#dziendobry małe #chwalesie zobaczcie jakie sobie #kosmetyki w zielonym pudełeczku z #francja zafundowałam :) od #yvesrocher za 69.90, szampon w prezencie i 2 próbki - polecam :)

źródło: IMG_20180817_100821.jpg

#swiat #pytanie #ankieta #glupiewykopowezabawy #europa #francja #szwajcaria

Tag do obserwowania --> #herbyeuromirko

#27
Jedenasty dzień konkursu na najlepsze godło/herb państw historycznych

Przypominam, że do jutra do 08:15 można głosować na Królestwo Anglo-Korsykańskie vs Demokratyczna Republika Armenii tutaj

Z kolei tutaj do 20:00 na Królestwo Danii i Norwegii vs Karpato-Ukraina

Tutaj link na challonge do śledzenia wyników w fazie grupowej --> https://challonge.com/pl/historicalcoatofarms1

Głosować można 24 godziny.

Drugi pojedynek grupy C: II Cesarstwo Francuskie vs Republika Helwecka pokaż całość

źródło: 12614971_francja.png

#swiat #pytanie #ankieta #glupiewykopowezabawy #europa #azja #armenia #wielkabrytania #uk #korsyka #francja

Tag do obserwowania --> #herbyeuromirko

#26
Jedenasty dzień konkursu na najlepsze godło/herb państw historycznych

Przypominam, że do 10:05 można głosować na Nowa Gwinea Niemiecka vs Królestwo Iraku tutaj

Z kolei tutaj do 20:00 na Królestwo Danii i Norwegii vs Karpato-Ukraina

Tutaj link na challonge do śledzenia wyników w fazie grupowej --> https://challonge.com/pl/historicalcoatofarms1

Głosować można 24 godziny.

Drugi pojedynek grupy B: Królestwo Anglo-Korsykańskie vs Demokratyczna Republika Armenii pokaż całość

źródło: 12610211_Coat_of_arms_of_the_Anglo-Corsican_Kingdom.svg.png

Siedze na francuskim weselu, przy stole na 20 osób 2 osoby wiedziały, że Warszawa to stolica Polski ... przykro mi kurwa xD #polska #francja #wesele #boldupy

#francja #rasizm #heheszki #bekazlewactwa

źródło: i.imgur.com

#earthporn #gory #alpy #francja #estetyczneobrazki

źródło: i.imgur.com

#dziendobry dziś z cyklu #dzielnipolacy Marek Hłasko - ur. 14 stycznia 1934 r. w Warszawie, zm. 14 czerwca 1969 r. w Wiesbaden – polski prozaik i scenarzysta filmowy.

Marek Jakub Hłasko (którego drugie imię nosi Kuba, tragiczny bohater wczesnego opowiadania "Pętla") był synem urzędnika państwowego Macieja Romana Hłaski i Marii Łucji Hłasko z domu Rosiak. Małżeństwo Hłasków nie utrzymało się; ojciec po czterech latach pożycia (1933-37) opuszcza dom i żeni się powtórnie, ale już w pierwszych dniach wojny umiera na infekcję nerek (lub gruźlicę wg innych źródeł).

Matka z synem zostaje sama i podczas okupacji prowadzi stragan z żywnością. Poznaje wtedy sporo starszego od siebie Kazimierza Gryczkiewicza, z którym w 1949 roku weźmie ślub, źle zresztą przyjęty przez dorastającego syna jedynaka. W czasie #powstaniewarszawskie, które nie znalazło znaczącego odbicia w pamięci dziesięcioletniego Marka i potem w jego twórczości, przepada mieszkanie Hłasków przy ulicy Ciepłej 10, cały dobytek i wszystkie dokumenty. Po upadku powstania wychodzą ze zburzonego miasta 2 października i przez Komorów i Mszczonów, gdzie czasowo pomieszkują, udają się do #czestochowa; tam przebywają parę miesięcy. Tam też w styczniu 1945 roku są świadkami wielkiej ofensywy wojsk radzieckich, która zatrzyma się dopiero wiosną w Berlinie. Wstrząsający opis przemarszu Armii Czerwonej i oddziałów #nkwd, nadużyć i okrucieństwa wojennego, analizę duszy radzieckiej i mentalności homo sovieticus znajdziemy po latach w "Pięknych dwudziestoletnich" (1966) Marka Hłaski.

Traumatyczne przeżycie zaowocowało pierwszymi notatkami i próbą porządkowania doznań i wydarzeń. Swój pamiętnik, skrywany przed wszystkimi, kontynuuje Marek w Hajdukach na Śląsku (dziś Chorzów-Batory), a następnie w #bialystok gdzie próbują się Hłaskowie - z Gryczkiewiczem, ciągle ignorowanym przez Marka - zakotwiczyć. Wreszcie w styczniu 1946 roku osiadają na dłużej we #wroclaw, gdzie Marek po wielu perturbacjach w czerwcu 1949 skończy - z miernymi ocenami - szkołę powszechną, a 2 lipca tegoż roku Maria Hłasko sfinalizuje swój związek z przyzwoitym i opiekuńczym panem Kazimierzem. Do końca 1950 roku będą mieszkać we Wrocławiu-Sępolnie przy Borelowskiego 44; Marek od września jest w Warszawie, pozostaje pod opieką ciotki Jadwigi Oraczewskiej, mieszka w internacie przy Tarczyńskiej. Nie zagrzewa jednak długo miejsca w Państwowym Liceum Techniczno-Teatralnym przy ulicy Konopnickiej 6. Jest uczniem tak niekonwencjonalnym i niesubordynowanym, że już pod koniec grudnia zostaje uchwałą Rady Pedagogicznej usunięty ze szkoły, która mu się w sumie podobała i stwarzała możliwości ciekawej pracy. Wraca na ostatni rok do domu, do Wrocławia.

W wieku szesnastu lat Marek Hłasko rozstaje się z instytucją szkoły i rozpoczyna swą przygodę z pracą zarobkową. W czerwcu 1950 roku ukończy kurs samochodowy we Wrocławiu (kategoria III A). Zaczyna pracę w charakterze pomocnika kierowcy przy zwózce drewna w ekstremalnych warunkach jesienno-zimowych na niebezpiecznych dla wielkich i nad miarę obciążonych maszyn drogach górskich. Wytrzyma tam sześć tygodni, od 15 listopada do końca 1950 roku. Na swoje nieszczęście i na szczęście dla literatury i filmu polskiego ("Głupcy wierzą w poranek" - "Następny do raju" - "Baza ludzi umarłych") zatrudni Hłaskę Państwowa Centrala Drzewna PAGED z bazą w Bystrzycy Kłodzkiej, choć najbardziej znane opowiadanie młodego kierowcy zdaje się sugerować, że akcja rozgrywa się w powojennych Bieszczadach.

Od 1951 roku Marek Hłasko mieszka i pracuje jako kierowca w Warszawie, gdzie pisze "Sonatę marymoncką" - swój debiut, wyprzedzony jednak w druku przez "Bazę Sokołowską" (1954), opowiadanie o żywych jeszcze cechach "produkcyjniaka". Zatrudniony - jak na niego - wyjątkowo długo, bo przeszło rok (27 kwietnia 1951 - 16 czerwca 1952) w Zarządzie Gospodarki przedsiębiorstwa METROBUDOWA (dział zaopatrzenia), zostaje nieoczekiwanie obdarzony zaufaniem Partii i "mianowany" z ramienia "Trybuny Ludu" terenowym korespondentem robotniczym. Była to zgrabna krzyżówka dziennikarza-naturszczyka i donosiciela. Interwencje Hłaski, ostre i dowcipne, musiały się podobać mocodawcom, skoro "pewnego dnia - jak wspomina w 'Pięknych...' - wezwano go do 'Trybuny Ludu', by odebrał nagrodę". Była nią powieść Anatolija Rybakowa "Kierowcy". Wrażenie było piorunujące...

W ten sposób Partia uczyniła z kierowcy pisarza. Połknięty bakcyl literatury plus stare "atawizmy" domowe, plus pomoc zaprzyjaźnionego z rodziną (i zafascynowanego przystojnym osiemnastolatkiem) prezesa wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich, Stefana Łosia, który spróbuje - przy pomocy Newerlego i Czeszki - "wydostać [Hłaskę] z tej szoferskiej matni", zadecydowały o dalszych losach i przeznaczeniach utalentowanego, rzutkiego młokosa. Jako kierowca wystąpi Hłasko jeszcze dwukrotnie: od 4 sierpnia do 1 grudnia 1952 w Warszawskiej Spółdzielni Spożywców i od 15 grudnia 1952 do 30 kwietnia 1953 w transporcie Miejskiego Handlu Detalicznego. W "Pięknych dwudziestoletnich" opowie z detalami o "sposobach" pracowników obu firm "na życie". O szwindlach i przekrętach. I o tych, którzy cały ten surrealistyczno - absurdalny System stworzyli.

Od połowy 1953 roku, dzięki uzyskanym od opiekunów ze Związku Literatów wielomiesięcznym stypendiom twórczym dla wschodzących talentów oraz własnemu zapałowi neofity (intensywne samokształcenie) Marek Hłasko sposobi się na pisarza. .

Hłasko w swym młodzieńczym radykalizmie i twórczym zapale po Październiku '56 złamał - jak się zdaje zupełnie świadomie - reguły gry władzy ze społeczeństwem i musiał za odstępstwo i "zdradę" zapłacić. Nim jednak do tego dojdzie, autor "Bazy Sokołowskiej", "Robotników", "Żołnierza", "Dwóch mężczyzn na drodze", "Targu niewolników", "Gawędy Staromiejskiej", "Trudnej wiosny", "Okna", "Pętli", "Najświętszych słów naszego życia" i innych atrakcyjnych opowiadań, pisanych ze swadą, stających w poprzek obowiązującym normom, robi zawrotną karierę w pismach codziennych i ekskluzywnych periodykach literackich. Drukują go tak różne pisma, jak "Sztandar Młodych", "Po prostu", "Świat", "Nowa Kultura" i "Twórczość". W tygodniku "Po prostu", który staje się symbolem przemian społeczno-politycznych 1955-56, ma Hłasko od 1 września 1955, etat publicysty - redaktora działu prozy; drukuje liczne opowiadania, ukazujące najczęściej , w całej brutalności, kontrast między wyobrażeniem o życiu a nim samym, jak choćby "Śliczna dziewczyna" czy znakomite "Najświętsze słowa naszego życia"; pisuje również prawie cotygodniowe felietony. W listopadowej "Nowej Kulturze" (1955 nr 47) wydrukuje "kultowy", jak by dziś powiedziano, niewielki utwór, "Pierwszy krok w chmurach", którego tytuł zostanie rozciągnięty na przygotowany w "Czytelniku" parę miesięcy później (maj 1956) debiutancki tom opowiadań Hłaski. Trzy wydania w paręnaście miesięcy w łącznym nakładzie 50 tysięcy egzemplarzy, entuzjastyczne recenzje i wzmiankowana już Nagroda Wydawców - dowodzą niebywałego sukcesu dwudziestodwulatka o absolutnym słuchu. Warto przypomnieć charakterystyczny początek tytułowego opowiadania:

Korzystne umowy z wydawnictwami i Centralnym Zarządem Wytwórni Filmowych przynoszą Hłasce krocie. Tyle że krezus i letkiewicz nie ma nigdy pieniędzy i nie pomaga rodzinie. W listach do matki, pisanych do końca, zawsze te same obietnice poprawy i pomocy. Odpowiedzialność za innych, logiczna organizacja własnego życia, samokontrola i dyscyplina, wreszcie alkoholizm - to bez wątpienia najsłabsze strony Marka Hłaski - człowieka. One też pomogą rozprawić się z autorem wydrukowanych za granicą, u wrogów Polski Ludowej (czyli u Giedroycia) "Cmentarzy" i "Następnego do raju" (1958), choć przecież rok wcześniejna odwilżowej fali Października periodyki sięgały do obu utworów; "Panorama" drukowała w odcinkach "Głupców wierzących w poranek", a "Kulisy" fragmenty "Cmentarzy". Warto również dodać, że w kwietniu 1956, w trosce o kwiat pisarzy, z puli premiera Józefa Cyrankiewicza otrzymuje Hłasko mieszkanie z wyborem lokalizacji (decyduje się na Ochotę i ulicę Częstochowską, której jednak nie polubi), a w grudniu tegoż roku zostaje przyjęty w poczet członków Związku Literatów Polskich i zgłoszony do zagranicznego stypendium, które w roku nastopnym, w kwietniu, zostaje mu przyznane. Tyle że festiwal literacki i towarzyski Marka Hłaski dobiegał kresu i nie było w tym nic dziwnego, skoro Partia rozpoczynała nową ofensywę ideologiczną i dokręcanie obluzowanej Październikiem śruby. Odwilż przechodziła w przymrozek; "Po prostu" na rocznicę przemian, w październiku 1957 zostanie zlikwidowane, a nowe pismo "Europa" (miesięcznik kulturalny pod redakcją Jerzego Andrzejewskiego, z Hłaską w składzie kolegium) rozbite w trakcie układania czy drukowania pierwszego - listopadowego - numeru. Nie okazało się ono wystarczająco "socjalistyczne", jego program "liberalno-burżuazyjny" został obnażony i napiętnowany, a sam Gomułka miał się wyrazić, jak zwykle szczęśliwie, że tu "żadnej 'Europy' nie będzie".

Hłasko, który dobrze wyczuwał tak pomyślne, jak przeciwne wiatry, zrozumiał, że nie ma na co czekać, że jego żywotne interesy są gdzie indziej. Tym bardziej że czekała go wieloletnia służba w łodzi podwodnej (miał wciąż nieuregulowane stosunki z wojskiem) i realna groźba odebrania paszportu. Jak sam napisze w "Pięknych dwudziestoletnich" - znalazł się na rozdrożu, dotknął krawędzi i życie domagało się radykalnych posunięć, ostrych decyzji:

Nie mylił się, ale też nie wiedział, że zenit ma już za sobą i że druga część istnienia będzie taka burzliwa, chaotyczna i krótka. W każdym razie, w piątek 21 lutego 1958 roku, na lotnisku Okęcie - czy jak kto woli na Orly - skończył się polski, zaczął emigracyjny, ściślej: zagraniczny, okres w życiu i twórczości Marka Hłaski.

Jak tylu przed nim zaczął od Paryża i wizyty u Giedroycia w Maisons-Laffitte, gdzie miał dom, wikt i żywotne interesy wydawnicze. Pierwotne zachwyty nad "cudownym dzieckiem", nad "skrzywdzonym i nieszczęśliwym chłopcem, który się zbuntował", ustępują miejsca rozczarowaniu i zniecierpliwieniu księcia redaktorów i jego domowej ekipy z Hertzami na czele. Hłasko, nie bacząc na okoliczności, staropolskim, warszawskim czy szoferskim obyczajem nadużywa gościnności, bawi się w gwiazdora z cyrku medialnego, któremu wolność i woda sodowa uderzyły do głowy. Z ujmującym wdziękiem, świadom własnej urody i czaru sprawdzonego wcześniej na kobietach, redaktorach i ich sekretarkach - robi, co chce. Udziela prowokujących wywiadów marnym i głupim, goniącym za sensacją piśmidłom francuskim, topi gotówkę z wydawanych i nagradzanych książek, obnosi się z panienkami i pije wódkę, najchętniej w rosyjskich knajpach. "Przyjechawszy do Paryża zachowywałem się jak ostatni idiota" - wyzna poniewczasie polski Dymitr Karamazow. Opowiadania, zwłaszcza izraelskie, w których Hłasko, "przekraczając ostatnią granicę wstydu", kreuje się na alfonsa rozprowadzającego "dziewczynki" (jak chociażby w "Opowiem wam o Esther") lub na męską prostytutkę, żigolaka żyjącego z bogatych kobiet (jak w "Drugim zabiciu psa"), są oczywiście fikcją literacką, ale mieszczącą się w jego ulubionej konwencji "prawdziwego zmyślenia".

Coś musiało być na rzeczy; fantazja życiowa Marka była nieograniczona, a kreacje literackie bywały w jego "życiopisaniu" uwiarygodniane, aranżowane i "rozpoznawane bojem", często bardzo ryzykownym i kosztownym. Ostrą, krwistą literaturę "wyciskał" z życia, zdobywał na życiu, sprawdzał sobą, inkubował w sobie. Nie chciał, by szeleściła papierem; gotów był tracić dla niej zdrowie, pozycję życiową, godność... Imperatyw wiarygodnego opisu, naturalnego dialogu, prawdy psychologicznego behawioru był dlań kategoryczny i święty, wart każdej ceny. Bez tego trudno pojąć jakikolwiek sens i logikę jego awanturniczego życia, jego europejskiej, izraelskiej i amerykańskiej krzątaniny, mieszającej kraje, pejzaże, kobiety, normy, zwyczaje, zajęcia, kliniki psychiatryczne i więzienia, firmy wydawnicze, samochody, którymi ten "komunistyczny James Dean" się rozbijał, i samoloty, którymi latał nad Kalifornią. Bo jego życie pomiędzy 1958 a 1969 rokiem to gorączkowa, niecierpliwa gonitwa, na pozór chaotyczna i przypadkowa, ale początkowo organizowana przez meandryczne, zakończone niepowodzeniem zabiegi i starania o powrót do Kraju (Paryż, Berlin Zachodni, Tel Awiw), potem coraz bardziej bezładna, kapryśna, dyktowana depresją, nagłym impulsem, chęcią zobaczenia jakiejś twarzy (Janek Rojewski, Esther Steinbach), związania się z kobietą (Sonia Ziemann) czy przeciwnie, ucieczką od kobiety, od mieszczańskiej niewoli dobrobytu i nudy niemieckiej Gemütlichkeit (Sonia Ziemann, jej ojciec i brat). A pewnie też żyłką przygody i poznania nowych rejonów ziemi, zakamarków egzystencji czy zwyczajnym interesem (wydawnictwo Kiepenheuer und Witsch w Kolonii, Roman Polański w Holywoodzie, redaktor zachodnioniemieckiej telewizji ZDF Hans-Jürgen Bobermin w Wiesbaden). W tej gonitwie, kołowaniach i nawrotach, zejściach i rozstaniach, małżeństwach i rozwodach, w fabryce waty szklanej i hurtowni blachy, na budowie, przy mierniczej łacie i hutniczym piecu, w kabinie awionetki, nocnym lokalu i tanim, zawszonym hoteliku - Marek Hłasko tracił bezcenną energię młodości, legendarną witalność, odporność i upór, równowagę duchową, zuchwałość, humor, dobre samopoczucie i zdrowy sen (uzależniał się coraz bardziej od środków uspokajających i nasennych), bo "żyjąc, tracimy życie"; ale zyskiwał rzecz dla urodzonego, organicznego pisarza bezcenną: zapłaconą i zweryfikowaną życiem tematykę literacką.

Szamotanina, którą sobie nieustannie fundował - we #francja, #wlochy, #szwajcaria, #anglia, #niemcy, #izrael ,czy w #usa - miała, moment terapeutyczny, zawierała czy wyzwalała kompensacyjno-obronny mechanizm, skoro przekładała się na żywiołową i regularną twórczość. Wciąż szukał, za czymś gonił, coś burzył i rozsadzał ten niespokojny duch przekory, przeczenia, buntu; prawdziwie heglowski duch negacji każdego dopiero co osiągniętego stanu. A z całej tej zawieruchy i krzątaniny jak z diabelskiego młyna sypały się nie wiadomo kiedy i jakim cudem poczęte, do tego w regularnych odstępach (przy całej niesystematyczności Marka!) nowe opowiadania i powieści, bez śladów pośpiechu i chaosu. Wypadały kształtne jasne perełki opowieści "polskich", "izraelskich" i "amerykańskich". Wystarczyła mu dekada, by pomijając drobniejsze kreacje, jak eseje o współczesnej kinematografii dla szwajcarskiego "Die Weltwoche", jak drukowane w "Kulturze" Giedroycia "Listy z Ameryki", opublikować długi szereg bynajmniej nie miniaturowych opowiadań i powieści, często wybitnych, tłumaczonych na wiele języków. Przypomnijmy ich tytuły: "Cmentarze", "Następny do raju" (Instytut Literacki, Paryż 1958), "Powiedz im, kim byłem" ("Kultura" 1961 nr 10), "W dzień śmierci Jego" ("Kultura" 1962 nr 5), "Stacja" ("Kultura" 1962 nr 12), "Opowiadania" (Instytut Literacki, Paryż 1963, to poszerzona o "Ósmy dzień tygodnia" i parę opowiadań emigracyjnych wersja debiutanckiego "Pierwszego kroku w chmurach" z 1956 roku), "Wszyscy byli odwróceni", "Brudne czyny" (Instytut Literacki, Paryż 1964), "Drugie zabicie psa" ("Kultura" 1965 nr 1-2), "Nawrócony w Jaffie", "Opowiem wam o Esther" (Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1966), "Sowa, córka piekarza" (Księgarnia Polska, Paryż 1968). Pośmiertnie ukazała się ukończona w 1969 roku "amerykańska" powieść Marka Hłaski "Palcie ryż każdego dnia", znana na Zachodzie pod tytułem "The Rice Burners".
Osobne i niezwykle ważne miejsce zajmują w twórczości Hłaski "Piękni dwudziestoletni", tekst napisany w Maisons-Laffitte, publikowany na pniu w "Kulturze" (pierwsze fragmenty pod koniec 1965 roku, numery 11 i 12); w maju 1966 Instytut Literacki wydaje tę niezwykłą książkę, która na druk w kraju autora poczeka jeszcze ponad dwadzieścia lat, by wreszcie - ocenzurowana i z nie najmądrzejszym słowem wydawcy - ukazać się w "Czytelniku" w 1988 roku.

W 1969 pogmatwana, burzliwa, a przecież literacko owocna droga Marka Hłaski dobiegła kresu. W nocy z 13 na 14 czerwca w Wiesbaden przy Hauberisserstrasse 26, w mieszkaniu wspomnianego już redaktora niemieckiej telewizji i scenarzysty filmowego Hansa-Jürgena Bobermina, w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach trzydziestopięcioletni pisarz polski, od jedenastu lat na emigracji - zakończył życie. Bezpośrednią przyczyną zgonu, który nastąpił "pomiędzy godziną 1 w nocy a 8 rano", była zapaść wywołana połączeniem nadmiernej ilości środków nasennych z alkoholem. Tyle komunikat. Przyczyny pośrednie, wielorakie, całymi latami odkładające się w świadomości najczęściej nie bywają znane lekarzom pogotowia.

#literatura #marekhlasko #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #ksiazki #czytajzwykopem pokaż całość

źródło: static.polityka.pl

Nawiązując do pytań mireszka @adriano30 o życie w #irlandia , postanowiłem odpowiedzieć w osobnym temacie, gdyż wiele jest do opowiadania. Wywód ten przygotowałem wspólnie z @PomidorovaLova

Irlandia to kraj trzeciego świata. Ze wszystkich państw w jakich mieszkałem i pracowałem w ciągu ostatnich lat, a były to właśnie "Zielona Wyspa", #niemcy, #francja i #holandia - Irlandia prezentuje się stosunkowo najgorzej, przy czym Irlandia ma z resztą cywilizacji tylko jeden wspólny mianownik - zarobki w euro. Ale po kolei...

Mieszkania

Temat-rzeka. Nie ma czegoś takiego jak dobra jakość nieruchomości w Irlandii. Rynek jest tak dziko napompowany, że jak chcesz wynająć mieszkanie bądz pokój w dobrej lokalizacji, to bierzesz udział w castingu razem z 20 innymi osobami. Mieszkań jest mało, są one chujowe, grzyb jest WSZĘDZIE, bo Irlandczycy znająsię tak na budownictwie jak Hermann Göring na poprawnym wykorzystaniu Luftwaffe. Za przykład podam kawalerkę wynajmowaną przez mojego kolegę za 1500 euro w bloku zbudowanym w roku 2007 w Lucan (ok. 30 km od centrum Dublina) - w pewnym momencie zaczęło mu się ruszać okno we framudze. Po zdjęciu zawilgoconej płyty wokół okna okazało się że konstrukcja okna jest przyczepiona do ytongów tylko na dwie śruby i 10kg pianki montażowej.

Pytasz o Cork? Moja dobra znajoma tam mieszka. Jest bardzo podobnie jak w przypadku Dublins, tyle że ceny mieszkań troche niższe, ale jakość także. W Cork panuje też trochę większa niechęć do przyjezdnych i gorzej z robotą. No chyba że jesteś Irlandczykiem...

Świnie

Trudno mi jednym słowem opisać Irlandczyków. Są to tacy trochę bardziej upośledzeni i głupsi Brytole. Na pierwszy ogień idzie fakt, że Irlandczyk po szkole średniej prezentuje zbliżony poziom intelektualny do Brytyjczyka w podstawówce. Są na pozór mili i uprzejmi, przy bliższym kontakcie wylewają się z nich jednak kompleksy. Typowy Irol nie może przełknąć faktu że nie jest Brytyjczykiem czy Amerykaninem. Zazwyczaj wychowany na wsi ucieka w bardzo młodym wieku do jakiegoś większego miasta szukać kawałka cywilizacji, a gdy w końcu przychodzi rozczarowanie bo widzi że jego kraj ma do zaoferowania jedną wielką chujnię, zaczyna obwiniać o ten stan rzeczy przyjezdnych i spierdala do Australii czy innej Kanady. Warto tu przytoczyć fakt że na całym świecie żyje ponad sto milionów Irlandczyków a w Irlandii tylko 3,5 miliona.

Z Irlandczykami nie pogadasz o świecie, o historii, nie zaczerpniesz od nich jakiejś znaczącej wiedzy. Ich wiedza ogranicza się do tego co wynieśli ze szkoły która poziom ma zbliżony do prywatnych szkół kosmetologii dla karyn i sebiksów w Polsce. Niejednokrotnie spotkasz się z Irolami pracującymi na niższych stanowiskach którzy będą się do Ciebie uśmiechać, ale z tyłu głowy bedzie im siedziało pytanie na jak długo tu przyjechałeś i kiedy się wynosisz. To wrażenie możesz mieć także w Wlk. Brytanii ale w skali o wiele mniejszej.
Jeżeli miałbym na koniec tego akapitu podsumować urodę tego śmiesznego narodu to o ile mężczyzni prezentują się jak typowe sebki spod bloku, to o kobietach nie ma co wspominać. #ladnapani da się zauważyć raz na pół roku.

Upośledzenie umysłowe Iroli, poważna wada wymowy o zasięgu cywilizacyjnym oraz niski iloraz inteligencji może być wypadkową diety kartoflanej stosowanej przez nich...

Jedzenie

Nigdy tak zle nie jadałem jak wtedy gdy mieszkałem w Irlandii, a mieszkałem tam dwa lata. Przesolone mięso, ziemniaki bez smaku w 40 rodzajach, restauracje naprawdę CHUJOWEJ jakości (restauracje na jakie można się natknąć w mniejszych miejscowościach Irlandii dają tak słabs jedzenie, jakby były to odgrzewane w mikrofali gotowce z Tesco. Warto zauważyć przy tym, że w porównaniu do reszty Europy, jedzenie w Irlandii jest bardzo drogie (w Niemczech w dobrej restauracji za tą samą kwotę zjedzą 4 osoby co w Irlandii 2). Jedyną potrawą otoczoną w Irlandii świętym kultem jest irish breakfast, jednak trzeba nadmienić że zazwyczaj jest nieumiejętnie przygotowane.

Słów parę o samych sklepach - chuja tam znajdziesz. Asortymenty Lidla czy Tesco są ograniczone. Irlandia bazuje na produktach lokalnych, więc produkowanych wewnątrz kraju. Bardzo mały wybór produktów w sklepach jest zauważalny gdy przekroczysz granicę z Irlandią Północną i nagle w sklepach masz wybór produktów odpowiadający normalnemu europejskiemu poziomowi. Ale żeby dojechać do Irlandii północnej musisz mieć samochód, a w tym temacie zaczyna się prawdziwy cyrk...

Ubezpieczenia

Ceny samochodów są stosunkowo niskie, ale i tak wysokie jak na środowisko kraju należącego niegdyś do Wspólnoty Brytyjskiej. Jednym z największych mankamentów są ubezpieczenia, których ceny są tak napompowane, że bez tysiaka na dzień dobry nie podchodz. Irlandczycy tłumaczą to efektem komplikacji jakie nastąpiły po kryzysie, który spowodowali 9 lat temu hulając na kredyt w porównywalnym stopniu co Grecy czy Hiszpanie. Jest to też efekt beznadziejnej jakości dróg w całym kraju. Zły stan nawierzchni przy akompaniamencie pagórkowatego charakteru terenu sprawia że poruszanie się samochodem jest po prostu niebezpieczne i bardzo łatwo o wypadek. A jak wypadek to i zaraz szpital...

Koniowały

Na własnym przykładzie mogę opowiedzieć, że gdy już chorowałem na chłoniaka, to lekarz pierwszego kontaktu do którego poszedłem zrobił mi badania krwi z których wywnioskował że mam... Gronkowca ! xD po 3 miesiącach zażywania antybiotyków, z węzłem chłonnym w kolanie wielkości mandarynki poszedłem do drugiego lekarza-irola, który za 50 euro powiedział mi że jestem po prostu znerwicowany. Dopiero kontakt z polską przychodnią, która potraktowała sprawę poważnie zakonczyła się skierowaniem na onkologię. Dlatego gdy zachorujesz tryb szukania polskiego lekarza włączaj natychmiastowo.

O kontaktach z weterynarzami się nie wypowiadam bo w Irlandii nie można trzymać zwierząt w domach! :D porównując do takiej Holandii, gdzie każdy ma w domu psa czy kota, Irole na punkcie zwierząt są jeszcze w Cesarstwie Austro-Węgierskim. Dla nich zwierzę domowe to świnia albo krowa - je chętniej trzymają pod dachem.

Czy mam do powiedzenia coś dobrego na temat Irlandii?

Za pozytywną stronę tego zacofanego kraju można uznać atrakcje turystyczne. Hrabstwa Wicklow, Kerry, Mayo, półwyaep Donegal, stare miasta Cork, Galway... długo by wymieniać. Jest tam wiele do zobaczenia, a widoki czasem zapierają dech w piersi. Wszystko to jednak, pracując i mieszkając w Irlandii, można zwiedzić w przeciągu kilku miesięcy bo Irlandia jest malutka. Ale choćby jak pięknie tam nie było nic nie naprawi faktu, że Republika Irlandii jest po prostu krajem trzeciego świata - jest złym krajem, w którym życie jest uciążliwe i szybko staje się monotonne i nudne.

Zaewentualne błędy przepraszam, bo pisałem na telefonie.

#praca #emigracja #podroze #podrozujzwykopem pokaż całość

#art #streetart #francja
autor: Julien Malland

źródło: hopnaskakance.jpg

Francuskie graffiti
#graffiti #francja

źródło: embed.jpg

#polandball #heheszki #francja #historia #humorobrazkowy #niemcy
( ͡° ͜ʖ ͡°)

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: rzWLj6B.png

#heheszki #francja

źródło: pbs.twimg.com

Czy wiecie, że Paryż jest miastem mniejszym od Rzeszowa? Oczywiście nie pod względem liczby ludności (tu przewaga Paryża jest miażdżąca), ale pod względem wielkości zajmowanego obszaru - już tak.
#ciekawostki #paryz #rzeszow #francja #polska #miasta

źródło: paryz_rzeszow.jpg

"Francja za 100 lat" - niemiecki propagandowy plakat z lat 30 XX w.
#francja #imigranci #europa

źródło: i.redditmedia.com

Hajs wygrany w licytacjach w końcu trafił pod moje skrzydła. (ʘ‿ʘ) Rzadko zbieram używane banknoty, ale większość tych na zdjęciu kupiłem za bezcen, w porównaniu z ich wartością.

Z góry na dół i od lewej do prawej:

2 i 5 lir maltańskich (seria 1994)
1000 rupii indyjskich (seria 1996-2006; najwyższy nominał w serii)
½ dinara tunezyjskiego (seria 1973)
10 dinarów tunezyjskich (seria 1992-1997)
500 franków francuskich (seria 1968-1997; najwyższy nominał w serii; wydanie 1973)
200 i 250 lewów bułgarskich (seria 1929)
500 lewów bułgarskich (seria 1942)

#hajsymethelina #pieniadze #banknoty #historia #kupujzwykopem #20leciemiedzywojenne #2wojnaswiatowa #drugawojnaswiatowa #lata70 #lata90 #malta #indie #tunezja #francja #bulgaria pokaż całość

źródło: WP_20180725_10_35_32_Pro.jpg

#nsfw #ladnapani #francja chyba jednak nie wszystko stracone

źródło: fromapp.jpg

#francja i #rosja dzisiejszej nocy przeprowadziły pierwszą wspólną akcję humanitarną przeznaczoną dla #syria
O 3 w nocy rosyjski samolot wojskowy Antonov 124 wystartował z lotniska w Châteauroux i udał się do rosyjskiej bazy w Hmeinim. Na pokładzie znajdowało się 50 ton lekarstw i rzeczy pierwszej potrzeby (zakupione przez Francję za 400k euro). Pomoc przeznaczona jest dla 500 ciężko rannych i 15000 lekko rannych w mieście Ghouta pokaż całość

źródło: rts.ch

Widzę tak dużo "narzekaczy" na polskich grupach emigracyjnych (tu pewnie też się znajdą) jak to jest teraz źle, i w ogóle tragedia i bieda, i "to już nie to co kiedyś", i mase podobnych tekstów... Narzekanie jakby teraz gdziekolwiek na świecie rozdawali wypłaty za darmo. Dobrze ze znam i staram się obracać w towarzystwie ludzi którzy trzeźwo patrzą na sytuację i doceniają to jak jest bo bym zwariował, i najczęściej takie coś można słyszeć od ludzi którzy za tygodniowke kupują konsole ps4 pro z tv bo przecież kiedyś mógł to kupić za 3dni pracy a nie 5. Hitem są też komentarze że teraz żeby coś osiągnąć to trzeba mieć pomysł na siebie - pokażcie mi kraj w którym dorobisz się bez pomysłu to jutro tam lecę. Otagowałbym wszystkie kraje emigracyjne gdzie siedzą polacy bo w każdym z nich wg pewnych jednostek jest K. A. T. A. S. T. R. O. F. A a nie życie.
Na własnej skórze - #irlandia
#uk
#holandia #niemcy #francja #wielkabrytania #dublin #usa #kanada #norwegia #dania #belgia #austria #emigracja #emigrujzwykopem

pokaż spoiler Słowem jednym, jak chcesz się wyprowadzić z Polski, to polecam czym prędzej. Trochę gotówki, pozytywne nastawienie i można na prawdę w krótkim czasie podnieść sobie poziom życia.
pokaż całość

#bekazpodludzi #europa #francja #bekazlewactwa #pilkanozna #mecz #historia

źródło: 37270815_797847607085539_2461031378892881920_n.jpg

Donald Trump jest starszy od swojej żony o 24 lata, co na to wykopki?
nic

Emmanuel Macron jest młodszy od swojej żony o 24 lata, co na to wykopki?
XDDDDDDD CHŁOP SIĘ Z BABCIOM OŻENIŁ NO NIE WYCZYMIE XDDDDDD

witamy w świecie podwójnych standardów
#gownowpisxnadtag #bekazpodludzi #logikawykopu #bekazprawakow #francja #usa pokaż całość

W 1998 i 2018 francuska drużyna przejechała piętrowym autobusem po Polach Elizejskich.
20 lat temu
▪️500 000 fanów
▪️0,95 km/h
▪️przejazd 2 godziny
▪️fani wokół autobusu, ściskali ręce
Dziś
▪️300 000 fanów
▪️9,55 km/h
▪️przejazd 12 minut
▪️kordon policji i bariery

#bekazpodludzi #europa #francja #bekazlewactwa #pilkanozna #mecz pokaż całość

Tak Francuzi szanują barwy narodowe.

#mundial #francja #4konserwy

Źródło

źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

Bikorn (kapelusz) Napoleona, który miał nosić podczas bitwy pod Waterloo. Sprzedany za 400 000 dolarów.

Artykuł

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #francja #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: czapa.jpg

Zostałem zczarnolistowany przez Mirka ponieważ miałem czelność nie zgodzić się z tym, że w drużynie francuskiej na Mistrzostwach Świata grali prawie sami imigranci. Najlepsze jest to, że w kadrze francuskiej na mundialu było 3 piłkarzy urodzonych poza terytorium Francji więc 20 na 23 członków ich kadry NIE było imigrantami.
Moim zdaniem to w tym poszukiwaniu narodowościowego pochodzenia powinniśmy się cofnąć 50 tysięcy lat wstecz (czyli o prawie 1700 pokoleń) kiedy to cały nasz gatunek dopiero zaczynał "wymarsz" z Afryki ( ͡~ ͜ʖ ͡°)
#zalesie #swiat #francja #imigranci pokaż całość

źródło: prawdziwi_francuzi.png

pokaż spoiler #mecz #heheszki #mundial #francja #belgia #pilkanozna


źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net