Wpis z mikrobloga

Cześć. Chciałbym wam opowiedzieć o jednym z najlepszych systemów zapamiętywania – spaced repetition.

Zacznę od tego, jak należy formułować to, co chce się zapamiętać (system stosuje fiszki). Załóżmy, że chcę się nauczy (albo muszę…) o wojnie polsko-czeskiej z lat 1345-1348.
Skrótowa definicja za Wikipedią to:
Wojna polsko-czeska 1345–1348 – konflikt zbrojny pomiędzy Janem Luksemburskim, królem Czech i jego następcą Karolem IV a Kazimierzem III Wielkim, królem Polski o Śląsk. Bezpośrednią przyczyną było uwięzienie czeskiego następcy tronu Karola Luksemburskiego oraz późniejszy atak na polskiego sojusznika – Bolka Małego.
Ciężko było by się wykuć tego na pamięć. Dałoby się – ale po co? Można to dużo mądrzej podzielić. Poza tym, jeżeli chcielibyśmy zapisać to na fiszce, marnujemy sporo czasu. I możemy sobie wyobrazić sytuację, że zapamiętaliśmy wszystko poza jednym szczegółem – i co wtedy? Uznajemy cały materiał za niezaliczony? Mało to efektywne.

Zasady dzielenia informacji

Jak więc należy dzielić informację? Zaprezentuję Wam na przykładzie oraz zachęcam, aby przeczytać artykuł Piotra Woźniaka, twórcy jednego z większych programów SRS. Jest to aczkolwiek po angielsku.
https://supermemo.guru/wiki/20_rules_of_knowledge_formulation

Moje przykłady:

W latach 1345-1348, między jakimi państwami w Europie Środkowej rozgrywała się wojna?
Między Koroną Polską a Czechami.
Kiedy rozgrywała się wojna polsko-czeska?
1345-1348
Kto był królem Czech w czasie wojny polsko-czeskiej?
Jan Luksemburg
Kto był królem Polski w czasie wojny polsko-czeskiej?
Kazimierz III Wielki.
Kto był następcą Jana Luksemburga, króla Czech? (wskazówka – objął władzę w ciągu wojny)
Karol IV Luksemburg
O co toczyła się wojna polsko-czeska?
O Śląsk.
Co było bezpośrednią przyczyną wojny polsko-czeskiej z 1345?
Uwięzienie czeskiego następcy tronu, Karola Luksemburga.
Co było następstwem uwięzienia Karola IV Luksemburga?
Atak na polskiego sojusznika, Bolka Małego
Kim był Bolek Mały?
Polskim sojusznikiem, zaatakowanym w ramach odwetu przez Czechów podczas wojny polsko-czeskiej.

Jest to faktycznie więcej roboty, ale sam proces pisania tego pozwoli Wam zapamiętać to lepiej. W dodatku, jeżeli zapomnicie części, nie będziecie musieli zaczynać procesu nauki od nowa – a zapomnicie, na pewno.
Oczywiście, metoda ta działa do wszystkiego, nie tylko historii. Swoje zastosowanie znajduje w nauce języków, nauce medycyny, a nawet do programowania.

System Leitnera

Metoda ta jest banalnie prosta w wykonaniu. Jedyne czego potrzebujesz, to pudełko z czterema przegródkami (możesz zrobić z kartonu :P) oraz przygotowane fiszki.
Pudełko należy przygotować w taki sposób, aby odległość między każdą przegródką była 2-3 razy większa od wcześniejszej.
Należy potem wziąć jakąś liczbę fiszek z materiału, który chcesz się nauczyć. Wsadzasz je do pierwszej, najmniejszej przegródki, po czym czytasz je parę razy i sprawdzasz, czy pamiętasz. Jeżeli zapamiętałeś daną fiszkę, przerzucasz ją do przegródki wyżej. Jeżeli nie, zostaje się ona w pierwszej.
Nazajutrz zaczynasz od przejrzenia fiszek z 2 przegródki. Pamiętasz materiał? Jeśli tak, przerzuć ją wyżej. Będziesz mógł do niej wrócić za 2-3 dni. Robisz to samo z fiszkami z 1 przegródki. Potem dorzucasz nowy materiał – i tak w kółko.
Im wyżej jest dana fiszka, tym rzadziej się ją powtarza. Przykładowo więc, jeżeli jest ona w 3 przegródce, powtórzysz ją co 2-3 dni. Dla 4 przegródki czas to tydzień, dla 5 to miesiąc.
Kiedy okaże się, że zapamiętałeś materiał z 5 przegródki, możesz być dumny – a fiszkę, zgodnie z oryginalnym założeniem, możesz wyrzucić.

Krzywa zapamiętywania Ebbinghausa

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Ebbinghaus_forgetting_Curve_PL.svg/350px-Ebbinghaus_forgetting_Curve_PL.svg.png

Jest to linia krzywa przedstawiająca według niemieckiego psychologa Hermanna Ebbinghausa zależność między ilością przechowywanej informacji w pamięci a upływem czasu, jaki nastąpił od momentu ich zapamiętania. Wygląda ona tak:
Jak widać, z początku się zapamięta informacje – a potem już gorzej.
Ta sama krzywa z systemem powtórek wygląda już lepiej.

http://wiecjestem.us.edu.pl/sites/default/files/styles/full_screen/public/artykuly/wykres_0.jpg?itok=c5Ex7asJ

Programy SRS
Papierowe fiszki mają swoje wady. Łatwo je zniszczyć, ciężko się je przygotowuje, nie są „mobilne”. Osobiście jestem dużo większym fanem fiszek komputerowych. Dwa najpopularniejsze programy to Anki i Supermemo.
Supermemo to „oryginał”, pierwszy taki program na rynku autorstwa Piotra Woźniaka. Do jego zalet należy to, że świetny algorytm powtórek. Jest jednak ciężki w obsłudze i dostępny tylko na Windowsie.
Anki jest dostępne na Windowsa, Linuxa oraz komórki. Jest łatwiejsze w obsłudze oraz dysponuje sporą gamą dodatków. Jest też programem open-source. Ma za to gorszy algorytm. Wybór należy do ciebie - cenisz sobie możliwość powtórki na telefonie? Wybierz Anki. Spędzasz czas przy komputerze i tak? Supermemo to opcja.

Jako że to jest mój pierwszy "artykuł", prosiłbym o ocenę. Co zrobić lepiej? Czy nauczyliście się coś z tego, czy tylko "lałem wodę"? Będę wdzięczny za wszelkie uwagi.

#nauka #naukajezykow #gruparatowaniapoziomu (pozwalam sobie)
  • 25
@JakTamCoTam: znaczy pewnie dałoby się z pomocą tego, ale było by ciężej.

Ale masz rację, mogłem dać zły przykład. Wziął bym coś z biologii/genetyki, to chociaż studenci medycyny byli by zadowoleni :P
A na poważnie, można to użyć do wszystkiego. Zapamiętywanie otwarć szachowych, chwytów dla gitary, itp.
Dwa najpopularniejsze programy to Anki i Supermemo.


@Niczysta: Nie do końca, jest jeszcze Memrise, który łączy w sobie zalety obydwu, bo jest łatwy w obsłudze i ma zaimplementowany system Leitnera (czyli też ma dobry algorytm). Dodatkowo w Memrise jest o wiele więcej możliwości przy tworzeniu własnych zestawów - wiem, bo tworzę ich tam dziesiątki. Przykładowo można w łatwy sposób nagrywać hurtem wymowę do słówek, dodawać alternatywne odpowiedzi (np. dom = home/house)
@Janusz_Rekina: Dla mnie to chore, że w szkole się nie uczy najważniejszego... jak się uczyć.
Jedyne co miałem na ten temat, to jedna wskazówka przez 11 lat na lekcji z psychologiem - żeby czytać materiał przed szkołą. I to tyle.
Powinno być mówione o mnemotechnikach (np. pałace pamięci itd.), kiedy uczy się najwydajniej. O tym, jak sen i dieta są niezbędnymiwarunkami do tego, żeby się uczyć. A tu nic.

No