[Dan188]

Właściwy Wysiłek

§ 49. There are these four right exertions. Which four? There is the case where a monk generates desire, endeavors, arouses persistence, upholds & exerts his intent for the sake of the non-arising of evil, unskillful qualities that have not yet arisen… for the sake of the abandoning of evil, unskillful qualities that have arisen… for the sake of the arising of skillful qualities that have not yet arisen… (and) for the maintenance, non-confusion, increase, plenitude, development, & culmination of skillful qualities that have arisen. These are the four right exertions.

Just as the River Ganges flows to the east, slopes to the east, inclines to the east, in the same way when a monk develops & pursues the four right exertions, he flows to Unbinding, slopes to Unbinding, inclines to Unbinding.

SN 49:1

Właściwy wysiłek stanowi jeden z elementów ścieżki, który warto opanować. W sumie można te cztery aspekty wysiłku sprowadzić niekiedy do jednego procesu. Przykładowo poprzez rozwój pozytywnych cech umysłowych automatycznie doprowadzimy do osłabienia i porzucania tych negatywnych jak i vice versa. Oczywiście samo unikanie nieumiejętnych cech umysłowych nie jest najlepszym rozwiązaniem bo nie jest najbardziej rozwijające jeśli chodzi o wnikliwość i uważność. Jako pozytywne cechy, które warto rozwijać często podaje się Siedem Czynników Przebudzenia(uważność, analiza, wytrwałość, radość, uspokojenie, koncentracja, zrównoważenie).

Warto zauważyć również, że Budda podaje też siedem sposobów na porzucenie niezręcznych cech umysłowych(https://www.dhammatalks.org/books/Wings/Section0012.html#fione). Są to: rozpoznanie, powściągliwość, używanie, tolerowanie, unikanie, niszczenie i rozwijanie. Zastosowanie odpowiedniego rodzaju wysiłku do niezręcznego zjawiska wymaga osobistego dostosowania podpartego praktyką. Jeden sposób może być odpowiedni na jeden problem gdy inny do owego się nie sprawdza. W tej kwestii wiele zależy do eksperymentowania(każdy umysł ma swoje indywidualne przysposobienie).

Podobnie jest z tym jak intensywny powinien być wysiłek. Niekiedy dany problem wymaga dużych pokładów wysiłku, a niekiedy wystarczy spokojna obserwacja aby niezręczna emocja odeszła. Przykładowo gdy opanuje nas gniew można użyć praktyki metty jako przeciwieństwa, która rozwijana osłabia gniew. Można też mieć problem z nadmiernym myśleniem i pobudzeniem, wtedy może się okazać, że wystarczy spokojna obserwacja aby się uspokoić. Ogólnie kluczowe jest zachowanie zdrowego rozsądku aby nie popadać w strach przed jakimkolwiek wysiłkiem ani nie przemęczyć się przesadzonym wysiłkiem. Ważne jest robić to dobrze. W sensie przykładowo gdy przytłacza nas pożądanie seksualne raczej nie jest mądrą postawą przyjęcie tolerancji jako metody do jego pokonania, albo denerwowanie się na samego siebie gdy umysł nie działa tak jak chcemy.

Ale przede wszystkim tym postem chciałem pokazać, że postawa "nie osądzająca, nie dualistyczna, akceptująca" itd. nie mają wiele wspólnego ze ścieżką. Sama ścieżka wymaga postawy dualistycznej i osądzającej aby móc rozróżnić to co zręczne a to co nie by skierować skutki kammiczne w dobrym kierunku. Kluczową rolę również tutaj odgrywa pragnienie, które jest kojarzone z przyczyną cierpienia. Budda jednak rozróżniał pragnienia na lepsze i gorsze. Umiejętne pragnienie podstawę w dążeniu do przebudzenia. Bez pragnień nie da się rozwijać uważności, czujności, moralności. Natomiast, niektórzy nauczyciele potrafią promować poglądy typu "bądź otwarty", "bądź nieosądzający". To jest niewłaściwy pogląd, który blokuje ustanowienie uważności i rozwój.

#buddyzm #theravada

[Dreampilot]

@Dan188 Cytat który podajesz odnosi się do treningu moralności i właściwego działania. Jak na pewno wiesz w theravadzie są Trzy Treningi. W Treningu medytacji nauczyciele często dają szczegółowe wskazówki takie jak: akceptacja, otwartość, not to resist, allowing itp. jako metodę na radzenie sobie z trudnymi i negatywnymi emocjami podczas medytacji. Takie emocje są dużą przeszkodą na ścieżce medytacji ponieważ uniemożliwiają osiągnięcie spokoju oraz jednopunktowego umysłu. Spójrz sobie do książki TMI w rozdziale

[Dan188]

@Dreampilot: piszę głównie z perspektywy Theravady bo są ludzie odwołujący się do tej tradycji, którzy stosują retorykę jaką opisałem. Dualizm tyczy się każdego rodzaju treningu. Jeśli chodzi moralność jest to szczególnie kluczowe bo coś jest dobre, albo złe. Bez tej ramy nie da się ocenić danego działania. Jeśli chodzi o medytację Budda gdy opisuje uważność to chodzi mu o umiejętność utrzymywania czegoś w umyśle, zapamiętywania czegoś. Żeby rozwinąć uważność, która jest

[Dan188]

@Dreampilot: Co do trzeciego akapitu to Ajahn Chah w sumie miał taką opowieść ze swojego życia. Jak został mnichem miał problem z pragnienia względem kobiet. Aby pokonać to pragnienie postanowił, że nie spojrzy na żadną kobietę przez miesiąc. Przez miesiąc nie patrzył na żadną kobietę. Po tym całym wyzwaniu myślał, że spowoduje to osłabienie pragnienia, ale paradoksalnie pierwsza spotkana kobieta wywołała w nim ogromne pobudzenie. Strach przed objawieniem się w świadomości