Wpis z mikrobloga

Skopiuj link

12.02.2022, 19:20:20

Ostatnia limuzyna tylnosilnikowa

czyli

Tatra 700

Przełom lat 80. i 90. XX wieku w czechosłowackiej, a później czeskiej Tatrze był dosyć zróżnicowany – z jednej strony w zakładach produkowano ciężarówki czy model 613, który tak jak poprzednik 603 doczekał się kilku liftingów, z drugiej we współpracy z Metalexem stworzono MTXa, zaś z trzeciej chciano stworzyć nowy model – nagle się okazało bowiem że jednak trzeba zawalczyć o klienta, co w ustroju słusznie minionym było łatwiejsze. Firma cierpiała na nikły popyt limuzyn z przestarzałą technologią.

Historia Tatry 700, bo o niej dzisiaj mowa, zaczyna się w latach 90. – wówczas to na bazie modelu T613-4 MiLong, wywodzącej się ze wspomnianej „613” z lat 70., postanowiono stworzyć kolejną limuzynę. Zanim powstała finalna „700”, w 1994 roku stworzono prototyp o nazwie Tatra Prezident – projekt autorstwa Vaclava Krala posiadał front z kwadratowymi reflektorami. Ze względu na cięcie kosztów postanowiono przestylizować nadwozie i oprzeć nowy model o starą mechanikę. Do tego zadania zatrudniono stylistę Saabów Geoffa Wardle’a, który wraz z szefem designu marki Miroslavem Staronem unowocześnił kanciastą sylwetkę „613” o zaokrąglenia – jako zwieńczenie obniżony przód otrzymał cztery okrągłe i soczewkowe reflektory w plastikowej maskownicy, co miało nawiązywać do modelu 603. Z tyłu zaś dodano spoiler na klapie silnika i wyokrąglono błotniki.

T700, a właściwie T613-4 MiLong Model 96, bo taką nazwę miał model w dokumentach homologacyjnych, nadal był czterodrzwiowym sedanem o sylwetce, której kształt i proporcje zdradzały pochodzenie; ostateczna stylistyka wyszła dość dyskusyjnie; podobnie jak przy rodzimej Syrenie Sport, tak nie każdemu się spodoba pożenienie Saaba z Tatrą, jakie ma miejsce przy T700. Długość wynosiła 5.13 metra, szerokość 1.8 metra, zaś wysokość – 1.48 metra; „700” ważyła 1840 kilogramów i mogła zabrać pięć osób oraz 80 litrów paliwa.

Mechanika Tatry 700 pochodziła z wcześniejszego modelu, co sprawiało że w samochodzie znajdował się benzynowy silnik DOHC V8 z wielopunktowym elektronicznym wtryskiem, który przy 3.5 litrach pojemności osiągał 200 KM mocy, pozwalającej osiągać prędkość 230 km/h, przy 10.8 sekundach do „setki”; średnie spalanie wynosiło 12.5 l/100 km, chociaż nierzadko dochodziło do 17-20 l/100 km. Chłodzona powietrzem jednostka umieszczona wzdłużnie z tyłu przenosiła moc poprzez pięciobiegową skrzynię manualną na tylne koła; automatycznej nie przewidziano, zaś sam manual miał odwrócone położenie biegów – „jedynka”, „trójka” oraz „piątka” były na dole, zaś „dwójka” i „czwórka” na górze. Zawieszenie samochodu było niezależne, a hamulce tarczowe.

Tatra 700 została zaprezentowana 9 kwietnia 1996 roku w hotelu Hilton w Pradze; w tym samym roku ruszyła też produkcja „700”. Głównymi klientami na limuzynę były państwowe służby – na czele z prezydentem Czech korzystającym z Tatr – ale i też ludzie z tak zwanych wyższych sfer . Pomimo bogatego wykończenia w skórze i w drewnie, dużej wygody a także w miarę bogatego wyposażenia – Tatra posiadała między innymi automatyczną klimatyzację, radio z magnetofonem i CD, tylną roletą na okno, podłączenie pod komputer klasy PC – a także dość wysokiego poziomu bezpieczeństwa zapewnionego poprzez kontrolowane strefy zgniotu czy wzmocnienia drzwi, to klientów indywidualnych nie przekonywał brak chociażby poduszek powietrznych czy ABSu. Inną kwestią mogły być widoczne cięcia budżetowe przy produkcji auta wycenianego na ówczesne 2 miliony koron – pomijając już spawany z trzech elementów błotnik przedni

to samochód posiadał zestaw wskaźników i deskę rozdzielczą rodem ze Skody Felicii, kratki nawiewu z „613”, zderzaki z T613-4 czy manetki i kierownicę odpowiednio z Hondy i włoskiej firmy Nardi. Sytuację próbował poprawić lifting w 1997 roku – modernizacja zrobiona pod wodzą projektanta George’a Spanihela wprowadziła nieco inną przednią maskę oraz front, zmienioną pokrywę silnika czy lekko zmodyfikowaną deskę rozdzielczą; wprowadzono także silnik 4.4 litra, będący rozwierconą jednostką 3.5; motor generował teraz 231 KM i pozwalał rozpędzić auto do 250 km/h – poprawiono prowadzenie poprzez dociążenie przodu oraz obniżenie przedniego zawieszenia; pomimo tego samochód nadal miał swoją specyfikę prowadzenia skutkującą ostrożnym pokonywaniem zakrętów, chociaż tłumienie nierówności przez tylną oś było zadowalające. Niezadowalający był także poziom hałasu pochodzący z komory silnika.

Ostatnie egzemplarze Tatry 700 powstały w 1999 roku; wtedy też zaprzestano produkcji limuzyn tylnosilnikowych i skupiono się na ciężarówkach. Inną odmianą był zbudowany na bazie samochodu bezpieczeństwa 613GTH wersja Coupe o oznaczeniu T700 GT, a także model wyścigowy o nazwie Ecorra Sport; była także przewidziana odmiana opancerzona z firmy SVOS. Według różnych danych zbudowano od 57 do 72 egzemplarzy, w tym prototypowych. Ze względu na bycie ostatnim Mohikaninem z długiej serii tylnosilnikowych limuzyn, „700” jest traktowana jako ciekawostka motoryzacyjna i zwieńczenie pewnego etapu w historii Tatry. Każde pojawienie się oferty sprzedaży na aukcji jest traktowane z zaciekawieniem przez postronnych obserwatorów i kupujących – zwłaszcza że cena potrafi wynosić nawet sześciocyfrowe kwoty.

#autakrokieta #samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #tatra