[Sweet-Jesus]

Przewóz materiałów promieniotwórczych jest jednym z największych wyzwań, któremu musi sprostać branża jądrowa. Każdy transport musi zagwarantować, że przewożone materiały radioaktywne pozostaną bezpieczne dla otoczenia niezależnie od wszystkich zdarzeń losowych, jakie może napotkać na swojej drodze.

Rozróżniamy cztery kategorie specjalistycznych pojemników stosowanych zależnie od rodzaju przewożonego ładunku i potencjalnych zagrożeń:

☢ Kategoria A.
Niewielkie pojemniki przeznaczone głównie do przewozu radiofarmaceutyków i źródeł radioaktywnych. Mają zapobiec uwolnieniu substancji radioaktywnych przy wypadkach w transporcie drogowym. Składają się z 3 elementów:
• Wewnętrznego pojemnika ołowiowego grubości 40-50 mm. Ogranicza promieniowanie alfa i beta.
• Szczelnej stalowej puszki zabezpieczającej przed dostępem wody.
• Hermetycznej beczki lub wiadra wypełnionego pianką bądź styropianem. Chroni zawartość przed wstrząsami.

☢ Kategoria B.
Zazwyczaj są to kilkunastotonowe pojemniki do przewozu substancji wysokoaktywnych np. zużytego paliwa jądrowego. Muszą przetrwać i zachować szczelność w przypadku katastrofy w ruchu kolejowym lub morskim. Do pojemnika doczepione są stalowe zderzaki mające absorbować energię zderzenia. Często pojemnik transportowy jest jednocześnie tym samym pojemnikiem, w którym wypalone paliwo zostanie złożone na składowiskach geologicznych. Takie pojemniki muszą być zaprojektowane tak, aby nie tylko bezpiecznie przetrwać transport, ale również zagwarantować bezpieczne przechowywanie wypalonego paliwa przez tysiące lat.

☢ Kategoria C.
Najmocniejszy rodzaj pojemników do transportu radioaktywnych materiałów. Mają one zadanie zapobiec uwolnieniu substancji radioaktywnych po wypadku przewożącego go... samolotu. Do tej pory powstał jedynie jeden taki pojemnik: TUK-145/C. Składa się on z mniejszego pojemnika typu B umieszczonego wewnątrz kontenera wypełnionego piłeczkami pochłaniającymi energię kinetyczną.

Każdy model pojemnika musi przejść restrykcyjne testy sprawdzające jego odporność. Dla pojemnika typu B są to:
• Testy uderzeniowe: musi wytrzymać m.in. zderzenie z betonową ścianą przy prędkości 130 km/h, zrzucenie z 9 metrów czy dziurawienie z siłą 4 mln Niutonów.
• Test szczelności: pojemnik umieszcza się w warunkach symulujących zanurzenie na głębokości 15-200 metrów na okres do 8 godzin.
• Test pożarowy: po 60 minutach przebywania w ogniu o temperaturze 800 stopni Celsjusza temperatura wewnątrz pojemnika nie może przekroczyć 150°C. Jest to temperatura, w której nie dojdzie do uszkodzenia prętów paliwowych.

Ponadto, każdy rodzaj pojemnika musi umożliwiać dalszy, bezpieczny transport i rozładunek nawet po wystąpieniu wszystkich wypadków komunikacyjnych na które był zaprojektowany. Jest to niezbędne, ponieważ oczywistym jest, że w miejscu wypadku nie będzie odpowiedniego sprzętu, który pozwoliłby na przepakowanie zawartości do innego pojemnika (nawet małe ampułki radiofarmaceutyków są pakowane wewnątrz komór izotopowych, które osłaniają operatora przed promieniowaniem).

???? Mimo wysokiego stopnia komplikacji, przewozy substancji radioaktywnych nie należą do rzadkości. Rocznie przewozi się 20 - 300 mln transportów materiałów radioaktywnych. Większość z nich to przewóz radiofarmaceutyków do pacjentów czekających w szpitalach.

???? Na potrzeby przemysłu powstały również proste pojemniki do przewozu przedmiotów niestanowiących zagrożenia (tj. zamkniętych źródeł promieniowania, np. czujek dymu). Tego typu pojemniki posiadają postać prostych skrzyń i beczek, ponieważ nie muszą chronić przed uwolnieniem izotopów promieniotwórczych. Dla odróżnienia oznacza się je jako IP-1 i IP-2.

Jak więc widać transport substancji promieniotwórczych znacząco odbiega od wyobrażenia przedstawianego w filmach. Zielona świecąca ciecz przewożona w żółtych beczkach jest mitem niemającym żadnego pokrycia z rzeczywistością. Całość jest dokładnie zaplanowaną i ściśle nadzorowaną operacją.

Dla https://www.facebook.com/Napromieniowani napisał: Mateusz Stecki

#napromieniowani #ciekawostki #energetyka #atom #elektrownia #gruparatowaniapoziomu

[Sweet-Jesus]

Zdjęcie termowizyjne ciężarówki przewożącej wypalone paliwo jądrowe. Temperatura ok. 20°C w okolicach ładunku jest spowodowana nagrzewaniem pojemników od materiałów radioaktywnych. Podniesiona temperatura pojemnika nie oznacza, że promieniowanie „wydostaje się na zewnątrz”.

Moc dawki na powierzchni pojemnika nie może przekraczać 2 mSv/h. W szczególnych przypadkach prawo dopuszcza podniesienie limitu do poziomu 10 mSv/h przy podjęciu dodatkowych środków bezpieczeństwa.

[Sweet-Jesus]

Pojemniki typu A. Niewielkie pojemniki, głównie do przewozu radiofarmaceutyków i źródeł radioaktywnych. Mają zapobiec uwolnieniu substancji radioaktywnych przy wypadkach w transporcie drogowym. Składa się z 3 elementów:

- wewnętrzny pojemnik ołowiowy grubości 40-50mm. Ogranicza promieniowanie alfa i beta.
- szczelna stalowa puszka zabezpieczająca przed dostępem wody.
- hermetyczna Beczka lub wiadro wypełnione pianką lub styropianem. Chroni zawartość przed wstrząsami.

[Sweet-Jesus]

„Mały” pojemnik typu B. Ten model waży koło 17 ton. Największe pojemniki tego typu mogą osiągać wagę do 140 ton (wraz z zawartością). Pojemnik typu B kosztuje około 1,6 miliona dolarów.

[Sweet-Jesus]

Budowa pojemnika typu B:

1 - Pręty paliwowe,
2 - wewnętrzna osłona stalowa,
3 - osłona ołowiana ekranująca promieniowanie,
4 - zewnętrzna ściana stalowa,
5 - osłona ekranująca promieniowanie neutronowe,
6 - stalowa pokrywa uszczelniająca (zazwyczaj posiada zawór pozwalający na wpuszczenie do wnętrza pojemnika gazu obojętnego),
7 - stalowy zderzak.

[Sweet-Jesus]

Transport kolejowy pojemników typu B na terenie Francji.

[Sweet-Jesus]

Pojemnik typu C (TUK-145/C).

Składa się on z pojemnika typu B (skoda VPVR/M) umieszczonego wewnątrz kontenera wypełnionego piłeczkami pochłaniającymi energię kinetyczną. Przeznaczony jest do transportu drogą lotniczą wzbogaconego Plutonu i wypalonego paliwa jądrowego.

[Sweet-Jesus]

Pojemniki typu A. Niewielkie pojemniki, głównie do przewozu radiofarmaceutyków i źródeł radioaktywnych. Mają zapobiec uwolnieniu substancji radioaktywnych przy wypadkach w transporcie drogowym. Składa się z 3 elementów:

- wewnętrzny pojemnik ołowiowy grubości 40-50mm. Ogranicza promieniowanie alfa i beta.
- szczelna stalowa puszka zabezpieczająca przed dostępem wody.
- hermetyczna Beczka lub wiadro wypełnione pianką lub styropianem. Chroni zawartość przed wstrząsami.

[Sweet-Jesus]

Pojemniki typu B oczekujące na transport do docelowego składowiska.

[Sweet-Jesus]

Pojemnik do przewozu 0.15 grama Kalifornu-252.

[Sweet-Jesus]

Test zderzeniowy pojemnika typu B.

Aby sprawdzić czy w razie wypadku, pojemnik zachowa szczelność prowadzi się symulację zderzenia pociągu. Wagon kolejowy na którym spoczywa pojemnik uderza w betonową zaporę z prędkością 130 km/h (81 mph). Należy pamiętać że prędkość pociągów przewożących materiały radioaktywne jest ograniczana do 60 km/h.

[FELIX90]

@Sweet-Jesus: dałbym ci więcej plusów ale mogę tylko jednego. Dzięki za wartościowy kontent w tym szambie.