@rmweb: O to, że Staśko jest kobietą i do tego feministką, więc trzeba znaleźć coś, by się przyczepić. Gdyby sytuacja dotyczyła kogoś "swojego", to by pierwsi bronili wolności do robienia ze swoim życiem, co się chce.

@precz_z_komunia: Idąc taką pokrętną logiką, żeby być spójnym w unikaniu chorób, w tym przypadku czegoś, co zostało zestawione z rakiem, powinno się analogicznie czynić następująco: Jeśli uważam, że powinienem chodzić w maskach i trzymać się na dystans od ludzi itd., żeby nie zachorować na koronawirusa i zmniejszyć prawdopodobieństwo śmierci, to tak samo w przypadku zmniejszenia prawdopodobieństwa śmierci na raka powinienem sporządzić listę budynków z dachami pokrytymi azbestem i trzymać się od nich z dala. Ja jednak tak nie robię, bo dla mnie to jest bez znaczenia czy ryzyko śmierci na raka wzrasta, czy maleje, bo zgodnie z filozofią Epikura, śmierci nie należy się obawiać, bo kiedy ja jestem, śmierci nie ma, a kiedy śmierć jest, wtedy mnie nie ma, no to bez różnicy. Jedynie ból jest doświadczeniem nieprzyjemnym, dlatego samochodem powinno się jeździć bezpiecznie (według mnie, kto inaczej myśli, niech jeździ niebezpiecznie), ale w przypadku bolesnej nieuleczalnej choroby zawsze można się poddać eutanazji i po problemie. Dla mnie ryzyko śmierci na raka spowodowanego dachem z azbestu czy covidem jest nieistotne. Dla innych może tak, ale to innych problem. W życiu ważny jest stosunek przyjemności do nieprzyjemności. Bez sensu jest utrudnianie sobie życia tylko po to, żeby zmniejszyć prawdopodobieństwo śmierci na coś tak banalnego jak koronawirus. Nawet co do raka jestem tego samego zdania, co oczywiście nie oznacza automatycznie, że np. uważam palenie papierosów, picie alkoholu itd. za coś dobrego, to nie. Ale dla mnie to są rzeczy niedobre nie dlatego, że zwiększają prawdopodobieństwo śmierci, chorób, że niezdrowo itd., tylko dlatego, że uważam alkohol za substancję, które mi po prostu nie smakuje, a papierosy to wdychanie dymu i też nie lubię i ja to mogę porównać do potraw takich obślizgłych jak pierogi, których nie jem, bo nie lubię, bo obślizgłe i nie dobre, taka wybiórczość pokarmowa. Czyli w sposobie życia kieruję się subiektywnymi odczuciami, a nie jakimiś prawdopodobieństwami, co zdrowe, a co niezdrowe. Dla mnie to bez znaczenia. Już większy sens dla mnie miałby weganizm, bo zmniejsza cierpienie zwierząt, ale nie jestem weganinem, bo lubię mięso, ale może jak sztuczne mięso będzie smakować jak normalne, to wtedy zmienię zdanie. Gdyby chciał wyeliminować jakiekolwiek ryzyko z życia, to nie mógłbym nawet inwestować pieniędzy na giełdzie, bo przecież jest ryzyko poniesienia straty i to nawet większe niż zachorowanie na covida! :P pokaż całość

@Al-3_x: Czyli w przypadku człowieka czym jest ta esencja? W uproszczeniu mógłbym powiedzieć, że esencją samochodu jest to, że jest pojazdem z silnikiem, którym da się poruszać po drogach, ale w przypadku człowieka nie wiem. Mogę jedynie powiedzieć, że organizm przybiera formę człowieka, bo tak został zakodowany w genach. Jednak poza tym, że ludzie są mniej więcej podobni do siebie pod względem fizycznym, nie mogę podać zbyt wielu cech umysłowych, które każdy człowiek przejawia. Może to jest ta esencja człowieka, że po prostu jest neuroplastyczny. No i w sumie dalej nie wiem, jak Arystoteles rozumiał esencję. Gdyby to był Platon, to pewnie chodziłoby o jakieś wieczne, niezmienne idee, które istnieją gdzieś tam w nadrzeczywistości i człowiek je sobie przypomina, a esencja człowieka jest w takiej właśnie idei człowieka. Arystoteles szukałby esencji w czymś fizycznym np. w genach, czy po prostu jakiejś uniwersalnej cechy, która odróżnia człowieka od innych istot?

A wracają do definiowania człowieka, kto miałby go zdefiniować? W sensie, że jakiś inny człowiek albo nie wiem, kosmita jakiś, wymyślił sobie, że człowiek jest wtedy, kiedy coś tam coś tam, a jak się trafi człowiek, który nie pasuje do definicji człowieka, to nie jest człowiekiem? Coś jak role płciowe, że baba to musi to, a chłop tamto xD pokaż całość

@Al-3_x: Z tymi definicjami zawsze są jakieś problemy, np. mógłbym powiedzieć, że nikt poza człowiekiem nie potrafi pilotować samolotu, ale potem zdaję sobie sprawę, że przecież sztuczna inteligencja potrafi, a i tak zresztą nie każdy człowiek jest pilotem.

Według mnie ludzie rozróżniają człowieka intuicyjnie, zmysłowo. Raczej nikt nie będzie używać do tego celu definicji. Tutaj pojawia się pytanie, czy ludzkie wrażenia są czymś rzeczywistym. Jeśli są, to odpowiedź na twoje pytanie jest twierdząca.

Chyba nie trzeba szukać cech unikalnych dla człowieka, żeby odróżnić go od innych obiektów. Ludzki mózg uczy się rozróżniać przez doświadczenia. Zasiada działania jest podobna jak w uczeniu maszynowym, czyli w gruncie rzeczy nie tworzymy w umyśle żadnych definicji. Definicje powstają dopiero potem w wyniku refleksji, kiedy próbujemy uchwycić pewien wzorzec, który w mózgu działa automatycznie. Jakby człowiek nie potrafił czegoś rozróżnić, to nawet nie byłby świadomy istnienia rozróżnialnych przedmiotów, więc nie mógłby próbować definiować, bo nie byłoby czego. Wniosek jest taki, że doświadczenie jest przed językiem, czyli rozróżnianie nie jest niczym umownym, bo nie da się zrobić żadnej umowy międzyludzkiej bez komunikacji językowej, a przed językiem jest ujęcie obiektów zmysłowe. pokaż całość

@Al-3_x: Ja w tym tagu widzę jakąś nostalgię do czasów premodernistycznych, czasami też idealizację natury i greckiej sztuki, ale w gruncie rzeczy nie mam pojęcia, o co chodzi w tym tagu. Przydałaby się jakaś definicja ( ͡° ͜ʖ ͡°)