Rybnik jest dużym miastem, leżącym w województwie śląskim . Jest ośrodkiem Rybnickiego Okręgu Węglowego (ROW), samodzielnym miastem i siedzibą powiatu rybnickiego. Rybnik położony jest na Górnym Śląsku, w pobliżu granicy z Republiką Czeską, na lewym brzegu rzeki Ruda, na wysokości 237 metrów nad poziomem morza, około 25 kilometrów na południowy zachód od Gliwic, 160 kilometrów na południowy wschód od Wrocławia i około 100 kilometrów na zachód od Krakowa. Nazwa miasta oznacza "staw rybny" zarówno w języku polskim, jak i czeskim, wywodząc się od ryba "ryba". Nazwa ta odnosi się do dużego znaczenia, jakie hodowla ryb miała dla gospodarki miasta w średniowieczu, co nadal znajduje odzwierciedlenie w jego herbie.
Początki miasta Rybnika sięgają IX lub X wieku. W tym czasie na terenie dzisiejszego miasta istniały trzy słowiańskie osady, które ostatecznie się połączyły. Obszar ten należał do księstwa ratyzbońskiego, którym władali Piastowie śląscy. Jego książę Mieszko I założył w Rybniku pierwszy klasztor, który w 1228 r. został przeniesiony do Czarnowąs. W ramach średniowiecznej niemieckiej kolonizacji Wschodu, Rybnik otrzymał prawa miejskie na prawie magdeburskim w latach 1288-1300. Wraz z księstwem Ratibor, w 1327 r. Rybnik stał się lennem Korony Czeskiej. Wraz ze śmiercią księcia Lestka (Ratibora) ratyzbońska gałąź dynastii Piastów wymarła, a Rybnik przeszedł w 1336 r. w ręce Przemyślidów w księstwie Troppau. Podczas wojen husyckich husyci siali ogromne zniszczenia, zanim zostali pokonani w decydującej bitwie na wzgórzu w pobliżu Rybnika w 1433 roku. Po kolejnych rozbiorach i zastawach Rybnik, wraz z Sohrau, przeszedł w 1437 roku w ręce księcia Mikołaja V z Jägerndorfu, który posiadał między innymi tytuł księcia rybnickiego i zmarł w Rybniku w 1452 roku. Jego następcą został młodszy syn Wacław z Rybnika, który posiadał również Sohrau i Pleß. Jako partyzant czeskiego króla Władysława II, został schwytany przez przeciwnego króla Macieja Korwina w 1474 roku.
Prawdopodobnie po śmierci Wacława w 1479 r. Rybnik wraz z Sohrau i Loslau przeszedł w ręce Jana IV z Jägerndorfu, a po jego śmierci w 1483 r. ponownie do księstwa ratyzbońskiego, które zgodnie z umową dziedziczenia po śmierci ostatniego Przemyślidy Troppau-Ratibor Walentego z Ratibora, w 1521 r. przypadło księciu opolskiemu Janowi II.Ponieważ opolska gałąź Piastów śląskich wymarła wraz z nim w 1532 r., Rybnik wraz z księstwem opolskim przypadł Czechom jako stałe lenno, którego władcami od 1526 r. byli Habsburgowie jako król Czech. W 1575 r. suwerenny już Rybnik został nabyty przez Władysława II Popel von Lobkowitz jako dominium rybnickie. Rybnickie dominium, w skład którego wchodziło miasto Rybnik i 13 wsi, pozostało w jego rodzinie do 1638 r. Kolejnymi właścicielami byli hrabiowie Oppersdorf i hrabiowie Wengersky. W wyniku pierwszej wojny śląskiej Fryderyk II (Prusy) zdobył większość Śląska, w tym Rybnik, dla Królestwa Prus w 1742 roku. W 1788 r. Fryderyk Wilhelm II przejął władzę w Rybniku.
XVIII w. Rybnik należał do inspekcji rady podatkowej w Neustadt O.S. Miasto rozwinęło się w regionalny ośrodek handlowy. Już pod koniec XVIII w. wydobycie węgla nabrało znaczenia gospodarczego. Od 1871 r. Prusy, w tym Rybnik, zostały włączone do Cesarstwa Niemieckiego. Od 1818 r. Rybnik był siedzibą pruskiego powiatu rybnickiego.
W 1893 r. w dzielnicy Paruschowitz zlokalizowano najgłębszy na świecie odwiert o głębokości 2003 m. Karl Köbrich, który do tego czasu był odpowiedzialny za najgłębszy na świecie odwiert w Schladebach, był również odpowiedzialny za ten odwiert. W 1914 r. w Rybniku ustanowiono nowy rekord głębokości - 2240 m. Na początku XX w. w Rybniku znajdował się jeden kościół ewangelicki i trzy katolickie, synagoga, żydowski dom dziecka, wojewódzkie sanatorium i dom opieki, dwa nadleśnictwa, dwie huty żelaza (Śląska i Rybnicka), fabryka skór i wyrobów metalowych, farbiarnia, browar, młyn z fabryką chleba, dwa tartaki, cegielnia i siedziba sądu okręgowego.
Po I wojnie światowej powstała II Rzeczpospolita Polska. W 1921 r. odbyło się referendum w sprawie przynależności mieszanego etnicznie regionu Górnego Śląska. W Rybniku 4714 głosów (70,8%) oddano za pozostaniem w Rzeszy Niemieckiej, 1943 głosy były za przyłączeniem do Polski. Ponieważ jednak w całym powiecie rybnickim tylko 34,7% głosowało za Rzeszą Niemiecką, a 65,5% za Polską, Rybnik i większość powiatu zostały przyłączone do Polski. Podziałowi Górnego Śląska towarzyszyły trzy powstania, z których pierwsze miało miejsce w Rybniku w 1919 roku. Wraz z inwazją na Polskę, Rybnik ponownie znalazł się pod panowaniem niemieckim w 1939 roku. Rybnik należał do tej części Polski, która została natychmiast przyłączona do Rzeszy. Od 1945 roku Rybnik ponownie należy do Polski. Niemiecka ludność Górnego Śląska lub ci, którzy zostali uznani za Niemców przez polskie władze, zostali "repolonizowani" lub wypędzeni, chyba że wcześniej uciekli lub dobrowolnie opuścili nowe terytorium Polski. Duża część rybnickich Niemców trafiła do Bottrop i Dorsten w powiecie Recklinghausen. Od 1994 r. Rybnik jest więc miastem partnerskim Dorsten.
W PRL w południowej części Górnego Śląska promowano górnictwo węgla kamiennego, a wraz z powstaniem Rybnickiego Okręgu Węglowego "ROW" utworzono odpowiednik Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego "GOP".Rybnik jako stolica nowego okręgu przemysłowego rozwijał się w szybkim tempie. Wraz z budową nowych dużych osiedli mieszkaniowych dla dziesiątek tysięcy mieszkańców, przede wszystkim osiedla Nowiny na wschód od obszaru miasta, oraz przyłączeniem okolicznych gmin Chwałowice w 1973 r. oraz Boguszowice i Niedobczyce w 1975 r., liczba ludności przekroczyła 100 000 w tym samym roku, a Rybnik stał się dużym miastem. W latach 70. wybudowano elektrownię węglową o znaczeniu ponadregionalnym, która czerpie wodę chłodzącą ze specjalnie wybudowanego zbiornika.W 2002 r. w Rybniku otwarto nowoczesny kampus, przy którym działają filie Akademii Ekonomicznej oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
Kościół Antoniego ( Bazylika w Rybniku ), zbudowany w latach 1903-1907 jako kościół w stylu neogotyckim według projektu architekta Ludwiga Schneidera. Neogotycki ołtarz pochodzi z warsztatu wrocławskiego stolarza Carla Buhla. W ołtarzu znajduje się ludowo-barokowa rzeźba św. Antoniego. Dzięki dwóm 95-metrowym wieżom bazylika jest najwyższym kościołem na Górnym Śląsku. W 1993 r. papież Jan Paweł II podniósł kościół do rangi bazyliki mniejszej.
Kościół Matki Boskiej Bolesnej, zbudowany w latach 1798-1801 według projektu architekta Franza Ilgnera. W kościele znajdują się cztery płaskorzeźby późnogotyckiego tryptyku ze scenami z życia Maryi.
Skrzydło boczne zamku rybnickiego, zbudowane w latach 1776-1778 na miejscu zamku wzniesionego w drugiej połowie XIV wieku. W 1789 r. wzniesiono gmach główny według projektu architekta Franciszka Ilgnera. Obecnie w budynku mieści się sąd rejonowy.
Późnobarokowa figura Nepomucena w otoczeniu aniołów na placu kościelnym (pl. Kościelny). Pierwotnie stała przed bramą zamkową i została wykonana jako darowizna hrabiego Karla Ferdinanda von Wengerskiego w 1728 r. przez rzeźbiarza z Ratibor Johanna Melchiora Oesterreicha.
Figura Nepomucena na rybnickim rynku, wykonana w 1736 r. jako darowizna barona von Strachwitza.
Stary Ratusz na rybnickim rynku, zbudowany w 1822 r. w stylu klasycystycznym.
Inne ciekawostki na temat miasta Rybnik
Rybnik - modernistyczna architektura - epoka streamline moderne i art déco
Ursusmeteo - stacja meteorologiczna na terenie szkoły Urszulanki w Rybniku
Historia meteorologii oraz prognoz pogody w Rybniku i na całym Śląsku
Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku ( Provinzial-Heil- und Pflegeanstalt in Rybnik )