#elagawin #patostreamy Nie doceniacie wielkości i skarbu posiadania w naszych polskich zasobach dzieł artystki mgr Eli Gawin. Ela Gawin to przedstawicielka (jak opisał ją @Pan_Mysz) inteligenckiego, postmenopauzalnego patostreamu. Pochodzi z Krakowa, z rodziny inteligenckiej - jej ojcem był profesor Adam Gawin, a matka uzyskała tytuł mgr/dr (do ustalenia). Znana przede wszystkim z wyrafinowanych kompozycji na jej filmach, bowiem sceneria często się zmienia - możemy ujrzeć słynną, awangardową, czerwoną kanapę przez którą przewijają się jej goście, bądź piwnicę - tradycyjnie krakowską, szlachecką, zabytkową. Gdyby opisać jednym słowem jej filmy można się zastanowić pomiędzy nostalgią, a walką, bowiem pomimo wielu nostalgicznych wstawek z jej życia, które Ela pokazuje (koło życia - narodziny, dorastanie, miłość, odejścia, groby, śmierć), pojawia się także motyw walki o córkę, którą (według mgr Gawin), niesłusznie jej odebrano. Całość składa się w bardzo dynamiczny obraz, jest to zdecydowanie nowa gałąź sztuki nowoczesnej, modernizmu, kontynuacji szlacheckiej tradycji artystycznej w domu Gawinów, a także opowieść o drodze i walce. Ela jako niezrozumiana przez świat dusza cierpi, wyrażając owe uczucie w swojej twórczości. Zalicza się do artystów postmodernistycznych, z elementami pop-artu (czerwona kanapa).
Nie doceniacie wielkości i skarbu posiadania w naszych polskich zasobach dzieł artystki mgr Eli Gawin. Ela Gawin to przedstawicielka (jak opisał ją @Pan_Mysz) inteligenckiego, postmenopauzalnego patostreamu. Pochodzi z Krakowa, z rodziny inteligenckiej - jej ojcem był profesor Adam Gawin, a matka uzyskała tytuł mgr/dr (do ustalenia). Znana przede wszystkim z wyrafinowanych kompozycji na jej filmach, bowiem sceneria często się zmienia - możemy ujrzeć słynną, awangardową, czerwoną kanapę przez którą przewijają się jej goście, bądź piwnicę - tradycyjnie krakowską, szlachecką, zabytkową. Gdyby opisać jednym słowem jej filmy można się zastanowić pomiędzy nostalgią, a walką, bowiem pomimo wielu nostalgicznych wstawek z jej życia, które Ela pokazuje (koło życia - narodziny, dorastanie, miłość, odejścia, groby, śmierć), pojawia się także motyw walki o córkę, którą (według mgr Gawin), niesłusznie jej odebrano.
Całość składa się w bardzo dynamiczny obraz, jest to zdecydowanie nowa gałąź sztuki nowoczesnej, modernizmu, kontynuacji szlacheckiej tradycji artystycznej w domu Gawinów, a także opowieść o drodze i walce. Ela jako niezrozumiana przez świat dusza cierpi, wyrażając owe uczucie w swojej twórczości. Zalicza się do artystów postmodernistycznych, z elementami pop-artu (czerwona kanapa).