Aktywne Wpisy
janekch +62
Ej wykopki. Proponuję żeby #lidl zaczął udostępniać listę sklepów gdzie można zrobić zakupy jak człowiek i listę sklepów gdzie jak w lesie musisz sobie sam robić za kasjera.
Dzisiaj mój różowy z bąbelkiem wybrali się na zakupy w #lodz do Lidla. Jak to zwykle naładowała do koszyka na cały tydzień. Zadowolona że udało się bez slalomu miedzy paletami uderza do kasy, a tam ani jedna kasa nie jest otwarta. Czeka czeka, bąbelek
Dzisiaj mój różowy z bąbelkiem wybrali się na zakupy w #lodz do Lidla. Jak to zwykle naładowała do koszyka na cały tydzień. Zadowolona że udało się bez slalomu miedzy paletami uderza do kasy, a tam ani jedna kasa nie jest otwarta. Czeka czeka, bąbelek
Kasy samoobsługowe to
- badziew, nigdy nie korzystam 7.2% (117)
- kocham, zawsze korzystam 48.2% (786)
- czasem korzystam 19.0% (309)
- wolę mieć wybór 25.6% (418)
Poznałam chłopaka w #poznan nie #tinder Na pierwszą randkę zaprosił mnie na kawę. Było bardzo fajnie. Teraz znowu proponuje kawę. Nie chce na kawę chce na obiad. Mam mu powiedzieć wprost czy się obrazi i pomyśli że jestem roszczeniowa? Chciałabym żeby trochę bardziej się postarał. Jesteśmy dorośli #logikarozowychpaskow #rozowepaski #randkujzwykopem
Zazwyczaj nie piję sam, w sumie zdarza mi się to może raz w roku, raczej rzadziej. Ogólnie uważam picie do lustra za przejaw ułomności, swoisty wskaźnik patologii. Nie mówię tu o dwóch piwkach do meczu (choć tego też nie praktykuję), tylko osuszanie butelek mocnych alkoholi w samotności. No, ale ja nie o tym miałem pisać.
Może być lekko chaotycznie, bo już mi trochę w głowie szumi, więc z góry przepraszam jeśli będzie to mało spójne.
Powoli zaczyna do mnie docierać, że nie jestem w stanie być szczęśliwym człowiekiem. Nie przez własne ograniczenia, brak talentów, kiepski wygląd, czy życiową nieudolność. Tu nie ma problemu. Problem jest w tym, że potrafię odczuwać tylko doraźne, chwilowe szczęście. Kiedy osiągam jakiś sukces, udaje mi się spełnić marzenie, to aż promienieję szczęściem, czuję wtedy, że żyję, że to wszystko ma sens.
I przechodzi mi. Po dniu, dwóch, piętnastu. Zostaje pustka.
Nie widzę w życiu sensu. Mam zawód taki, jaki sobie wymarzyłem. Robię to, co chciałem. Jestem nadal przed trzydziestką, mam fajną pracę, mam świetną kobietę, mam własne mieszkanie. I tak sobie siedzę przy szklance whisky...i nie jestem szczęśliwy. Powinienem być. Kilka lat temu też nie byłem, ale miałem przekonanie graniczące z pewnością, że to szczęście jest na wyciągnięcie ręki. Że osiągnę sukces zawodowy, kupię mieszkanie, będę zakochany. I w końcu szczęśliwy.
To dlaczego #!$%@? nie jestem?
Widzę ludzi, którym znacznie gorzej się powodzi. Mają nudną, kiepską pracę, mają kiepskie dziewczyny. I ci ludzie są szczęśliwi, cieszą się życiem. Ja tego nie potrafię, nie jestem w stanie. Spotykam tych ludzi na imprezach, na domówkach i nie widzę w nich tej pustki. Może oni po prostu udają? W końcu ja udaję, więc miałoby to sens. Gdyby spytać ludzi, którzy mnie spotykają, to pewnie stwierdziliby, że jestem szczęśliwy i zadowolony ze swojego życia. Może to wszystko, to tylko pieprzona gra pozorów, wzajemne oszukiwanie się, bo każdy boi się przyznać przed światem co tak naprawdę czuje?
Jesteście szczęśliwi?
Dobija mnie to powoli. Osiągam swój kolejny cel, daje mi to chwilowego pozytywnego kopa, a potem wraca pustka. I muszę wymyślać sobie kolejny cel, kolejne marzenie, za każdym razem trudniejsze do zrealizowania. Może na tym polega życie? Jeśli tak, to jest to strasznie kiepski żart.
Skłaniam się jednak ku teorii, że nie o to w tym wszystkim chodzi. Może mnie po prostu bawi samo gonienie króliczka, a nie złapanie go? W sumie tak to u mnie zazwyczaj wyglądało z kobietami. Przez jakiś czas masowo imprezowałem. Dwie imprezy w tygodniu to był standard, cztery nie były niczym wyjątkowym. Wszystko w poszukiwaniu przygodnego seksu, tych chwilowych triumfów, doraźnego zastrzyku szczęścia. Choć sam seks był zawsze z boku, niczym więcej niż przyjemnym (a i to nie zawsze) dodatkiem.
Chodziło o samo zdobywanie. Sam podryw, poznanie nowej osoby i zbliżenie się do niej. Sprawienie, by też mnie pożądała. Zdobycie jej. Kolejna kobieta, kolejny osiągnięty cel. Wmawiałem sobie, że kiedy wreszcie poznam tę jedyną, to w końcu mi przejdzie. Będę zakochany, szczęśliwy, spełniony. Jestem zakochany, jestem z kobietą.
I nadal to samo, nic się nie zmieniło. Jedna, wielka otchłań, która znika tylko na krótkie chwile...
Przyłapałem się na tym, że zanurzam się w pracy, bo pracując nie myślę o sobie. Jest tylko cel do spełnienia. Coraz bardziej pochłaniają mnie filmy i książki, bo wtedy też jestem na nich tak skoncentrowany, że chwilowo zapominam o otaczającym mnie świecie. Przez te półtorej, dwie godziny go po prostu nie ma.
Mam problemy ze snem. Przerażają mnie momenty, gdy leżę w ciszy i zaczynam myśleć, tak jak dzisiaj. Boję się wniosku, do którego mogę dojść. Dlatego nie usypiam, tylko padam. Pracuję, czytam, oglądam filmy aż padnę. Bardzo rzadko zdarza mi się po prostu usnąć.
Przestałem imprezować, zresztą znudziło mi się to już dawno. Chodziłem do klubów chyba tylko z przyzwyczajenia, może by zachować kontakt z kolegami. Czuję się wypruty psychicznie i zdewastowany fizycznie. Nie widzę sensu w niczym, nawet kolejne marzenia są dla mnie szare, już mnie nie ciągną, nie chce mi się do nich dążyć. Bo wiem, że ucieszą mnie tylko na chwilę.
A skoro tak, to po co się starać...
#feels #oswiadczenie #dobranoc i #dziendobry
@typowa_zielonka: Nie wiem, czy akurat okreśelnie 'uzależniam' jest tutaj odpowiednie. Bo to nie jest tak, że ja muszę mieć to, tamto i siamto. Po prostu jakoś od 1 roku studiów nie byłem szczęśliwy, poza momentami, czasem tygodniami. Myślałem, że spełnienie tych potrzeb [miłość, własne miejsce, sukcesy zawodowe] będzie tym, co da mi szczęście. Ale się myliłem.
@deroo: Mysle, ze nie. Raczej postarac sie zrozumieć siebie od wewnątrz. Znalezc przyczyne takie stanu rzeczy.
Dobrze oddaje to ten wykład na TED:
http://www.ted.com/talks/brene_brown_on_vulnerability?language=pl
Jakie wrażenia?
Komentarz usunięty przez autora
Komentarz usunięty przez moderatora
Sam miałem podobnie. Szczęście w większości jest preprogramowane. Ludzie z depresją mogą mieć wszystko i mieć depresję, inni mogą nie mieć nic i być szcęśliwi.
Po latach poszukiwań, eksperymentów z różnymi suplami, narkotykami, używkami, przeczytaniu kilku książek znalazłem rozwiązanie. Rozwiązanie stałe, nieszkodliwe, bez skutków ubocznych, na które nie nabiera się tolerancji.
To sport!! Siłownia, bieganie, cokolwiek co spowoduje wyrzut endorfin. Jak mam przerwę w
Ja za cel obralem sobie swoja dzialke, budowe domu, warsztat stolarski, kuznie. O wlasnie zacznij kuc metal ;) mozesz zrobic naprawde wiele ciekawych rzeczy w takim histersko urbanistycznym stylu (akurat robiny stolarke w domu bardzo dobrego architekta) polaczenie drewna (rozbiorkowego) betonu, czerwonej cegly, kamienia i stali. Piekny ma dom, pomimo ze nie jest wypucowany
P.S Trzymaj link do tego opowiadania i wiedz, że nie jesteś sam Mirqu :)
http://www.opowiadania.pl/main.php?id=showitem&item=66494
Komentarz usunięty przez autora
@Secezar: Nie mam pojęcia. Robię różne rzeczy, często wyjeżdżam zagranicę, mam hobby, ale coś nowego...nie wiem. Inna sprawa, że wielu rzeczy już próbowałem. Bungee, nurkowanie, wspinaczka, półmaraton...
@t12t12: Sorry, ale nie mogę odpowiedzieć - piszę o bardzo prywatnych rzeczach tutaj, więc nie chcę żeby kiedyś było jakieś stalkujo. Stąd brak takich informacji.