[Takiseprzecietniak]

Łukasz Warzecha:

Warto przyjrzeć się drodze brytyjskiej, przyjmowanej w Polsce z niezrozumieniem, zresztą elastycznie modyfikowanej. Tam władza wzięła pod uwagę dodatkowe czynniki. Pierwszy to stan gospodarki. Drugi to psychiczna odporność ludzi i ich gotowość na znoszenie bardzo daleko idących niedogodności w momencie, gdy będzie to najbardziej potrzebne. Trzeci to pytanie, czy daleko posunięte restrykcje są w stanie zapobiec masowemu zakażaniu się, a jeśli tak, to w jakim stopniu i jakim kosztem. Czy więc są na pewno opłacalne. Brytyjczycy lubią i umieją kalkulować.

Można odnieść wrażenie, że polski rząd w ogóle nie zawraca sobie tym głowy, a niektóre restrykcje mają charakter nie chirurgicznych cięć, ale ciosów maczetą. Na przykład decyzja o zamknięciu niemal wszystkich sklepów w centrach handlowych wzięła się z obserwacji, że w tych miejscach snują się młodzi ludzie, zwolnieni ze szkoły. Snuli się najpewniej dlatego, że rodzice pracują i nie są w stanie upilnować potomstwa w ciągu dnia. Można było jednak zadziałać precyzyjniej, walcząc z tym konkretnym problemem (jeżeli to w ogóle jest problem). Tymczasem spowodowano, że dziesiątki tysięcy biznesów znajdą się na krawędzi upadku, bo centra handlowe to nie tylko duże sieci różnego rodzaju, ale też mnóstwo małych punktów, które jednak jakiś obrót by notowały. Mały bo mały, ale zawsze. Konsekwencje już tylko tego będą porażające.

Nawiasem mówiąc, rozporządzenie ministra zdrowia łamie w tym punkcie specustawę, ponieważ ta wyraźnie mówi w art. 46., że ograniczenia tego typu mogą być tylko czasowe (czyli z określonym terminem zakończenia), a rozporządzenie o stanie zagrożenia epidemicznego nie ma terminu końcowego. To też przykład lekceważącego stosunku do przedsiębiorców, którzy i tak są w dramatycznej sytuacji, bo brak momentu zakończenia restrykcji nie pozwala niczego zaplanować.

Jest jeszcze życie po epidemii

Czytam oczywiście od wczoraj niemal bez przerwy, że „to tylko pieniądze”, „że życie jest najważniejsze”. To slogany. Brutalna rzeczywistość jest taka, że trzeba myśleć również o stanie państwa po zakończeniu epidemii. Wskutek wprowadzonych regulacji obudzimy się, daj Boże, za kilka tygodni w stanie gospodarczego dramatu, w następstwie którego setki tysięcy, jeśli nie miliony Polaków będą mieć na kontach same zera, a biznesów nie da się już reanimować.

Mądrość i przewidywanie polegają również na tym, że patrzeć trzeba dalej niż tylko jeden, dwa ruchy naprzód. A nie mamy tu wyboru zero-jedynkowego: albo zamykamy wszystko, albo wszyscy umieramy. Tymczasem trochę tak potraktował sprawę rząd.

Druga kwestia to odporność psychiczna ludzi na bezprecedensowe ograniczenia. Brytyjczycy, wspierając się analizą behawioralną, uznali, że muszą z ewentualnymi skrajnymi restrykcjami wycelować w moment, gdy będą one najbardziej potrzebne, ponieważ ludzie mają ograniczoną w czasie zdolność do ich znoszenia. Polska działa inaczej: z wachlarza restrykcji możliwych bez wprowadzania stanu nadzwyczajnego pozostał do wprowadzenia już właściwie tylko zakaz przemieszczania się.

"Nie da się długo siedzieć na bagnetach"

Nie trzeba szczególnej przenikliwości, żeby wiedzieć, jakie etapy będą przechodzili ludzie. Początkowy entuzjazm wobec zdecydowania rządu potrwa kilka dni. Potem zacznie się coraz bardziej nużąca rutyna. Po dwóch tygodniach rodzice zaczną mieć problem, jak dalej zajmować się siedzącymi w domu dziećmi. Pojawi się problem tegorocznych egzaminów maturalnych.

Za niecały miesiąc ludzie będą chcieli w miarę normalnie przygotować się do Świąt Wielkanocnych. Niektórzy będą myśleć o długim weekendzie. Przymusowe siedzenie w miejscu – przy założeniu nadal zamkniętych kin, teatrów, centrów handlowych – zacznie drażnić i irytować. Do tego dojdzie rosnący lawinowo niepokój o swoją sytuację finansową i zawodową. W niektórych przypadkach to będzie panika. Będzie rosła presja na wyznaczenie jakiegoś momentu zakończenia restrykcji, a zarazem coraz bardziej będzie się rozluźniać dyscyplina. Być może w momencie, gdy będzie najbardziej potrzebna.

Jak powiedział niegdyś Napoleon – nie da się długo siedzieć na bagnetach. Podobnie tutaj: restrykcje, jakie wprowadził rząd, mogą przy względnej akceptacji przetrwać miesiąc, może półtora, ale potem zaczną się odruchy buntu. To oczywiście będzie zależeć i od wyników polskiej strategii. Ale postawiłbym tezę, że wbrew powszechnemu poglądowi rząd jest tutaj w sytuacji typu lose-lose (przegrać, albo przegrać).

całość: https://wiadomosci.onet.pl/opinie/koronawirus-w-polsce-zagrozenie-epidemiczne-komentarz-lukasza-warzechy/5dz2fwn


#polska #epidemia #koronawirus #2019ncov #spoleczenstwo #gospodarka #ekonomia #neuropa #4konserwy

[Sabarolus]

@Takiseprzecietniak: wstawiał @Xianist

[WilecSrylec]

Trzeci to pytanie, czy daleko posunięte restrykcje są w stanie zapobiec masowemu zakażaniu się, a jeśli tak, to w jakim stopniu i jakim kosztem.

@Takiseprzecietniak: Pan Łukasz niech spojrzy na przykład Chin i jeszcze raz odpowie sobie na te pytanie.

[S.....s]

@Takiseprzecietniak: jak zaczną trupy lecieć grubymi liczbami to ludzie sami się w domach zaspawaja a nie na długie wikendziki będą jeździć

[w_o_j_t_a_s_s]

@Takiseprzecietniak
Brytyjczycy ogromnie ryzykuja, ale jesli im sie uda, to rozbili kasyno
my natomiast, tak czy inaczej, w jakims sensie przegramy

[Takiseprzecietniak]

@Sabarolus: Nie widziałem. Trudno, więcej ludzi przeczyta i się zastanowi czy facet ma rację, czy nie.

[w_o_j_t_a_s_s]

@DiggerMeat jeszcze tu sobie poczytaj

[Takiseprzecietniak]

@w_o_j_t_a_s_s: Czas pokaże, kto miał rację. Osobiście skłąniam się do ostrzejszego modelu postępowania, ale ja nie jestem obiektywny, bo sam należę do grupy największego ryzyka ;)

[c43amg]

Dziś słyszałem jak w radio tokfm jakis gosc radził ze trzeba bedzie zrezygnowac z wypadów wekendowych na seszele i codziennych wypadów do restauracji, haha oni żyją w alternatywnej rzeczywistości.

[Sabarolus]

@Xianist: zapytam tutaj - jakie jest Twoje prywatne zdanie, o ile masz je już wyrobione. Która droga wydaje Ci się bardziej racjonalna?

[WilecSrylec]

Jeszcze nie mamy tak ciężkiej epidemii

@Xianist: Słowo klucz 'jeszcze'. Jeszcze nie mamy epidemii, ale jak będziemy mieli to skończymy gorzej niż Włosi, bo nie mamy tyle środków. A nikt nam nie pomoże bo będą sami się odkopywali. Dostaliśmy ponad 30mld z Unii i te pieniądze muszą pójść na odbudowę gospodarki, a UK ryzykuje bardzo. Jeśli im się uda to wygrali z kryzysem, jeśli nie to są w dupie.

[Sabarolus]

@Xianist: ok, dzięki, mam podobne obawy niestety...

[Sabarolus]

@Xianist: tak, u mnie w firmie ostatni call trwał 8h. Dyskutowane były możliwe scenariusze, branża FMCG.

[dziadeq]

@Takiseprzecietniak: beka z uk, za 2 tygodnie zmienią śpiewkę

[Ana77]

@dziadeq: teraz za dobe 10 zgonów

[D.....t]

@Takiseprzecietniak skuteczna ta metoda

[unknown_caller]

@Takiseprzecietniak: Również obawiam się, na tę chwilę nawet trudnych do wyobrażenia, konsekwencji ekonomicznych. Jednak przecież takie początkowe mało restrykcyjne podejście doprowadziło we Włoszech do sytuacji jaką mają obecnie, w najbardziej dotkniętej epidemią Lombardii śmiertelność przekroczyła 8%. Przy jakich statystykach pękną Wyspiarze?