Wpis z mikrobloga

Gwiaździsty sztandar
O, powiedz, czy widzisz, w pierwszym świetle świtu,
Cośmy tak dumnie sławili w ostatnim blasku zmierzchu?
Na czyje to pasy i błyszczące gwiazdy w szaleńczej walce
Ponad szańcami spoglądaliśmy, jak dumnie łopotały?
Oślepiająca czerwień rakiet, bomby rozdzierające powietrze
Dowodziły przez całą noc, że nasz sztandar ciągle tam trwa.
Refren:
O, powiedz, czy jeszcze gwiaździsty sztandar powiewa
Ponad krajem wolnych, ojczyzną dzielnych ludzi?
Na brzegu, blado się przebija przez mgieł głębiny,
Gdzie wroga wyniosły fort w złowrogiej ciszy tkwi,
Cóż to jest, co lekka bryza, ponad stromym zboczem
Przelotnie w porywach, to odkrywa, to zakrywa?
Właśnie pochwycił blask pierwszych promieni poranka
I w pełni chwały rozświetlony świeci w powodzi światła.
Refren:
To gwiaździsty sztandar! O niechaj długo powiewa
Ponad krajem wolnych, ojczyzną dzielnych ludzi.
A gdzież jest ta zgraja, co przechwalając się poprzysięgała
Że wojenne spustoszenie i zamęt bitewnych pól
Tej ziemi, tego kraju nigdy już nie nas opuszczą?
Ich krew zmazała już z ziemi ślady ich brudnych stóp.
Żadne schronienie nie zdoła uratować najemników, niewolników
Przed okrutnościami ucieczki i ciemnością grobów.
Refren:
A gwiaździsty sztandar tryumfalnie powiewa
Ponad krajem wolnych, ojczyzną dzielnych ludzi.
O niech tak zawsze będzie, gdy przyjdzie wolnym stanąć
Między ukochaną ojczyzną a spustoszeniem wojny!
Błogosławiony zwycięstwem i pokojem, przez niebiosa uratowany kraj
Niechaj sławi moc, która stworzyła i uchowała nas jako naród.
Wtedy będziemy musieć walczyć, bo nasza sprawa słuszna
A to niech będzie nasze motto: "W Bogu pokładamy ufność".
Refren:
I gwiaździsty sztandar niech tryumfalnie powiewa
Ponad krajem wolnych, ojczyzną dzielnych ludzi!
#adrianpolak #beatazroksy