Aktywne Wpisy
Pompejusz +553
Komorowski #!$%@? na pytanie o wysokie ceny nieruchomości zaproponował kredyt - prawie na samym dołku indeksu nieruchomości.
Ile u was kosztował metr mieszkania w maju 2015?
#nieruchomosci #gielda #mimowszystkoduda
Ile u was kosztował metr mieszkania w maju 2015?
#nieruchomosci #gielda #mimowszystkoduda
źródło: temp_file5877750724625370700
Pobierz
Aktywne Znaleziska
![Fajnie pokazane w jaki sposób powstają trzęsienia ziemi. [film 40 sekund]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/56b85dc945d4eef2a23129cfc76b4961897d11b14aab87a5a5ad75b398826b95,q70.jpg)
#ciaza #porod #porodzwykopem
Przed porodem chętnie czytałam historie z porodu żeby sie przygotować, więc dzielę się i moją.
Poród (i trochę ciąża) - moja historia
starania - powiedziałabym że to było 6 miesięcy, ale z przerwami, w których nie staralismy sie o dziecko
ciąża - przyzwyczajona do porażek w kwestii starań poczułam jeden z mocniejszych bólów miesiączkowych, który pewną że poleje się krew, pognał mnie do łazienki i przeczyścił, tak zdarzyło się kilka razy w różne dni, a właściwie w nocy, bo mnie wybudzał - koleżanka zasugerowała, że to mogła być implantacja zarodka. Niedługo potem gdy brałam z mężem dość ciepły prysznic zrobiło mi się słabo i niedobrze. Tu zapaliła się lampka. Dwa dni później zrobiłam test ciążowy, ale nie wątpiłam w ten ledwie widoczny drugi różowy pasek, ponieważ dobrze znałam wygląd negatywnych testów. Dwa dni później zrobiłam beta hcg, który potwierdził wszystko na papierze i zapisałam się do ginekologa. Jeszcze ok 2 tygodni czułam się dobrze bez żadnych fizycznych dolegliwości. Potem zaczęły się tzw. mdłości. Faktycznie rano było najgorzej - dopóki czegoś nie zjadłam. W samochodzie było strasznie - mam chorobę lokomocyjną, ale muliło mnie także jako kierowcę. Na domiar złego bolała mnie ciągle głowa - jak po karuzeli, ale mój stan najlepiej mi było opisać jako kac po 4 piwach. Przestały mi smakować rzeczy, które uwielbiałam: kuchnia indyjska, głównie przyprawa curry, na sam zapach robiło mi się niedobrze. Majonez, czosnek, w ogóle prawie nie miałam apetytu i schudłam 2 kg. Najgorsze było w tym wszystkim że pracowałam. Nie chciałam poprosić ginekologa o zwolnienie, bo było mi wstyd, ale pracowało się strasznie. Ból głowy bardzo mi utrudniał pracę umysłową. Mdłości trwały do ukończenia 4 miesiąca, mniej więcej wtedy poszłam na zwolnienie (bo mi zaproponowano, więc chętnie skorzystałam). Nie mniej jednak uważam, że zwolnienie należało mi się przez te 4 pierwsze miesiące (właściwie od 2 do 4), a potem już do końca 8 miesiąca czułam się wystarczająco dobrze żeby pracować. Ale pracę mam dość stresującą i jej nie lubię, toteż chętnie leniuchowałam w domu. Miałam płaski brzuch mniej więcej do połowy 7 miesiąca. Nie znaczy to, że nie urósł, bo obwód z 60cm dużo się powiększył, ale wciąż mogłabym to nazwać płaskim brzuchem, potem poleciało eksponencjalnie, w 8 mc. miałam już pokaźną piłeczkę. Od kiedy tylko byłam w stanie wyczuć macicę to mi regularnie twardniała i tak do samego końca. Mawiają że takie twardnienia to skurcze przepowiadające, w takim razie miałam je całą ciążę. W późniejszych miesiącach te twardnienia bywały czasem bolesne - w różnym stopniu - tłumaczyłam to sobie specyficznym ułożeniem twardej macicy która akurat coś uciska. W 34 tyg lekarka prowadząca przepowiedziała mi wcześniejszy aczkolwiek donoszony poród. Dopiero po porodzie odkryłam dokumentację z której wynikało że miałam wtedy rozwarcie na pół cm. Natomiast w 38 tyg 2cm - 5 dni potem urodziłam. Rozwarciu nie towarzyszyły żadne dodatkowe dolegliwości, choć możliwe, że odchodził mi powoli czop śluzowy - zawsze z rana na drugi dzień po stosunku, ale że się nie zabezpieczaliśmy to nie byłam pewna, czy to na pewno śluz, nie było go dużo, ale był bezbarwny i galaretowaty.
Poród - tego dnia jak zawsze miałam regularne twardnienia macicy - kiedyś nawet sobie policzyłam: potrafiła twardnieć nawet boleśnie co 3 minuty - którymi się nie przejęłam. Oglądaliśmy z mężem film. Ok 18 przydarzył się dość bolesny skurcz. Ból by unieruchamiający i aż się spociłam. I mimo, że mąż twierdzi, że już wiedział że to to, to ja pewności nie miałam. Naczytałam się, że skurcze są regularne, coraz silniejsze i coraz częstsze. No i trwają najpierw krótko, boli mocniej niż podczas miesiączki po czym przechodzą i nie boli. No więc przypomniałam sobie te kilka bolesnych miesiączek, kiedy to tak jak stałam - musiałam się położyć, skulić, zagryźć zęby i pojęczeć. No więc spodziewałam się że skoro ma boleć bardziej to będzie nie do przeżycia. Ale okazało się że boli dokładnie tak samo. Faktycznie mocniej niż tez mniej bolesne miesiączki. Ale jak kogoś miesiączka boli tak że się nie da funkcjonować, to to właśnie tak mnie bolało. Co więcej miało to całkiem przejść - a tu nie! Przestało boleć mocno, ale nadal czułam ból czy tam wyraźny dyskomfort. Po tym bólu dalej twardniała mi regularnie macica, ale bez silnego bólu minęła godzina i złapał mnie drugi taki ból. Bóle pojawiały się co kilka, kilkanaście a nawet dziesiąt minut - żadnej reguły, ani ciągłego przyspieszania. Czekałam aż mnie pogoni do toalety, tak się stało jakoś po 20, odszedł wtedy cały czop śluzowy i się wypróżniam. Ale to nie była biegunka po prostu porządna 2. Po której wcale nie byłam pewna że jestem tam pusta i nie będzie niespodzianek. Nie mniej jednak wtedy już stwierdziłam, że tak, rodzę. Niedługo potem skurcze zaczęły mnie łapać częściej ale też bez reguły: co kilka do kilkunastu minut. Ale może niektóre nie były bolesne i ich nie policzyłam. Natomiast włączył mi się troglodyta xD Czyli pewnie był to moment odłacznia neocortexu w mózgu. Na każdy skurcz przyjmowałam pozycję na czworakach i jęczałam, bo odkryłam że tak jest mi je łatwiej znieść. Ale wg mnie skurcze wcale nie stawały się bardziej bolesne. Bolały mocno ale od pierwszego do ostatniego tak samo. Skurcz był dla mnie przede wszystkim bardzo absorbujący. Kiedy trwał miałam wrażenie że ciężko mi nawet oddychać, czy myśleć. Od kiedy mózg mi się przestawił zaczęłam pomiędzy skurczami faktycznie czuć ulgę, a nawet więcej to był taki narkotyczny relaks (tak mi się wydaje bo nie ćpam), którego nie można porównać do niczego innego. Pamiętam że pomiędzy skurczami siedziałam sobie i kontemplowałam jak cudownie zrelaksowana się czuję. Kurczę coś pięknego. Do szpitala dotarłam po 23. Ale nie było to jakoś długo, ponieważ te pierwsze skurcze były mocno rozstrzelone. W szpitalu to faktycznie chwytały mnie czasem co 2 min. i tak - tak jak stałam tak schodziłam na czworaki i jęczałam, nawet na parkingu :P. Na wejście usłyszałam 3cm rozwarcia, więc uznałam, koszmar dopiero się zacznie. W szpitalu położyli mnie na ktg i kazali w międzyczasie wypełniać papiery. I tak musiałam niestety jęczeć w bezruchu pod ktg a zamiast relaksować się pomiędzy skurczami - wypełniać papiery. Po 10 minutach tego ktg odeszły mi wody - momentalnie mokra od pasa w dół. Nie było tego zabawnego pyknięcia o którym pisały niektóre dziewczyny. Miałam podpaskę, spodziewałam się ,że będzie po prostu mokra a ona okazała się być czerwona, spanikowałam, ale dowiedziałam sie ze to normalne. Na ktg siedziałam 40-60 min. Jak zeszłam z ktg się przebrać to miałam skurcze co chwila, ze az ciezko mi się było przebrać. Po wejsciu na sale porodowa dali mi gaz rozweselający, ale jedyne co zrobił to sprawił, że krecilo mi sie w glowie, co odczuwam jako dość nieprzyjemne. Położna zmierzyła rozwarcie - było już 8cm (ominęła mnie przez to lewatywa a nawet USG). Wtedy zaczelam sie bac partych, bo uznalam, ze skoro skurcze rozwierające były do przeżycia to pewnie piekło mnie czeka na partych… Ale nie, tego parcia czułam tyle co nic, i to nie bolało, po prostu potrzebowałem przec, ale wiedzialam ze mnie zaraz natną - uprzedzali na starcie, że to zrobią (a ja się przygotowywałam, solidnie rozciagnelam, że fisting dawał radę). Więc po prostu dalej miałam takie bolesne skurcze jak wcześniej, tyle, że pod koniec niektórych potrzebowałam bardzo mocno przeć. I moje odczucia nie zgadzaly sie z tym co mówiła położna, ale jej słuchałam. W pewnym momencie faktycznie trochę zapiekło - jak główka przechodziła, ale tylko raz przez chwile to poczułam, ból porównywalny z pierwszym seksem po porodzie z nacięciem, tylko trwalo krocej. Główka jeszcze wtedy ostatecznie nie przeszła, ale ten ból nie wrócił. Potem nacięcie - jak skaleczenie papierem, mimo, ze położna ciachnęła dwa razy i wg mnie jakoś nie trafiła w skurcz. Btw. nakrzyczałam na położną, że jak ma zamiar naciąć to ma mi tego nie mówić bo się zestresuję :P Faktycznie w porównaniu do skurczów ten ból to nic. Po nacięciu zrobiło się jakoś ciepło i przyłożyli mi w to miejsce jakis material - pewnie żeby zatamować krew. Parcie źle mi szło. Podali mi z tego powodu oksytocynę - wcale mnie nic przez to mocniej nie bolało, a moze wlasnie przez to zamiast partych miałam zwyczajne bóle, kto wie… Przyszła pani doktor i naciskała mi przy dwóch trzech skurczach na brzuch. Nie czulam jak główka przechodzi. Ale jak już była na zewnątrz a reszta ciałka musiala sie obrocic to juz czulam, ze cos tam jest. Była godzina 1:20. Jak maluszek wyszedł wcale nie towarzyszyła mi jakaś euforia - tym zajął się mój mąż. Położyli go na mnie, ja tylko parę razy zapytałam czy wszystko z nim ok. Leżał mi na brzuchu taki cieplutki i fioletowy, ale wtedy miałam wrażenie, że to jakaś moja wnętrzność, jakiś organ. Nie docieralo do mnie co się stało. Jak wcześniej oglądałam porody na youtubie to na każdym w tym momencie płakałam. Na swoim nic a nic. Szycie… Powstrzykiwali mi znieczulenie, lekkie ukłucia - ból rzędu nacięcia krocza. Wsadzili wziernik czy jakąś inną łychę, na której mnie układali do szycia. Mocno nią dociskali do kości czy gdzieś - to było bardzo nieprzyjemne. Czułam też kilka ukłuć. Ale to dociskanie było najgorsze. Jak czytam opowieści porodowe to są 3 wersje odnośnie tego który etap jest najgorszy: skurcze rozwierające, skurcze parte, szycie. Dla mnie były równorzędne. Przy czym parte były straszne bo się bałam, a położna wcale rozumiała co czuję, strach był wtedy gorszy niż ból. Leżałam potem tak z maluchem na klacie przez 2h. Nikt mi nie powiedzial, ze powinnam próbować go wtedy przystawić do piersi i się nie poddawać. Więc on po prostu tak na mnie leżał. Teraz mi strasznie szkoda, ze tego nie robiłam, aczkolwiek problemu z laktacja nie mialam - wszystko książkowo, na trzeci dzień już się ze mnie lało, choć na etapie siary panikowałam, że nic nie leci. Jak poszłam na salę poporodową, to po jakiejs godzinie, dwoch (nie zdążyłam zasnąć) przynieśli mi malucha zeby possal cycka. Jak rano na niego spojrzałam to zobaczyłam najpiękniejszą istotkę na świecie, taką maleńką (2800g, 52cm) kruchą i niewinną. Tego dnia hormony zadziałały i bardzo dużo płakałam. Przy okazji, początki karmienia sie okazaly niespodziewanie bolesne.
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
ID: #5f2fefc90010a81b084b4004
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Precypitat
Doceń mój czas włożony w projekt i przekaż darowiznę
[====================....................] 51% (120zł/235zł)Uzbieraliśmy już na 2 lat działania AMW!
W lutym zweryfikuję sama. :D Póki co porodu się zbytnio nie boję, bardziej tego co będzie po nim. :)
Ale jedna uwaga: co jest nie tak z polskim położnictwem, że nacinanie krocza jest nadal praktykowane, a rodzące kobiety się nie buntują? Przeraża mnie to trochę :x
Gratulacje :)
@indeeed
@Neko-chan51 poród jak poród ;)
@LetticeDeVries przeczytaj co to jest pęknięcie krocza III i IV stopnia
Z tym "organem" sama prawda. Ja to w ogóle miałam problem powiązania młodej z moim brzuchem.
Położna jest dużo ważniejsza niż lekarz. Ja miałam super położną, do tego 4 lekarzy (2 ginekologow i 2 neonatologow ale tylko byłki w razie czego, to położna była
Ale też ekspertem nie jestem, zwyczajnie miałam nadzieję, że już dzisiaj się odchodzi od nacinania. Gdybym sama rodziła, to bym nie wyraziła zgody i tyle.
Wygląda to na opis tego jak ujść z życiem z sali tortur
Baby to są jednak #!$%@?. Facet nigdy nie powie "kopnij mnie w jaja bo chcę, żeby znowu zabolały", a baba jakby mogła to zrobi sobie 15 gówniaków i za każdym razem będzie ją #!$%@?ć, przetną jej bęben albo dupsko, potem #!$%@? jest jak rękaw od kaftana, na końcu się zesra w trakcie porodu...i jest szczęśliwa
Poza tym, nacięcie zaopatruje się w sposób rutynowy, a każde pęknięcie jest inne i często trudniejsze do zaopatrzenia. Blizna to cieniutka lub niewidoczna jedna kreseczka, a jak ci pęknie w trzech miejscach i nie do końca wiadomo co do czego?
Komentarz usunięty przez autora
@indeeed: nie bylo strasznie, ale tez moge miec predyspozycje, kluczowa wydaje mi sie szerokosc miednicy ;) no i szczescie, zeby nie bylo komplikacji.
"Póki co porodu się zbytnio nie boję, bardziej tego co będzie po nim. :)" bardzo slusznie, karmie piersia i czasem po prostu nie ma nawet
Niestety nie.
Co dramatycznego jest w zrobieniu kupy?
Jeśli mówisz o ZO, to można je podać do 4 cm.