[Benedictus_Nursinus]

#kalendarzliturgiczny #wiara #kosciol #katolicy

czwartek, 21 marca 2024
Czwartek Tygodnia Męki Pańskiej
III klasy | kolor fioletowy
Wspomnienie Świętego Benedykta Opata, Patrona Europy

Lekcja (Dn 3, 25; 34-45)
W one dni Azariasz modlił się do Pana, mówiąc: Prosimy Cię, Panie, Boże nasz, przez wzgląd na imię Twoje, byś nas nie porzucał na wieki i przymierza z nami nie zrywał. I nie oddalaj od nas miłosierdzia Twego przez wzgląd na umiłowanego przez Ciebie Abrahama i na sługę Twego Izaaka, i na świętego Twego Izraela, do których przemawiałeś, obiecując rozmnożyć ich potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek, co jest na brzegu morskim. Bo ubyło nas, Panie, więcej niż wszystkich narodów i jesteśmy dziś poniżeni po całej ziemi z powodu naszych grzechów. Nie mamy teraz władcy ani wodza, ani proroka, ani całopalenia, ani ofiary, ani obiaty, ani kadzenia, ani miejsca, abyśmy mogli złożyć pierwociny przed Tobą i znaleźć miłosierdzie Twoje. Ale nas przyjmij (zbliżających się) w duchu pokory i z sercem skruszonym. Jak całopalenie z baranów i wołów i jak tysiące tłustych baranków, taką niech będzie przed Tobą nasza dzisiejsza ofiara, tak by Ci się podobała, bo ci, którzy Tobie ufają, nie doznają zawstydzenia. A teraz idziemy za Tobą całym sercem i boimy się Ciebie, i szukamy Twojego oblicza. Nie zawstydzaj nas, lecz postąp z nami według Twej łaskawości i według ogromu Twego miłosierdzia. I wyzwól nas przez dziwy Twoje, i zapewnij, Panie, chwałę Twojemu imieniu. Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy źle się odnoszą do Twoich sług, niech będą zawstydzeni przez całą Twoją potęgę, a siła ich niech będzie starta, aby poznali, że tylko Ty, Panie, Boże nasz, jesteś Panem, Bogiem jedynym i godnym chwały na całej ziemi.

Ewangelia (Łk 7, 36-50)
Onego czasu: Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa na posiłek ze sobą. I wszedłszy do domu faryzeusza, zasiadł do stołu. A oto niewiasta, która była w mieście jawnogrzesznicą, skoro się dowiedziała, że siedział przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowe naczynie olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, poczęła łzami zlewać stopy Jego i wycierać włosami swej głowy. I całowała stopy Jego, i namaszczała olejkiem. A widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, myślał sobie w duszy: «Gdyby ten był Prorokiem, wiedziałby, zaiste, co zacz jest ta niewiasta, która się go dotyka, że jest grzesznica». I odpowiadając Jezus rzekł doń: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia». A on rzekł: «Mistrzu, powiedz!» «Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników: jeden był mu winien pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. I gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który tedy bardziej go miłuje?» A Szymon odpowiadając rzekł: «Sądzę, że ten, któremu więcej darował».
A On mu rzekł: «Dobrześ osądził». I zwróciwszy się ku niewieście rzekł Szymonowi: «Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego, nie podałeś mi wody do nóg, a ta łzami skropiła stopy moje i włosami swymi otarła. Pocałunku mi nie dałeś, a ta, odkąd weszła, nie przestała całować nóg moich. Nie namaściłeś oliwą głowy mojej, a ta olejkiem nogi moje namaściła. Dlatego powiadam ci: odpuszczone są liczne jej grzechy, bo wielce umiłowała. A komu mniej odpuszczają, mniej miłuje». Rzekł tedy do niej: «Odpuszczają ci się grzechy».
I poczęli współbiesiadnicy mówić między sobą: «Któż jest ten, że nawet grzechy odpuszcza?» I rzekł do niewiasty: «Wiara twoja zbawiła cię. Idź w pokoju».

Ilustracja:
Jakob Elsner – Święty Benedykt
miniatura, 1491
Art Institute, Chicago, Stany Zjednoczone