Co Piłsudski postawił to i było...

„Pewnego dnia na drugim brzegu Wilii, na tle koszar wyrosła drewniana pałuba kilkumetrowej wysokości. Jakby jakieś pogańskie drewniane bożyszcze stanęło nad wodą twarzą ku miastu i namyślało się, czy przejść rzekę w bród i wsiąść do oczekującego na placu Katedralnym pigutka” – wspominał po latach Tadeusz Łopalewski, a w owym czasie ważna postać życia literackiego Wilna.
Pobierz wit2012 - Co Piłsudski postawił to i było...

„Pewnego dnia na drugim brzegu Wilii,...
źródło: comment_1664561010gGzySJvwAItCRnDvRxeVbl.jpg
Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,

Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,

Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,

Omijam koralowe ostrowy burzanu


Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;

Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;

Tam z dala błyszczy obłok - tam jutrzenka wschodzi;

To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.


Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,

Których by nie dościgły źrenice sokoła;

Słyszę, kędy się
Pobierz FLAC - > Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
 Wóz nurza się w zieloność i jak łódk...
źródło: comment_1662835664HK5QFsDqrYC1803tGZQt47.jpg
„Gdzież jest król, co na rzezie tłumy te wyprawia?
30
Czy dzieli ich odwagę, czy pierś sam nadstawia?
Nie, on siedzi o pięćset mil na swéj stolicy,
Król wielki, samowładnik świata połowicy[5].
Zmarszczył brwi, — i tysiące kibitek[6] wnet leci;
Podpisał, — tysiąc matek opłakuje dzieci;
35
Skinął, — padają knuty[7] od Niemna[8] do Chiwy[9].
Mocarzu, jak Bóg silny, jak szatan złośliwy!
Bunt, Powstanie, Warszawa, WładzaGdy Turków za Bałkanem[10] twoje straszą spiże[11],
Serce ustało, pierś już lodowata,
Ścięły się usta i oczy zawarły;
Na świecie jeszcze, lecz już nie dla świata!
Cóż to za człowiek? — Umarły.
Patrz, duch nadziei życie mu nadaje,
Gwiazda pamięci promyków użycza,
Umarły wraca na młodości kraje
Szukać lubego oblicza.
Pierś znowu tchnęła, lecz pierś lodowata,
Usta i oczy stanęły otworem,
Na świecie znowu, ale nie dla świata;
Czymże ten człowiek? — Upiorem.
#przegryw #mickiewicz #poezja
#mickiewicz #ukraina

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.
Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;
Patrzę w niebo, gwiazd szukam przewodniczek łodzi;
Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzenka wschodzi?
To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.
Stójmy! — Jak cicho! — Słyszę ciągnące żurawie,
Których by nie dościgły źrenice sokoła;
Słyszę, kędy
Mentalność Rosjan dobrze obrazuje Aleksander Puszkin, największy wieszcz Rosjan. Ten piewca wolności, przeciwnik despotyzmu Aleksandra I i Mikołaja I, szlachcic luźno powiązany z antycarskimi dekabrystami, zesłany za część swoich wierszy na południe Rosji, był oburzony i wściekły gdy dowiedział się o Powstaniu Listopadowym. Napisał nawet parę buńczycznych wierszy do tego nawiązujących jak Oszczercom Rosji w którym pisał na przykład:

Czyż was wzburzyło Litwy poruszenie?
Zostawcie, to spór jest Słowian między sobą,
Domowy
Pobierz B.....a - Mentalność Rosjan dobrze obrazuje Aleksander Puszkin, największy wieszcz Ro...
źródło: comment_1648842723QZaC1i9olVMLnGYKwJaGqS.jpg
@cotidiemorior: Nawalny skrytykował aneksje Krymu i nazwał ją łamaniem prawa. Te artykuły u nas, że niby poparł jak Putin to był przedruk rosyjskiej propagandówki prokremlowskiej, która celowo podkreciła jedną z jego wypowiedzi dopowiadajac co nieco.
Nawalny jednak powiedizął, że teraz już nie można Krymu o tak oddać i mówił chyba coś o kolejny mreferendum.
I nic dizwnego, że takiej deklaracji o oddaniu Krymu nie prezentował, bo miał wtedy ambicje polityczne, a
https://www.youtube.com/watch?v=7g7JoYS-zE8

Gdzież jest król, co na rzezie tłumy te wyprawia?

Czy dzieli ich odwagę, czy pierś sam nadstawia?

Nie, on siedzi o pięćset mil na swej stolicy,

Król wielki, samowładnik świata połowicy

[...]

Kijów jeden twojej mocy się urąga,

Podnosi na cię rękę i koronę ściąga,

Koronę Bolszewików, carów z twojej głowy,

Boś ją ukradł i skrwawił, synu Leninowy!


#ukraina #wojna #putin #mickiewicz #poezja
Adam Mickiewicz - Broń mnie przed sobą samym

Broń mnie przed sobą samym - maszże dość potęgi;
Są chwile, w których na wskróś widzę Twoje księgi,
Jak słońce mgłę przeziera, która ludziom złotą,
Brylantową zdaje się, a słońcu - ciemnotą.
Człowiek większy nad słońce wie, że ta powłoka
Złota - ciemna jest tylko tworem jego oka.
Oko w oko utapiam w Tobie ma źrenice,
Chwytam Ciebie rękami za obie prawice
I krzyczę
W 1848 roku Święte Oficjum Kościoła Rzymskokatolickiego wpisało dzieła Adama Mickiewicza do Indeksu Ksiąg Zakazanych. Przyczyną tej radykalnej decyzji były ogłoszone drukiem tzw."Prelekcje paryskie", cykl wykładów poświęconych literaturze słowiańskiej, które w latach 1841-44 wygłosił poeta w College de France. Krytykował w nich Kościół Katolicki za sprzeniewierzenie się zasadom pierwotnego chrześcijaństwa, nadmierny dogmatyzm, skodyfikowanie wszystkich aspektów wiary, doraźne politykierstwo papieży. Jednocześnie jako jeden z najaktywniejszych przywódców Koła Sprawy Bożej skupiającego zwolenników Andrzeja Towiańskiego,