Wymienione w śródtytule grupy powinny działać na rzecz dekanonizacji, i to natychmiast! Wszak święci mają być przykładem dla wiernych. Co więc ze wzorem do naśladowania w osobie św. Teresy z Avili, której posty sprowadzały się do prowokowania wymiotów za pomocą gałązek? A św. Katarzyna ze Sieny, która wkładając do gardła palce powodowała zwracanie wszystkiego, co zjadła w dniu, kiedy przyjmowała komunię?
To jeszcze nic. Św. Aniela z Foligno piła wodę z kąpieli po trędowatych. I nawet zapisała w pamiętniku, że
Kawałek strupiastej skóry trędowatego utknął mi w gardle. Zamiast go wypluć, zadałam sobie wiele wysiłku, aby go przełknąć i udało mi się. Miałam wrażenie, że przyjęłam komunię. Nigdy nie potrafię wyrazić rozkoszy, jaka mnie ogarnęła.
W uznaniu dla tej postawy w 2013 r. papież Franciszek ogłosił tę panią świętą.
Jeśli komuś potrzeba ciekawszego świadectwa świętości, to służę postacią św. Margueritte Marie Alacoque, która doznawała ekstazy religijnej, spożywając w ramach umartwiania ekskrementy. Ze szczególnym uwzględnieniem wydalin od osoby chorej na biegunkę. Ta święta wycięła sobie też na piersiach podobiznę Jezusa. Ażeby rany się nie goiły, przypalała je świecą.
Św. Maria Magdalena dei Pazzi do świętości doszła tarzając się w cierniach, a w wolnych chwilach prosiła siostry o chłostę, ubliżanie jej i kopniaki w twarz.
Źródło: Stefan Płonicki, "Dekanonizacyjne non possumus", Fakty i Mity, nr 13 (995) 29.03-4.04.2019, s. 17
Kawałek strupiastej skóry trędowatego utknął mi w gardle. Zamiast go wypluć, zadałam sobie wiele wysiłku, aby go przełknąć i udało mi się. Miałam wrażenie, że przyjęłam komunię. Nigdy nie potrafię wyrazić rozkoszy, jaka mnie ogarnęła
Both Angela of Foligno (1248–1309) and Catherine of Siena (1347–1380) were reportedly anorexia mirabilis sufferers. They both refused food, but drank the pus from the sores of the sick. Angela of Foligno is reported to have said it was as "sweet as the Eucharist", and also to have eaten the scabs and lice from those same patients, though precious little else.
Wymienione w śródtytule grupy powinny działać na rzecz dekanonizacji, i to natychmiast! Wszak święci mają być przykładem dla wiernych. Co więc ze wzorem do naśladowania w osobie św. Teresy z Avili, której posty sprowadzały się do prowokowania wymiotów za pomocą gałązek? A św. Katarzyna ze Sieny, która wkładając do gardła palce powodowała zwracanie wszystkiego, co zjadła w dniu, kiedy przyjmowała komunię?
To jeszcze nic. Św. Aniela z Foligno piła wodę z kąpieli po trędowatych. I nawet zapisała w pamiętniku, że
W uznaniu dla tej postawy w 2013 r. papież Franciszek ogłosił tę panią świętą.
Jeśli komuś potrzeba ciekawszego świadectwa świętości, to służę postacią św. Margueritte Marie Alacoque, która doznawała ekstazy religijnej, spożywając w ramach umartwiania ekskrementy. Ze szczególnym uwzględnieniem wydalin od osoby chorej na biegunkę. Ta święta wycięła sobie też na piersiach podobiznę Jezusa. Ażeby rany się nie goiły, przypalała je świecą.
Św. Maria Magdalena dei Pazzi do świętości doszła tarzając się w cierniach, a w wolnych chwilach prosiła siostry o chłostę, ubliżanie jej i kopniaki w twarz.
Źródło: Stefan Płonicki, "Dekanonizacyjne non possumus", Fakty i Mity, nr 13 (995) 29.03-4.04.2019, s. 17
#bekazkatoli #bekazprawakow #bekazpodludzi #4konserwy #neuropa #katolicyzm #antykatolicyzm #ateizm #swieci #kosciol #kosciolkatolicki #kler
Both Angela of Foligno (1248–1309) and Catherine of Siena (1347–1380) were reportedly anorexia mirabilis sufferers. They both refused food, but drank the pus from the sores of the sick. Angela of Foligno is reported to have said it was as "sweet as the Eucharist", and also to have eaten the scabs and lice from those same patients, though precious little else.
https://en.wikipedia.org/wiki/Anorexia_mirabilis#Historical_instances