[haakenn]

Mam trochę więcej czasu, więc mogę odpisać na pytania. Przede wszystkim padają pytania gdzie ja miałem oczy jak się wiązaliśmy ze sobą, co się stało, że się rozeszliśmy.

To nie jest tak, że ja schodziłem się z jakąś furiatką, a sam byłem jakiś wielce powabny. Poznaliśmy się, i układało się naprawdę fajnie. Lubiliśmy się spotykać na piwku ze znajomymi, wychodzić na imprezy, czy wyjeżdżać na wakacje w góry, gdzie nasi znajomi mieli kwaterę, więc mieliśmy miejsce po kosztach. Czas jednak leciał, ja chciałem od życia trochę więcej, bo ile lat można jeździć na wakacje w te cholerne góry? Anna oburzona, bo przecież to najlepsze wakacje. Dla niej tak, dla mnie nie. Kiedy urodziła się Kasia, ja pod wpływem impulsu zacząłem uprawiać sport, jesli chodzi o to, to Anna była neutralna. Do momentu, kiedy zacząłem biegać w grupie, a w tej gupie były też kobiety. Spotykaliśmy się na przeciwko naszych okien, pewnego razu Anna wręcz stalkowała zza firany, kiedy się zaczęliśmy śmiać ta przysłała sms "a wam co tak wesoło". Horror.

Oddalaliśmy się od siebie codziennie, nie pomagała też choroba Młodej, bowiem była ciężka dla nas obydwoje, jednak najbardziej wszystko psuł jeden fakt - TEŚCIOWA. Kiedy Anna była w ciąży, mieszkaliśmy u niej, i wszystko było ok - tzn ok dla Anny. Kiedy przyszło co do czego przy samym porodzie, Anna dowiedziała się od matki, że raczej nie będziemy mogli się u niej zatrzymać, więc raczej będziemy musieli iśc mieszkać do moich rodziców. Wtedy Anna zgasła. Dosłownie, pamiętam to jak dzis. Te radosne oczy, ten przysłowiowy "#!$%@?", to dobro - wyparowały. Anna z rodziną była bardzo zżyta i musiała od nich odejść, według mnie to ją zabiło gdzieś wewnętrznie. Po porodzie nasze życie wyglądało tak, że ja na 8 do pracy, a 8:05 Anna wózek, Młoda, i hyc do mamuśki. Po 16 ja do domu, jej nie było, albo musiałem po nie jechać do teściowej. Ja tak zyć nie chciałem, więc ultimatum - albo zaczniemy wynajmować mieszkanie i w końcu mieszkać razem, albo się rozchodzimy. Wynajęlismy mieszkanie, ale nic się raczej nie zmieniło - wakacje w górach, mamusia, rodzina. Kasia miała iść roku X do przedszkola, jednak jak my byliśmy w pracy, to pilnowała jej babcia. Ja mówiłem - zapiszmy małą do punktu przedszkolnego, niech będziecie z dziećmi, Anna nie, Mała ma być z babcią. Oczywiście znów musiałem stawiać ultimatum - albo my, albo babcia. Ok, ugięła się, zapisaliśmy Małą do grupy, nagle Anna nie umie sobie wyobrazić życia bez tego, że Kasia chodzi do grupy przedszkolnej...I wiecznie trzeba było się szarpać o nas. To, co mi kiedyś imponowało, czyli zżycie rodzinne, stało jednym z kilku gwoździ do trumny. Drugim była zazdrość Anny o jakąkolwiek kobietę, a najbardziej o koleżanki z pracy. Broń Boże z jakąś się śmiałem, uśmiechałem lub byłem miły. Ona sama nie zabiegała o moją uwagę w jakikolwiek sposób, ja proponowałem - zacznij biegać z nami. Nie. Zacznij biegać w ogóle - to kup mi sprzęt. Itp itd. Powroty z pracy, ciche dni, naburmuszenie, ciągłe negatywne emocje już nawet bez wzajemnej rozmowy. Każda butelka ma jakąś określoną pojemność, a moja się po prostu przelała. Podjąłem decyzję, ze się rozchodzimy. No i tyle. Nawet moja matka nie potrafiła tego zaakceptować, że to tak po prostu, robiła mi jakieś dziwne wizyty wieczorne pod błachymi powodami, mając chyba nadzieję, że z kimś mnie przyłapie. Po prostu się rozpadło, tak bywa. A później zaczęły się szopki z dzieckiem, finał znacie.

Oczywiście ja też nie jestem krystaliczny w tym wszystkim, bo dzień bez kłótni to była rzadkość - jednak jak dwójka dorosłych ludzi stają się dla siebie obca, to uwierzcie lub nie - naprawdę jest ciężko wytrzymać.

Świeża historia:

Młoda od pewnego czasu jest rozbita, pierwsze co to pyta, kiedy może iść do mamy "bo w sądzie powiedziałeś, że będę mogła chodzić" - ok, tak więc zamiast mama porozmawiać najpierw ze mną, przedstawia dziecku sytuację, że może do niej wracać kiedy chce. Super, dorosłe podejście. W sądzie według dziecka powiedziano także, że w czwartki na zajęcia nie musi chodzić jak mama nie pozwala, bo mama nie musi pozwolić. Wychowawczyni ze szkoły zaleciła, by dziecko brało udział w zajęciach pozalekcyjnych zgodnych ze swoimi zainteresowaniami - w czwartki jak mama w pracy, tym zainteresowaniem jest oglądanie bajek lub granie na komputerze. Trochę się zdziwiłem, więc za telefon, i dzwonię do Anny. Anna mówi, że to nie tak, ale w sądzie nic nie było o tym, że dziecko ma chodzić na zajęcia, że nawet tak mówiła jej Radca Prawny. Nie wiem co ten Radca - być może czuje, że jeszcze trochę zarobi, nie wiem naprawdę co ta kobieta. Niby mówi, że powinniśmy dojść do porozumienia, z drugiej strony zamiast jej powiedzieć, co jest dobre dla dziecka, to jakby ją podburzała, Anna twierdzi, że jej pomaga - jej wybór.

Tak więc mówię Annie, że wg mnie z dzieckiem moglibyśmy udać się do psychologa, żeby ułożyć to jakoś w całość - "nie". Spotkajmy się więc we trójkę - ja, ty, psycholog - "nie". To spotkajmy się z naszymi adwokatami, zrobimy jakąś mediację, ugodę - "nie, ja nigdzie z tobą nie idę, ja nie mam problemów z dzieckiem". Nie rozumie, że podburzanie, to nie tylko mówienie, ze ojciec jest taki i owaki. To także niby niewinne machlojki, typu właśnie "możesz wrócić do mnie o której chcesz", "powiedz tacie to i tamto", "przecież czujesz się tak a nie inaczej" - tradycyjne gadki z dzieckiem przez telefon, jak Młoda jest u mnie. Oczywiście wszystko dla dobra dziecka...

Jednak najlepsze jest teraz - telefon o jednym, czyli zachowaniu Kasi, a nagle Anna wyskakuje o komunii - że jak ja to widzę, to ona ma zarezerwowany lokal, ale mnie na imprezę nie zaprosi. Jedyne zaproszenie jakie mogę od niej uzyskać to...zaproszenie do kościoła na komunię. Widzicie? Mama łaskawie zaprosi mnie do kościoła na komunię własnego dziecka - jak ja śmiem narzekać?! I jeszcze w internetach piszę! Ręce mi opadają.

Co teraz? No niestety zanosi się na to, że znów sąd - by wszystko zapisać konkretnie, bez jakichkolwiek ugód, by każdy dzień był z góry zaplanowany, np. żadnej ugody w wakacje ze względu na urlopy, na co naciskała Anna.

Nie wiem jak jej wytłumaczyć, że to co ona robi, nie jest dobre dla dziecka, tylko i wyłącznie dobre dla niej. Że takim postępowaniem rozbija dziecko od środka. Anno, jeśli to czytasz, opamiętaj się.

#oma

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

Treść została ukryta... Pokaż treść

[haakenn]

[jPaolo2]

@haakenn:

Nie wiem jak jej wytłumaczyć, że to co ona robi, nie jest dobre dla dziecka, tylko i wyłącznie dobre dla niej. Że takim postępowaniem rozbija dziecko od środka.

Z twoich opisów wynika, że nie wytłumaczysz nigdy.

[klikus]

Nie wiem jak jej wytłumaczyć, że to co ona robi, nie jest dobre dla dziecka, tylko i wyłącznie dobre dla niej.

@haakenn: to działanie jest cynicznie celowe, więc twoje tłumaczenia są zbędne,
Zwłaszcza, że wyraźnie widać, że działa pod wpływem złych emocji.

Mam podobną historię i rok czasu spędziłem oczyszczając się przed prokuratorem, rodziną i znajomymi z fałszywych pomówień o molestowanie i dręczenie, oraz z niebieskiej karty. W taki sposób, też

[JakTamCoTam]

@haakenn: nie chce mi się czytać wszystkiego, lecz przeczytałem kawałek pierwszego. Nie jestem beta cuckiem, ale co do problemu z teściową i rodzicami to się zgodzę. Powinniśmy się oddzielić od rodziców i zamieszkać osobno na własny rachunek. Jednak z tym bieganiem i loszkami to w sumie mogła się poczuć źle. Kobiety takie są. Mówienie czegoś typu "chodź z nami pobiegać" było trochę egoistyczne skoro sama nie lubiła a wiedziała, że jakieś

[Ogar_Ogar]

Nie wiem jak jej wytłumaczyć, że to co ona robi, nie jest dobre dla dziecka, tylko i wyłącznie dobre dla niej. Że takim postępowaniem rozbija dziecko od środka. Anno, jeśli to czytasz, opamiętaj się.

@haakenn: Szczerze współczuje tobie i dziecku. Niestety z tego co opisujesz wynika, że orzeczenie sądu ustalające pobyt dziecka powinno być dokładną rozpiską całego roku kiedy i u kogo mała spędza każdy dzień plus kto ją gdzie przywozi

[Elysian]

@haakenn też bym wnioskował o wizyty u psychologa, gdyby to udało się załatwić może on by zobaczył do czego twoja małżonka skłonna i nawet później więcej czasu z lepszym z rodziców miała by mała ;)

[m.....a]

@JakTamCoTam: I OP napisał też że nie był krystalicznie czysty. I zakończył to tak jak powinien, ot rozpadło się i oboje są temu winni. Jak dla mnie zachował się dorośle i odpowiedzialnie. Ot niedopasowanie w dłuższej perspektywie rozjechało związek.

[hadrian3]

@haakenn: ale ty sobie durnego różowego znalazłeś ( ͡° ʖ̯ ͡°) skończy się w sądzie, taka osoba nie myśli racjonalnie, a chwilowym przebłyskom opamiętania nie można ufać.

[obraza_majestatu]

Ciężko to się czyta z boku, bo smutno się robi jak takie małe życiowe głupoty nierozwiązane narastają i w końcu potrafią rozsadzić związek od środka...

To nie jest prztyczek w Twoim kierunku, tylko taka ogólna refleksja:

1. nie związujcie się z ludźmi z którymi nie da się rozmawiać i rozwiązać konfliktów w dojrzały sposób;

2. nie związujcie się z ludźmi bezautorefleksyjnymi nie potrafiącymi spojrzeć w głąb siebie krytycznie, zobaczyć z czym sobie

[Ogar_Ogar]

skończy się w sądzie, taka osoba nie myśli racjonalnie,

@hadrian3: W takich sprawach niestety niczego nie można ustalić na gębę - nawet jak jesteś w najlepszych stosunkach pod słońce to kontakty to wszystkie ustalenia muszą być oficjalne bo jak się stosunki pogorszą to zostajesz z planem który może być egzekwowany.

[hehexdlollmao]

@haakenn: ona wie, że to nie jest dobre dla dziecka, ale jej chore ego nie pozwala jej tego przyjąć do wiadomości i chce ci zrobić na złość nawet kosztem dziecka, nie zdziwiłbym się, gdyby do tego twoja była teściowa ją "dopingowała"

[mmartaa]

@haakenn szczerze współczuję. Nie wyobrażam sobie, że po zakończonym związku niezależnie z czyjej winy, sytuacja z dzieckiem jest taka jak u ciebie. Dla każdego rodzica dziecko powinno być priorytetem i nawet po rozstaniu dorośli powinni działać wspólnie w interesach dziecka. Przez Annę przemawia żal za rozstanie, za twoje na nowo ułożone życie stąd jej frustracja i idiotyczne zachowanie. Nie potrafię tego zrozumieć. Przez jej intrygi tylko odsunie od ciebie córkę i przekona

[Marcineusz]

Anno jeżeli to czytasz to jesteś moją definicją #!$%@? madki p00lki