[g.....e]

Rok 1977, maj,Londyn. Powstaje tzw. reference recording. Zdarzają się one rzadko,nikt się ich nie spodziewa,stają legendarne właściwie już podczas oklaskow publiczności.
Młoda Martha Argerich z bardzo hollywoodzko-sportowo usposobionym Previnem i London Symphony Orchestra.
Będę teraz bardzo uważał, co piszę,bo nie lubię używania słów wobec muzyki,jest w tym oczywisty zgrzyt,literki nie pasuja do nut.

A zatem jest to wykonanie do dnia dzisiejszego niezrównane; wcale nie najgorsze miejsce, by zacząć od niego odsluchiwanie klasyki. Proszę zwrocic uwagę na dłonie Argerich,które przytomny montażysta wybrał pod koniec koncertu, proszę zwrócić uwagę na reakcję Argentynki po kodzie.
Wiele osób twierdzi tutaj co innego w sprawie tego grymasu, Moim zdaniem ona nieco ironicznie się uśmiecha,bo nie może uwierzyć, że Previn narzucił takie tempo - i że po narzuceniu takiego tempa,wszystko poszło niemal idealnie - tutaj chcę to podkreślić, bo to prawdziwa rzadkość na koncertach - właściwie perfekcyjnie.
Ostatni fragment koncertu zagrany jest tutaj w szaleńczym tempie, z prawdziwie szaleńczą wirtuozerią (dłonie Marthy leczą raka, change my mind) i jednocześnie zachowane jest komputerowe jakby współbrzmienie i harmonia na linii orkiestra-solistka.
Jest to lepsze niz na próbach,jest to sportowe, jest to na przypadkowy sposob genialne,bo nie sposob uwierzyc,zeby zawarte w tym wykonaniu piękno wyścigu,piękno szybkości , geniusz czy cokolwiek to jest mogło zostać kiedykolwiek przez kogokolwiek zaplanowane i wytrenowane. Tak się nie da, it's illegal.jpeg
Jakiś niesamowity zbieg okoliczności,który na szczęście został sfilmowany. Daję z timestampem, ale polecam naprawdę całe wideło.

#argerich #prokofijew #pieknokobiet #sport #gruparatowaniapoziomu
#muzykaklasyczna filmik wskazuje przy okazji,jak bardzo wyżej od #muzykafilmowa jest klasyka , przeciez umiejętne zastosowanie tego w filmie doprowadziloby do niesamowitej sceny,ktora kazdy by zapamiętał,plot no matter.