Wpis z mikrobloga

#anonimowemirkowyznania
Czy jest możliwe, że przez depresję straciłem popęd seksualny? Jakby co - miałem badany testosteron, jest blisko górnych widełek. Przez myślenie o sobie jak o ludzkim śmieciu, który nie zasługuje na nic dobrego w życiu? Bo tak, czy chcę żyć? Nie. Czy lubię to, jak wyglądam? Nienawidzę, brzydzę się siebie, unikam spoglądania w lustro, bo wręcz wtedy dostaję mdłości. Nie robię sobie nigdy zdjęć, nie mam na facebooku, bo po prostu czasami chce mi się płakać, gdy na siebie patrzę. Czy wierzę, że mógłbym się spodobać jakiejś dziewczynie? Nigdy, uważam, że żadna by mnie nigdy nie zechciała i dla każdej jestem śmieciem od którego jest zawsze lepsza alternatywa. Czy mi cokolwiek sprawia przyjemność? Nie. Ani filmy, ani seriale, ani gry, ani książki, ani alkohol, nic. Jedynie chciałbym spać, bo jedynie wtedy czuję się dobrze, właśnie dlatego, że nie myślę i po prostu nie istnieję wtedy.

W nikim się nawet nie "zauroczam", przez co tylko bardziej czuję, że jest ze mną coś nie tak. Czy to jest depresja? Czy może jedynie żalę się jak #!$%@?? Nawet mało czym się przejmuję - gdy miałem sytuacje, gdzie bus, którym jechałem się prawie rozbił, gdy prawie mnie ktoś na pasach potrącił - nigdy nawet żadnego szoku nie mam. Szczerze mówiąc myśl jaka się wtedy pojawia to "eh, czemu nie mógł mnie trafić". Nie mam żadnych ambicji, nie chcę mi się tego wszystkiego ciągnąć. Prawie każdego wieczora przed snem fantazjuję z nadzieją, że się już tym razem nie obudzę. Co jak wiecie niestety się nigdy nie udaje. I znowu niestety - nawet nie mam wystarczającej motywacji, żeby się zabić, bo boję się samobójstwa. I ponownie mam nadzieję, że w końcu mi przybędzie odwagi i wreszcie będę miał jaja się zabić.

Do tego jeszcze dopada jakiś poziom fobii społecznej, gdzie się nawet boję w akademiku wyjść do ubikacji, gdy jacyś ludzie robią sobie imprezę na korytarzu. Boję się iść do dentysty. Boję się iść kupić ciuchy (tu dodatkowo, bo muszę na siebie patrzeć wtedy).

Mam tyle problemów, że nie wiem od czego zacząć. Nie widzę w sobie ani jednej zalety. Jedynie widzę, że jestem jedną wielką porażką. "Czasem się boję, że moje okno to moje okno na przyszłość."

Co robić?

#depresja #przegryw #samobojstwo #psychiatria #seks

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Eugeniusz_Zua
Dodatek wspierany przez: Wyjazdy studenckie
Pobierz AnonimoweMirkoWyznania - #anonimowemirkowyznania 
Czy jest możliwe, że przez depresję...
źródło: comment_TO1qcZp7DiKiSEJzLjKf9IorCA6aZhRX.jpg
  • 12
@AnonimoweMirkoWyznania Tak, to możliwe. Popęd seksualny jest zależny od naszego stanu psychicznego i fizycznego, oraz od tego co myślimy na temat seksu i co myślimy na swój temat. Właściwy psychiatra lub/i psychoterapeuta pomoże Ci z tego wyjść tylko zrób krok, zapisz się i spróbuj.
OP: @asadasa no widzisz, a ja jednak siebie po prostu nienawidzę. Zresztą - nawet gdybym siebie lubił, to co mi po tym, skoro nigdy w życiu ani jedna dziewczyna do mnie nie zagadała sama z siebie? Skoro ani jedna (oczywiście nie licząc, gdy czegoś chciała) nie napisała do mnie na facebooku czy i GG w czasach gimnazjum? Może po prostu jestem z kategorii śmieci, którym się nie należy miłość, jedynie samotność
OP: @chlopiec_z_drewna @drlect3r a co, gdy nawet jestem momentami zmęczony byciem smutnym? Gdy po prostu jestem taki 'obojętny' na wszystko? Że gdy w akademiku ktoś ze mną gada, to robię po prostu 'mhm mhm no fajnie, co tam u ciebie', ale bez najmniejszego zainteresowania drugą osobą? Może być coś takiego przy depresji? Z drugiej strony - czy to naprawdę może być depresja, gdy zdarzają się przypadki, że wychodzę ze znajomymi gdzieś,