil: jaka wiktoria XD

[ArthasMenethil]

@pyciapyciowa A to #!$%@?ć

[prawdabezfalszu]

@pyciapyciowa: fajnie że się wygadałaś, to pomaga. Dużo ludzi ma problemy. Odkąd zaprzestałem oglądać tv i kolorowe gazety to widzę, że idealne życie jest tylko w filmach. Prawdziwe życie w PL to ciągła walka, stres, gonitwa. Też chodzę na wykłady motywacyjne i powiem ci, że lepiej zacząć coś robić już, choć nieidealnie, niż czekać na właściwy moment kiedy może być perfekcyjnie. Bo on nie nadejdzie. Kluczowe jest, aby mieć bratnią duszę

[Ketoprofen]

@pyciapyciowa: jestem dosłownie w identycznej sytuacji, dokładnie ten sam kierunek studiów i tylko spełnienie ambicji moich rodziców trzyma mnie przy egzystencji. Poczucie pustki, strach przed brakiem jakichkolwiek zmian w życiu i stres to codzienność. Jeśli chcesz o tym z kimś pogadać, to zapraszam na priv ;)

[Sabrinna]

@pyciapyciowa: Strasznie smutno sie to czyta. Miałam podobnie choć w mniej ciężkiej formie. Inaczej tez sobie poradziłam bo mam inna konstrukcje psychiczna. Trzymam za ciebie kciuki gdyby cos to pisz na priv (づ•﹏•)づ

[Chwilowo]

@pyciapyciowa: Obejrzyj ten filmik i inne tej dziewczyny, może Cię zainteresuje. Mnie pokrzepia w trudnych chwilach.
https://www.youtube.com/watch?v=dnX8D9EKMVw

[pyciapyciowa]

@Ketoprofen: eh współczuje ja nigdy nie miałam parcia ze strony rodziców jeśli chodzi o kierunek studiów, ale te chore ambicje mnie pchają na coraz głębszą wodę

[pyciapyciowa]

@bonuswkomentarzu: gratuluję przebrnięcia przez to gówno, mam nadzieję, że coś się we mnie zmieni i dam jednak radę

[pyciapyciowa]

@ggol: wyrzucam wszystko po kolei co się da

[Rastuff]

@pyciapyciowa: > Mam nieustanny #!$%@? w dupę od życia i to bez poślizgu.

( ʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔʕ•ᴥ•ʔ

[mwmichal]

@pyciapyciowa: nie czekaj, idź sobie do psychoterapeuty, serio tacy ludzie są w stanie mega pomóc! Mam nadzieję, że wszystko Ci się ułoży :).

[pyciapyciowa]

@mwmichal: chodzę na psychoterapię ( ͡° ʖ̯ ͡°)