Mirki mam pytanie bo siedzę nad tym już długo i nie mogę zrozumieć jak mogę to zrobić albo jak mam to zrobić. Systuacja wygląda tak że mam na windowsie serwer lokalny konkretnie InstantWP. Stworzyłem sobie bazę danych. I teraz potrebuję żeby przez REST API zostały udostępnione dane z bazy danych ( nie potrzebuje nic więcej tylko wysłać dane w zależności od zapytania) w formacie JSON i tak siedzę i kombinuje ale nie wiem totalnie jak się za to zbrać ktoś może mi pomóc? Dodam że na worpressie jest wtyczka gotowa z REST API i mam ją już zainstalowaną na serwerze.
#frontend #backend #wordpress #php #mysql #informatyka pokaż całość

#heheszki #turboslowianie #wielkalechia

źródło: 1535021288273.jpeg

Ustnik z Wolina (woj. zachodniopomorskie). Odkryty w roku 2012 w trakcie badań archeologicznych przy budowie„Mariny”.na wyspie Wolin. Przedmiot odnaleziony został na obszarze wczesnośredniowiecznej osady handlowej. Wyrzeźbiono go w porożu i pomalowano, jest okrągły w przekroju ma długości około 3,5 cm. W dolnej części zdobiony jest niezwykle misternym ornamentem w formie koncentrycznych kół i linii, w górnej partii przedstawionych jest dwanaście twarzy[1], przywodzących na myśl wielotwarzowe wizerunki pogańskich bogów, znane z innych odkryć. Zabytek ten jest datowany na X wiek. Niestety nie doczekał się jeszcze szczegółowego opracowania, które podjęło by próbę interpretacji treści symbolicznych ornamentów znajdujących się na przedmiocie[2]. Niewątpliwie jednak ich forma może być wskazówką poświadczającą wykorzystanie w obrzędowości.

Bibliografia:
[1] Janowski A. W wolińskim porcie… Katalog wystawy, Wolin 2014 s.27 https://www.academia.edu/7733238/W_wolińskim_porcie_..._In_Wolins_port_..
[2] Kajkowski K. Mity kult i rytuał O duchowości nadbałtyckich Słowian, Szczecin 2017, s.203

Dodatkowe linki do informacji o znalezisku:
https://www.polskieradio.pl/23/266/Artykul/630655,Wolin-wciaz-zaskakuje-Znaleziska-z-XI-wieku
http://www.gs24.pl/wiadomosci/kamien/art/5477046,podczas-budowy-mariny-znaleziono-setki-zabytkow-filmzdjecia,id,t.html
http://www.wehikuldzwieku.pl/2017/12/22/slowianskie-traby-ludowe-i-ich-symbolika/
https://www.youtube.com/watch?time_continue=112&v=DVca4JOtLV8

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/sladamipoganskichprzodkow/
Zapraszamy też do odwiedzenia powiązanego fanpage:
https://www.facebook.com/SlavicPoland/

Opis pochodzi z naszej mapy Śladami Pogańskich Przodków https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing

[ #slowianskapolska | #slowianie | #archeologia | #rodzimowierstwo ] pokaż całość

źródło: comment_jMS2SzjlNM9FDl564BAFlrjSFHOWwEWv.jpg

Przedstawiam wam kolejny interesujący przedmiot związanym prawdopodobnie z przedchrześcijańskim życiem duchowym Słowian zachodnich, który znalazł się na naszej mapie Śladami Pogańskich Przodków https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing
Forma odlewnicza z wyobrażeniami twarzy brodatych mężczyzn, wykonana z kamienia, odnaleziona w Szczecinie datowana na wczesne średniowiecze. Jej wymiary to :7,1 x 4,2–5,2 x 3,4 cm[1].Wykonywane z niej zawieszki miały formę dzwonków wymodelowanych na kształt czterech męskich twarzy[2], co należy łączyć z ideą wielotwarzowych słowiańskich idoli. Zawieszki dzwoneczkowate mogły pełnić jakąś role w obrzędowości pogrzebowej. Taką ich rolę poświadczają także źródła etnograficzne[3].
Przedmiot można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Szczecinie mieszczącym się przy ul. Staromłyńskiej 27 70-561 Szczecin.

fot. G. Solecki/A. Piętak
Bibliografia:
Kajkowski K. Mity kult i rytuał O duchowości nadbałtyckich Słowian, Szczecin 2017, s.202
[1]https://muzeum.szczecin.pl/zbiory/archeologia/sredniowiecze.html
[2]Filipowiak W. Słowiańskie wierzenia pogańskie u ujścia Odry, [w:] Wierzenia przedchrześcijańskie na ziemiach polskich, red. M. Kwapiński, H. Paner, Gdańsk 1993, s. 30.
[3]Kibort J. "Gałs paskutinis" (Ostatnie chwile życia u Żmujdzinów). Szkic etnograficzny, Wisła 1903, t. 17, z. 5, s.578

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/sladamipoganskichprzodkow/
Zapraszamy też do odwiedzenia powiązanego fanpage:
https://www.facebook.com/SlavicPoland/

Opis pochodzi z naszej mapy Śladami Pogańskich Przodków https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing

[ #slowianskapolska | #slowianie | #archeologia | #rodzimowierstwo ] pokaż całość

źródło: redniowiecze-20150601-2045682170.jpg

Ma ktoś kod do flixbusa potrzebuje nie procentowy tylko na określoną kwotę obniżki np -10 zł te co są na Facebooku do aplikacji obecnie pisze że minus 10 zł a kod okazuje się że jest na 10% nie urządza mnie.
#bus #flixbus #kodyrabatowe

Mirki nie szuka ktoś pracownika ? Mogę robić właściwie wszystko byle by była normalna umowa o pracę i sensowne godziny najlepiej dwudzionki wolne. Generalnie pracowałem już na ochronie, przy rozkładaniu scen na imprezach plenerowych, w transporcie mebli. Jestem po praktykach w dużej firmie w dziale serwisu sprzętu. Miałem też praktyki w firmie zajmującej się montażem internetu. Pracowałem też jako technik informatyk. Obecnie już prawie 3 lata jako serwisant sprzedawca w serwisie komputerowym. Miałem też w życiu epizod w firmie reklamowej przy składaniu kasetonów. Z zawodu technik informatyk. Przepracowałem też ponad pół roku na farmie w Norwegii gdzie robiłem wszystko. Mam też 3 lata studiów i absolutorium. Piszę pracę licencjacką i planuje się bronić. Wysyłałem już sporo CV ale jakoś bez sukcesów jedyne odpowiedzi nie zapewniały mi satysfakcjonujących warunków. Może ktoś gdzieś słyszał że potrzebują do pracy ? #krakow #informatyka #praca #pracbaza pokaż całość

Ile mogą być warte 2 fotele z podnóżkami w dobrym stanie sprężynowe siedzisko rok produkcji około 1993 wykonywane na zamówienie? #antyki #meble #wycena

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: fromapp.jpg

#heheszki #turboslowianie #wielkalechia

źródło: 30595125_1722476377833285_3492461792137838592_n.jpg

Obecnie mam zestaw:
Procesor AMD Athlon II X3 440 niestety bez odblowowanego rdzenia ale podkręcony do 3,3GHz
Płyta główna: Asus M4N68T-M
Ram DDR 3 2GB PC3-10700
Mam też mocny markowy zasilacz nie mam dostępu do pc żeby konkretnie sprawdzić ale zasilacz nie musi być dokupywany.
Obudowę i dysk też mam
Grafika Radeon HD 4600 i teraz zasadnicze pytanie co można dołożyć/wymienić w tym zakresie cenowym pod wiedźmina 3.
Mam do wydania 1000 zł.

Uznałem że w tym zakresie cenowym kupię :
2x http://allegro.pl/4gb-1333mhz-pamiec-ram-ddr3-dimm-pc3-10600-do-amd-i6797317443.html
oraz
http://allegro.pl/amd-phenom-ii-x4-965-black-ed-3-4ghz-gw-12m-i6895573133.html

Znalazłem też grafe i teraz pytanie jest sens inwestować w nią czy będzie wąskie gardło na tym procku
https://www.oleole.pl/karty-graficzne/zotac-geforce-gtx-1050-low-profile-mini-2gb-gddr5-128bit.bhtml?from=skapiec&utm_source=skapiec.pl&utm_medium=referral#opis

#pc #wiedzmin3 #komputery pokaż całość

Mirki mam pytanko mam budżet obecnie 1000 zł
Obecnie mam pc o parametrach:
Procesor AMD Athlon II X3 440 niestety bez odblowowanego rdzenia ale podkręcony do 3,3GHz
Płyta główna: Asus M4N68T-M
Ram DDR 3 2GB PC3-10700
Mam też mocny markowy zasilacz nie mam dostępu do pc żeby konkretnie sprawdzić ale zasilacz nie musi być dokupywany.
Obudowę i dysk też mam
Grafika Radeon HD 4600 i teraz zasadnicze pytanie co można dołożyć/wymienić w tym zakresie cenowym pod wiedźmina 3.
#pc #wiedzmin3 #komputery pokaż całość

Miniaturowa głowa z Siegersleben

15 marca 2008 roku Günter Wagener odkrył figurkę na polu w Siegersleben nowoczesnej dzielnicy Ovelgünne w dystr. Bördekreis. Mała rzeźbiona metalowa głowa nawiązuje stylistycznie i funkcjonalnie do kultury wczesnośredniowiecznych Słowian.

Rzeźba jest w kształcie pręta ma 30 mm długości, do 3 mm grubości i waży prawie 6,5 grama. Jest wykonana z odlanego pręta brązu ( stopu miedzi i cyny) następnie była kuta i grawerowana. Fragmenty złocenia zachowały się we wgłębieniach które obecnie ze względu na korozje stały się wypustkami. Rzeczywistą drobną strukturę zewnętrzną figurki można zobaczyć dopiero pod mikroskopem.

Sama głowa brodatego mężczyzny ma 10 mm długości. Na brodzie żłobienia nadal są widoczne na fragmencie złocenia.
Nos oraz oczy zostały przedstawione nieproporcjonalnie do wielkości całej głowy. Czoło i czaszkę pokrywają linie które się ciągną z tyłu głowy poniżej szyi. Według archeologów przedstawiona została w ten sposób udekorowana, ozdobna chusta lub po prostu włosy. Szyja postaci jest nienaturalnie wydłużona i zakończona kolcem o długości 4 mm. Zakończenie sugeruje że był to kiedyś
trzpień, jego niewielkie zakrzywienie spowodowane jest długoletnim przechowywaniem w ziemi.

Przypuszcza się ,że lśniąca złota głowa była przytwierdzona do materiału organicznego który się nie zachował do dnia dzisiejszego.Podobna do pręta wydłużona szyja rzeczywiście przemawia przeciwko temu, że głowa była kiedyś częścią naturalistycznego przedstawienia figury ludzkiej.Całość mogła wyglądać jak berło.

Głowa nie jest świeckim ornamentem. W kulturze słowiańskiej portrety w kształcie ludzi były w większości tworzone nie po to, by osiągnąć cel artystyczny, ale z powodu religijnego lub kultowego. W tym przypadku należy również szukać wizji jednego z bogów. Jednak konkretna personifikacja jest niemożliwa z powodu braku cech charakterystycznych oraz innej symboliki.

Tacy świadkowie słowiańskiego świata wiary są rzadkością w środkowych Niemczech. Szczególnie tereny na zachód od Łaby i Saale były kulturowo zdominowane przez Frankonów, a później przez osadników saskich we wczesnym średniowieczu. Z drugiej strony, takie statuetki, bożki i amulety musiały kiedyś być powszechne w obszarze Zachodniej Łaby. Ze względu na to że biskup Merseburg Thietmara (* 975 + 1018) ubolewał w XI wieku w swojej kronice nad tym, że słowiańscy mieszkańcy diecezji czczonego własnych bogów domowych ( „Dome Ticos colunt Deos”). Rygorystyczne wprowadzanie chrześcijaństwa spowodowało nie tylko do niszczenie obiektów publicznych kultu lokalnych grup słowiańskich, ale także do znacznego wyeliminowania figurki sakralne małego formatu do prywatnego wykorzystania.

Niestety po za głową nie znaleziono nic więcej przez co nie można stwierdzić konkretnego kontekstu archeologicznego oraz brakuje bezpośrednich wskazówek dla ostatecznej funkcji przedmiotu. Najbliższe stanowisko archeologiczne znajduje się na południowych obrzeżach średniowiecznego opuszczonego Arkendorf lub Arkensdorf, zaledwie kilka kilometrów na południowy wschód od Siegersleben. Dokument do roku 1453 wymienia nazwę wsi, która wskazuje na założenie niemieckojęzycznych osadników. Odłamki ceramiczne z tego miejsca pochodzą z zapisów lokalnych rejestrów Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków i Archeologii Saksonii-Anhalt datowane są na XIII-XIV. Jednak nasza rzeźba głowy nie jest w żaden sposób powiązana etnicznie i kulturowo z tym miejscem. Można przypuszczać, że głowa znalazła się w ziemi jeszcze przed założeniem wsi.

Znalezisko znajduje się obecnie w Państwowym Muzeum Prehistorii w Halle pod numerem inwentarzowym HK 2905:1:1
Na podstawie analogi wśród innych znalezisk archeologicznych u Słowian zachodnich datowano ją od końca X do początku XII wieku.

Podobne rzeźby są rzadkie w środkowych Niemczech. W tym regionie dotychczas odkryto tylko rzeźbioną głowę w porożu jelenia z Merseburg oraz brązową figurkę człowieka z rogiem do picia o których także napiszemy w najbliższym czasie. Brodaty mężczyzna z Merseburga, pochodzący z X wieku, ma podobny wygląd twarzy, ale ma fryzurę w kształcie kopuły lub nakrycie głowy.

Grafiki:
Ryc. 1. J. Lipták.
Ryc. 2. Rysunek M. Wiegmann.

Literatura:

Filipowiak, W. (2001a)
Kleinidol. In: M. Puhle (Hrsg.), Otto der Große. Magdeburg und Europa, Bd. 2 (Mainz 2001) 101, II. 72.

Filipowiak, W. (2001b)
Taschen-Svantevit. In: M. Puhle (Hrsg.), Otto der Große. Magdeburg und Europa, Bd. 2 (Mainz 2001) 100-101, II. 71.

Gabriel, I. (2001)
Männerkopf als Knauf eines Amtsstabes. In: M. Puhle (Hrsg.), Otto der Große. Magdeburg und Europa, Bd. 2 (Mainz 2001) 96-97.

Hansen, A. (1956)
Wüst-Eilwardesdorf. Bördebote, Heimatzeitschrift für die Magdeburger Börde und das Holzland 1-2, 1956, 27-32.

Hertel, G. (1899)
Die Wüstungen des Nordthüringgau (Halle 1899).

Jansen, H. (1998)
Die Svantevit-Figur aus Svendborg. In: A. Wesse (Hrsg.), Studien zur Archäologie des Ostseeraumes (Neumünster 1998) 565-569.

LDA Ortsakte
Landesamt für Denkmalpflege und Archäologie, Ortsakte Siegersleben.

Kurze, D. (1983)
Slawisches Heidentum und christliche Kirche zwischen Elbe und Oder. In: Slawen und deutsche zwischen Elbe und Oder. Der Slawenaufstand von 983 (Berlin 1983) 48-68.

Müller-Wille, M. (1999)
Opferkulte der Germanen und Slawen. Sonderheft Archäologie in Deutschland (Stuttgart 1999).

Muhl, A. (2001)
Bildnis eines slawischen Gottes. In: H. Meller (Hrsg.), Schönheit, Macht und Tod. 120 Funde aus 120 Jahren Landesmuseum für Vorgeschichte Halle (Halle 2001) 88-89.

Muhl, A. (im Druck)
Ein slawischer Götterkopf aus Siegersleben im Bördekreis. Jahresschrift für mitteldeutsche Vorgeschichte, Bd. 93

Schoknecht, U. (1994)
Eine slawische Götterfigur aus Gatschow, Kr. Demmin, und ein Kästchenbeschlag aus Pasewalk. Ausgrabungen und Funde 39, 1994, 129-136.

Simpson, H. (2000)
Taschengott. In: A. Wieczorek/H.-M. Hinz (Hrsg.), Europas Mitte um 1000, Katalog (Stuttgart 2000) 137 Nr. 05.01.07.

Slupecki, L. (2000)
Heidnische Religion westlicher Slawen. In: A. Wieczorek/H.-M. Hinz (Hrsg.), Europas Mitte um 1000, Bd. 1 (Stuttgart 2000) 239-251.

Źródło:http://www.lda-lsa.de/de/landesmuseum_fuer_vorgeschichte/fund_des_monats/2012/januar/

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/SlavicPoland/
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne ] pokaż całość

źródło: 26734378_1938904576137438_8475224658422235768_n.jpg

Głomacz
(łac. Glomuzi) zgodnie z relacją przytoczoną przez Thietmara w jego kronice (I,3) otoczone wielką czcią święte źródło słowiańskiego plemienia Głomaczów, położone w odległości około dwóch mil od Łaby[1]. Eponim plemienia oraz całej krainy[2].Nazwy to: „Glomaci“ lub „Glomuzi“, także „Zlomizi“ - i nazwa ta mogła się odnosić do osuszonego w 1807 roku jeziora w odl. 2 km od obecnego Lommatzsch. Miano Głomacz, wywodzące się z prasłowiańskiego rdzenia *golm-, przetrwało we współczesnej nazwie miejscowej Lommatzsch Kult źródła utrzymywał się wśród miejscowej ludności jeszcze po formalnej chrystianizacji południowego Połabia[3]

„Głomacz jest to źródło w odległości najwyżej dwóch mil od Łaby. Jego wody rozlewają się w wielkie trzęsawisko, na którym wedle słów okolicznych mieszkańców i naocznych świadków dziwne dzieją się sprawy. Jak długo tubylcy korzystają z dobrodziejstw pokoju i ziemia nie odmawia im swoich plonów, trzęsawisko to pokrywa się pszenicą, owsem i żołędziami i utrzymuje w radości gromadzących się gęsto wokoło sąsiadów. Ilekroć zaś rozszaleje się burza wojny, krew i popiół znaczą w nieuchronny sposób szlak przyszłości"[4]

"Wyeksponowano tutaj przede wszystkim jedną cechę opisywanego zbiornika wodnego- możliwość przepowiadania przyszłości (wróżenia). Przy próbie analizy przekazanych przez dziejopisa informacji zwracają uwagę przede wszystkim dwie kwestie. Po pierwsze w czasie pokoju Głomacz obfitować miał w zboże i żołędzie. Świadczyć to może o położeniu źródła w dębowym gaju, być może także w niedalekiej odległości od pól. Nie można wszak wykluczyć i innej możliwości związanej ze składaniem tego rodzaju darów przez przybyłą do sanktuarium ludność. Drugą zastanawiającą rzeczą jest obwieszczanie przez wodę wojny poprzez "popioły i krew" mające się pojawiać na jej powierzchni. Wydaje się, iż mamy tu do czynienia z naturalnym zjawiskiem geologicznym, które mogło być interpretowane w kategoriach "niezwykłości". W późniejszych przekazach kronikarskich nierzadko można spotkać zapisy mówiące o jeziorach napływających krwią. W taki zapewne sposób tłumaczono sobie obserwowane niekiedy bawienie się wody na czerwony kolor. Zjawisko występujące naturalnie w wyniku podziemnych, często nie odczuwalnych przez ludzi trzęsień ziemi.[5] "[6]

Źródła:
[1]Słownik starożytności słowiańskich. T. 2. Cz. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1964, s. 111.
[2]Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, s. 216.
[3] Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 74-75.
[4]Kronika Thietmara, wyd. M.Z. Jedlicki, Kraków 2002 I.3
[5]Gałczyńska C.Z., 2001 – Trzęsienia ziemi, huragany i „niedźwiedź morski". Katastrofy naturalne w obszarze południowego wybrzeża Bałtyku. Instantia ist mater doctrina. Szczecin. s.319-320
[6]Kamil Kajkowski Mity,kult i rytuał. O duchowości nadbałtyckich Słowian. Triglav, 2017, s. 15-16

Dodatkowe źródła:
*Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 74-75. ISBN 978-83-7301-973-7.
*Werner Trillmich in: Thietmar von Merseburg. Chronik. Ausgewählte Quellen zur Deutschen Geschichte des Mittelalters, Bd. 9. 8. Auflage. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, ISBN 3-534-00173-7.
*Reinhard Spehr: Christianisierung und früheste Kirchenorganisation in der Mark Meißen. Ein Versuch. In: Judith Oexle (Hrsg.): Frühe Kirchen in Sachsen. Ergebnisse archäologischer und baugeschichtlicher Untersuchungen (Veröffentlichungen des Landesamtes für Archäologie und Landesmuseum für Vorgeschichte 23) Stuttgart 1994, S. 8-63, hierzu S. 31. ISBN 3-8062-1094-2 .
*Günter Naumann: Der Paltzschener See nördlich von Lommatzsch in Mitteilungen des Landesvereins Sächsischer Heimatschutz e.V. 2/2006
*Johann Georg Theodor Grässe Der Sagenschatz des Königreiches Sachsen, 1874, Nummer 86

Zdjęcie prezentuje obecny teren dawnego trzęsawiska .

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/sladamipoganskichprzodkow/
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
Zapraszamy też do odwiedzenia powiązanego fanpage:
https://www.facebook.com/SlavicPoland/

Opis pochodzi z naszej mapy Śladami Pogańskich Przodków https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing

[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne | #niemcy ] pokaż całość

źródło: 23593599_166083470654920_3180083164053772510_o.jpg

Mirki wie ktoś kiedy miui 9 będzie na Redmi Nota 4 MTK ?
#xiaomi #miui #redminote4

Dziady
Jest to jeden z bardzo starych słowiańskich zwyczajów obecne także w kulturze Bałtów. Obchodzone do dziś przez rodzimowierców Słowiańskich i przetrwałe w folklorze do współczesnych czasów.Nazwa "dziady" używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrzędowe.
Słowianie w zależności od regionu obchodzi dziady kilka razy w roku (nawet do 6 razy w roku) , najczęściej w okolicach kulminacyjnych dni w cyklu dorocznym, czyli równonocy oraz przesileń, według współczesnych badaczy w przeciwieństwie do wspomnianych świąt solarnych było zależne od faz księżyca (święto lunarne). Dawnym echem odbywających się parę razy do roku świąt przodków jest tradycyjne Święto Rękawki (Rękawka) odbywające się w Krakowie co roku - pisaliśmy o nim omawiając kopiec Kraka: https://www.facebook.com/SlavicPoland/photos/a.392379844207535.1073741829.392071707571682/1331977876914389/?type=3

W tradycji przedchrześcijańskiej święto wiązane było z kontaktem ze zmarłymi przodkami, dlatego w dni poświęcone ich pamięci składano na grobach i w miejscach kultu jadło. Czeski kronikarz Kosmas, pisał że w XI wieku wieśniacy czescy oddawali jeszcze cześć starym bogom przy drzewach, gajach i nad źródłami, czyniąc ofiary i przynosząc pokarmy, żeby dusze zmarłych miały wieczny odpoczynek. Występowały również specjalne rodzaje pieczywa, które rozdawane były ubogim, a pierwotnie przeznaczone były dla dusz.
W folklorze dusze zmarłych w noc 1 listopad mogły również odwiedzać domostwa, dlatego zostawiano na noc uchylone drzwi, furtki i wykładano dla nich poczęstunek. Głównie we wschodniej części Polski w pobliżu cmentarzy i na rozstajnych drogach rozpalano wielkie ogniska, aby dusze mogły się przy nich rozgrzać przed powrotną drogą w zaświaty. Ogień miał chronić również przed złymi duchami i upiorami, zaduszkowe ognie płonęły wiec również na mogiłach osób zmarłych gwałtowna śmiercią oraz samobójców pogrzebanych pod murem cmentarza. Tego dnia szczodrze obdarowywano również dziadów, którzy często żebrali na cmentarzu lub w jego pobliżu.
Na Lubelszczyźnie obok kwiatów i lampek stawiane były na grobach miniaturowe gliniane dwojaczki czy trojaczki z symbolicznymi porcjami pożywienia dla duszy zmarłego. To echa słowiańskiej Radunicy – obrzędu polegającego na składaniu na grobach bogatych ofiar z jadła i napoju.
Wierzono że tego dnia dusze przychodzą na ziemię i dlatego obowiązywały pewne zakazy i nakazy - np. nie należało wylewać wody wieczorem, aby ich nie oblać.Domownicy kładli się wcześniej spać, żeby nie przeszkadzać duszom przybyłym z zaświatów.Dawniej w tym dniu przygotowywano na śniadanie siedem lub dziewięć potraw (kutię, oładki, kapustę, mięso, jajecznicę, kisiel, pierogi), które w czasie spożywania ofiarowano duszom zmarłych. Z każdej potrawy odkładano po jednej łyżce dla głodnych dusz. Obiad składał się z dziewięciu potraw: kutii, kapusty, mięsa, krupniku na mięsie ze świni, krupniku na baraninie, krupniku z kaszy, krupniku z pierogiem, jajecznicy z sadłem, suchego sera. W okolicach Hrubieszowa zaduszkowe pieczywo nazywano knyszkami. W dzień zaduszny wystrzegano się wszelkiej pracy koło lnu i przędziwa, by niezapruszyły się duszyczką oczy.

Ważnym elementem były również ognie zaduszkowe. Początkowo rozpalano je na rozstajnych drogach, aby służyły wędrującym duszom jako drogowskazy i dawały im możliwość ogrzania się. Około XVI-XVII wieku ognie te zaczęto palić na cmentarzach przy grobach zmarłych. Współcześnie palimy świeczki i znicze na grobach.
Chrześcijaństwo z jednej strony walczyło z pogańskimi obrzędami, sukcesywnie zakazując ich praktykowania, z drugiej strony próbowało adaptować niektóre z nich, dążąc do ich chrystianizacji. W przypadku dziadów zarówno Kościół katolicki, jak i prawosławny usiłowały zmarginalizować, a następnie zlikwidować święta pogańskie, wprowadzając na ich miejsce (w tych samych bądź zbliżonych momentach cyklu rocznego) święta i praktyki chrześcijańskie (odpowiednio radzicielskije suboty i zaduszki). Odmienną strategię przyjęto w kościele unickim, który zobowiązał księży do chodzenia wraz z ludnością wiejską na dziady i odmawiania tam modlitw Anioł Pański, Zdrowaś Mario i Wieczny Odpoczynek. W niektórych regionach księża uniccy odprawiali na cmentarzach specjalne procesje, podczas których święcili poszczególne groby oraz zbierali pozostawione na nich pożywienie i pieniądze.

Z dziadami oraz kultem przodków związane są drewniane maski odnalezione w Opolu datowane na X-XI wiek o których pisaliśmy tutaj:
https://www.facebook.com/SlavicPoland/posts/1339228249522685

oraz tutaj: https://www.facebook.com/SlavicPoland/photos/a.392379844207535.1073741829.392071707571682/1333622463416597/?type=3

W naszym albumie też współczesne wersje owych masek tutaj:
https://www.facebook.com/SlavicPoland/posts/1346117858833724

Źródła:
http://teatrnn.pl/…/etnografia-lubelszczyzny-cykl-roczny-w…/

Olimpia Swianiewiczowa, Interpretacja "Dziadów" Mickiewiczowskich na podstawie folkloru białoruskiego, "Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie" 1970-1971, s. 141-142.

Stanisław Pigoń, Wołyńskie przewody. Wiosenne święto zmarłych, [w:] tenże, Drzewiej i wczoraj, Kraków 1966, s. 70-71.

Obraz autorstwa: Weniosławy

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/SlavicPoland/
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne | #dziady ] pokaż całość

źródło: 22831349_518962365140035_604901145_o.jpg

Figurka z czterema twarzami,
Macedonia okolice Skopje
Datowana na X wiek.
Materiał: Róg

"W VI i VII wieku n.e. na tereny Macedonii docierają wrogie plemiona słowiańskie. W VII wieku Słowianie plądrują bezpośrednie sąsiedztwo Salonik, ale nie udaje im się zdobyć miasta... W odróżnieniu od większości groźnych najeźdźców, Słowianie migrują na tereny Bizancjum także pokojowo, osiedlając się w miastach i majątkach ziemskich, jako tania siła robocza. Podobnie osiedlani są słowiańscy jeńcy wojenni. Toteż według świadectw, w X wieku wszyscy mieszkańcy Salonik znali już język słowiański[a] . Także poza granicami państwa, prócz greckiej nazwy Thessaloniki oraz łacińskiej: Egnatia, Saloniki stopniowo zaczynają być znane także pod nazwą słowiańską: Sołuń. "

Więcej takich ciekawostek na : https://www.facebook.com/SlavicPoland/
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne ] pokaż całość

źródło: 2.jpg

Kopiec Wandy
Opis pochodzi z naszej mapy Śladami Pogańskich Przodków
https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing
Opis:
Kopiec Wandy znajduje się w w Nowej Hucie, dzielnicy Krakowa na lewym brzegu Wisły. Jego wysokość to 14 m (238 m n.p.m.) a średnica podstawy to około 45–50 m natomiast średnica ściętego szczytu to 9,5 m . Objętość około 9000 m³.

Kim była Wanda i dlaczego usypano jej kopiec? Legendy mówią, że była córką założyciela miasta, księcia Kraka. Odrzuciwszy rękę niemieckiego władcy, rzuciła się w fale Wisły, nie chcąc narażać swoich poddanych na zemstę rozczarowanego zalotnika. Kopiec nagrobny usypano w miejscu, gdzie z rzeki wyłowiono jej ciało.

Pierwsza wzmianka o kopcu pochodzi z XIII wieku. Był wtedy zwany Mogiłą i stąd też nazwa wioski, która leżała u podnóża. Dziś kopiec znajduje się w Nowej Hucie, dzielnicy, która powstała dopiero po II wojnie światowej. Sąsiaduje z wielkim kombinatem metalurgicznym i jest jednym z najstarszych wciąż widocznych dowodów na działalność człowieka w tej okolicy. Powstał prawdopodobnie w VII lub VIII wieku.

„Obaj synowie Kraka umarli bezdzietnie. Ster rządów w Polsce objęta, za zgodą wszystkich Polaków, jedyna córka Kraka, którą nazywano Wanda. I tak, gdy pod rządami Wandy Rzeczpospolita kwitła, ówczesny książę niemiecki Rydygier, sławny rodem i potęgą sąsiad Królestwa Polskiego, wysłał posłów z prośbą o rękę Wandy pod groźbą wojny.
Lecz Wanda, która całe życie ślubowała spędzić w czystości, z niczym odesłała posłów. Książę niemiecki Rydygier, w poczuciu wzgardy i odmowy, zebrał ogromne wojsko i wkroczył do Polski, chcąc wywalczyć orężem to, czego nie mógł uzyskać prośbą. Nie zatrwożyła się jednak królowa Polski, Wanda, chrzęstu oręża, lecz szybko kazała zgromadzić się wojskom polskim, stanęła przeciwko Niemcom wydając pole do bitwy. Ponieważ znaczniejsi rycerze niemieccy głośno oświadczyli się przeciwko dalszemu prowadzeniu niesłusznej wojny, przeto książę niemiecki Rydygier, nie chcąc wracać z niesławą do domu, pozbawił się życia, rzucając się na miecz, którego ostrze zwrócił ku sobie. Zaś Wanda zawarła przymierze z panami niemieckimi i nietknięte wojsko z triumfem i dumą odprowadziła do Krakowa.
Za tak wielkie i znakomite zwycięstwo siebie samą postanowiła ofiarować bogom, ponieważ w tej epoce sądzono, że czyn taki jest miły bogom, bohaterski i wzniosły. Przeto zwoławszy dostojników polskich i złożywszy ofiarę ze zwierząt i odprawiwszy nabożeństwo, skoczyła z mostu na rzece Wiśle, ofiarując się falom rzeki, i pokryta nimi zginęła. O milę od Krakowa w polu jest jej mogiła. I jej także mogiłę wzniesiono równio dostojną jak ojcu. Z ziemi bowiem wzniesiono wysoki kopiec, który wskazuje do dziś dnia jej grób, od niego miejscowość tę nazwano Mogiłą”.- Jan Długosz (1415-1480) o kopcu w Mogile

Kronika Wielkopolska wyprowadza imię Wandy od wędki: "Wąda nomine, que latine hamus nominatur"; przy czym należy pamiętać, że Wąda, czy też Wøda należy odczytywać z "a nosowym"=ã (jak we francuskich provenance, avant, Auchan), które w średniowieczu powstało ze zlania się co do barwy prasłowiańskich samogłosek nosowych ǫ (dzisiejszego ą) i ę; zob. Boguphali Chronicon Poloniae, ed. A. Maciejowski, [w:] Monumenta Poloniae Historica, t. II, Lwów 1872, s. 473.

K. Kumaniecki, Podanie o Wandzie w świetle źródeł starożytnych, Pamiętnik Literacki 22 - 23 (1925 - 1926); wykazanie źródła wymysłu w różnych dziełach starożytnych; K. Römer, Podanie o Kraku i Wandzie, Biblioteka Warszawska 1876; pogląd o pochodzeniu z mitów słowiańskich oraz o etymologii imienia "woda" - "Wanda".

Opis pierwotnego wyglądu kopca pochodzi z 1584 roku, z publikacji „Herby rycerstwa polskiego”. Miała tam kiedyś stać kamienna figura Wandy, na której na cokole wykuto w jęz. łacińskim opis jej biografii. Przedmioty te uległy całkowitemu zniszczeniu, najprawdopodobniej w wyniku zwietrzenia.

W 1890 roku Kornel Kozerski na własny koszt odnowił kopiec, na szczycie umieszczając marmurową rzeźbę orła ozdobioną kądzielą skrzyżowaną z mieczem oraz napisem „Wanda”, zaprojektowaną przez Jana Matejkę. Prawdopodobnie w związku z opisanymi powyżej pracami, kopiec został (pierwszy, i jedyny jak do tej pory raz) przebadany przez nieformalnego naczelnika Ekonomatu w Krakowie i współzałożyciela Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Teodora Kułakowskiego. Nie było to jednak badanie archeologiczne.

W grudniu 2016 roku przeprowadzono po raz pierwszy badania georadarowe trzech niezależnych ekip , w wyniku których wykazano anomalie w strukturze kopca. Kurhan przebadały trzy niezależne ekipy: naukowcy z Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH, firma Georadar z Wrocławia i GPR24 z Warszawy. Ta ostatnia zastosowała dwie metody elektrooporową i georadarową z antenami o największym zasięgu. Głębokość, która została zbadana to okolice 16. metra od szczytu kopca. Istnieje hipoteza, że być może tam jest komora grobowa.

W budżecie obywatelskim w 2017 roku wystartował projekt rewitalizacji kopca i terenów okolicznych, niestety projekt nie znalazł dużego zainteresowania może w kolejnych latach się uda https://budzet.krakow.pl/projekty/1535-rewitalizacja_i_modernizacja_kopca_wandy.html
Stojąc na Kopcu Wandy 4 listopada lub 6 lutego zobaczymy zachodzące słońce dokładnie nad Kopcem Krakusa, natomiast stojąc na kopcu Krakusa 2 maja lub 10 sierpnia zobaczymy słońce wschodzące nad Kopcem Wandy. Są to przybliżone daty słowiańskich świąt Dziadów (jesiennych i wiosennych), Gromnicy oraz święta Peruna.

Literatura:
1. Klemens Bąkowski: Dzieje Krakowa. Kraków: Spółka Wydaw. Polska, 1911, s. 6.
2. Jan Długosz, „Roczniki, czyli Kroniki”, między 1459 a 1468, tłum. zbiorowe.

Lokalizacja:
50° 4′ 13″ N, 20° 4′ 5″ E
50.070278, 20.068056

Trasa dojścia:
Przy samym kopcu znajduje się przystanek tramwajowy Kopiec Wandy .
https://goo.gl/maps/pGxynYGP2xv

Linki:

Informacja o badaniach georadarowych oraz ich wynikach:
http://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-kopiec-wandy-odkrywa-swoja-tajemnice-sa-wyniki-badan-georada,nId,2330856

Więcej takich ciekawostek na : Słowiańska Polska
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne | #krakow ] pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 22382283_1333337636778413_7409168027065403057_o.jpg

Kopiec Kraka, Krakusa
Opis pochodzi z naszej mapy Śladami Pogańskich Przodków https://drive.google.com/open?id=1X5IqjG9ZwpF5pUC9RI7O50HF1Os&usp=sharing
Opis:
Kopiec znajdujący się w Krakowie, na prawym brzegu Wisły w dzielnicy Podgórze, usypany na najwyższym wzniesieniu wapiennego zrębu Krzemionek – Wzgórzu Lasoty (271 m). Wysokość od podstawy – 16 m, średnica u podstawy 57 m, górna 8 m (wierzchołek płaski), objętość 19 100 m³.
Wzgórze Lasoty (Góra św. Benedykta; Lasotyn od Lassoty (1825), wzgórze Lassoty (1860), wzgórze Lassota (Jerzy Gąssowski, 1960)) to wzgórze w Krakowie należące do zespołu wapiennych wzgórz Krzemionek Podgórskich. Nazwa wzgórza pochodzi od starosłowiańskiego imienia Lasota. Historyczne wzgórze Lasoty, na którym wznosi się Kopiec Krakusa, należało pierwotnie do rodziny Awdańców, polskiej szlachty pochodzenia skandynawskiego i nazwą upamiętnia komesa Lassotę- Lassote castellanus Cracovie . Na wzgórzu w X lub XI w. zbudowano romańską rotundę połączoną z palatium.

Wykopaliska archeologiczne przeprowadzone w latach 1934–1937, pod patronatem Polskiej Akademii Umiejętności, przez Józefa Żurowskiego i Franciszka Jakubika, sfinansowane przez redaktora naczelnego „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w kwocie 100 tysięcy złotych, polegały na przebadaniu najbliższego sąsiedztwa oraz wykopaniu zwężającego się ku dołowi szybu do podstawy kopca (zbadano w ten sposób 4% powierzchni podstawy). W pobliżu – podobnie jak i w podstawie kopca – znaleziono ślady osadnictwa z końca kultury łużyckiej, które najprawdopodobniej dostały się tam w czasie budowy. To pozwoliło przyjąć, że kopiec powstał najwcześniej ok. 500 roku p.n.e. Wewnątrz kopca odkryto różnego rodzaju zabytki ruchome oraz m.in. szkielet dziecka i palenisko, które trafiły tam w czasie sypania, przez co były nieprzydatne w datowaniu. Obecnie kopiec datowany na okres od końca VIII do połowy X w. Szczyt umocniony promieniście rozchodzącymi się kołkami drewnianymi połączonymi plecionką, w środku pierwotnie wbity drewniany pal, umocniony kamieniami. W wyniku badań archeologicznych w dolnych warstwach znaleziono m. in. sprzączkę (okucie pasa) typu awarskiego (skuwka typu keszthelskiego), zaś w warstwach szczytowych pień ściętego dębu liczącego ok. 300 lat, ponadto zaś m. in. monetę czeską ks. Bolesława II (962-999). Nie odkryto śladów pochówku. Przeznaczenie kopca jest przedmiotem dyskusji w literaturze (kopiec grobowy, miejsce kultowe, strażnica, znak brodu, miejsce odprawiania sądów), która też dopuszcza możliwość, iż był to obiekt symboliczno-grobowy, upamiętniający poległego wodza awarskiego lub słowiańskiego w okresie zależności lub kontaktów z Awarami. Domniemane cmentarzysko ciałopalne. Według profesora Leszka Pawła Słupeckiego, Kopiec Krakusa rzeczywiście jest grobem dawnego władcy, w dodatku stanowi niewielką część cmentarzyska kurhanowego. Na planie Krakowa sporządzonym przez Szwedów w 1702 r. i na austriackim planie z 1792 r. Leszek Paweł Słupecki odnalazł obok kopca skupisko innych nasypów. Według Kazimierza Radwańskiego z Muzeum Archeologicznego w Krakowie, pod koniec XVIII w. było ich co najmniej 46, ale nie zachowały się do naszych czasów[c]. „Fakt, że kopiec Krakusa otoczony był ogromnym cmentarzyskiem, dowodzi znaczenia Krakowa we wczesnym średniowieczu” – twierdzi L.P. Słupecki – „Legendę o mitycznym założycielu Krakowa można więc uznać za prawdopodobną”.

Inna teoria łączy powstanie kopców Krakusa i Wandy z obecnością Celtów. W kulturze celtyckiej kopce pełniły ważną funkcję kultową. Zaobserwowano, że azymut łączący oba kopce jest zgodny z azymutem wschodu słońca 1 maja. Podobną zgodność odkryto w przypadku dwóch kopców w pobliżu Przemyśla, z tym że wyznaczają one 1 listopada. W kalendarzu celtyckim te daty stanowiły ważne święta związane z podziałem roku na połowy. Mogłoby to świadczyć o roli kopca jako obserwatorium astronomicznego. Stojąc na kopcu Krakusa 2 maja lub 10 sierpnia zobaczymy słońce wschodzące nad Kopcem Wandy (potocznie zwany w XIX wieku „Nogawką”). Natomiast stojąc na Kopcu Wandy 6 lutego lub 4 listopada, zobaczymy zachodzące słońce dokładnie nad Kopcem Krakusa. Są to przybliżone daty celtyckich świąt Samhain, Imbolc, Beltane i Lughnasadh. Dlatego prof. Władysław Góral nie wyklucza hipotezy, że Kopiec Krakusa, wraz z innymi kopcami krakowskimi (Krakusa II, Wandy i Esterki) i Wzgórzem Wawelskim, był celtyckim systemem wskaźników astronomicznych.
Generalnie, funkcja pochówkowa, mimo braku potwierdzenia archeologicznego, jest uważana za bardzo prawdopodobną. Świadczyć o tym może toponimia miejsca, tradycja (Rękawka) i analogia (praesidium quod dicitur Mogila sive Tumba z 1222 r., w odniesieniu do Kopca Wandy)[d]. Mógł on również pełnić funkcje kultowe, ewentualnie obie jednocześnie. Hipotezy uważające go za obiekt obronny, sygnalizacyjny czy obserwacyjny uznano za mało przekonujące, ponieważ nakład pracy potrzebnej do wzniesienia takiej budowli byłby zdecydowanie niewspółmierny do uzyskanego efektu.

W późnośredniowiecznych i nowożytnych przekazach pisanych i ikonograficznych kopiec zwany jest „Rękawką” – Tumulus dictus Rekawka. U Słowian nazwa ta oznacza „grób, grobowiec, trumnę” (czeskie rakev, słowackie rakva – trumna, serbskie рака/raka – grób, chorwackie rakva – grób, słoweńskie raka – mary, grób, starosłowiańskie raka – grób, rosyjskie рака/raka – arka/trumna na relikwie, wspólne rosyjskie, białoruskie, ukraińskie рака/raka – "grobowiec z relikwiami świętego", bułgarskie рака/raka – "szkatuła z relikwiami"; Walery Leonidowicz Wasiljew wywodzi prasłowiańskie *raka ⇐ *orka ⇐ łacińskie arka). Wydaje się, że na terenie Polski już w średniowieczu w takim znaczeniu była niezrozumiała. Jej fonetyczna bliskość z polskim słowem „ręka” zrodziła tradycyjne wytłumaczenie, że oznacza grób usypany rękami (lub „ziemia noszona była w rękawach”). W 1592 roku miała miejsce przed Sądem Ziemskim Krakowskim sprawa dotycząca granic Woli. Chodziło o:” gwałtowne rozrzucenie kopców siedemnastu, które rozdzielają dziedzinę wsi Woli Świętoduskiej od grontu miasta Kazimierza, wsi Janowa Wola oraz o gwałtowne osiedzenie[a] grontu i dziedziny wsi Woli..., to jest sześci stajan, tak przy rolach pod górą Lasotyną, a przy gościńcu, który idzie z Kazimierza do Wieliczki.” W dokumencie znajdujemy szczegółowy opis granic Woli, do których m.in. przylegały łąki miasta Kazimierza, jedna z nich, leżąca przy gościńcu wielickim (obecnie ul. Wielicka; ul. Krakowska za czasów odrębności Kazimierza zwana była też wielicką, gdyż prowadziła do Wieliczki, następnie mniej więcej linią wytyczoną obecną ulicą Limanowskiego aż do dzisiejszej Wielickiej), po stronie zachodniej nazywała się Raczka. „Rękawka” przetrwała jako nazwa odpustu odbywającego się w rejonie kościoła św. Benedykta i Kopca Krakusa. W czasach pogańskich, w dniu równonocy wiosennej, na kopcu odbywały się uroczystości poświęcone zmarłym i obrzędom oczyszczenia.

Według Oskara Kolberga obok kopca Krakusa miał znajdować się inny niższy kopiec zwany „Mogiłą babki Krakusa".
"Opodal od mogiły Krakusa, na dalszym ciągu Krzemionek (na prost prawie krakowskich Lipek) pokazują małą wyniosłość ziemi zwaną Mogiłą Babki Krakusa."
str. 10 Lud, Tom 8, Oskar Kolberg, Wrocław-Poznań 1962

Krakus, łac. Gracus, Crak, od nazwy m. Kraków, heros-eponim Krakowa i główny bohater małopolskiego cyklu legend, wymieniany w "Kronice polskiej" Wincentego Kadłubka, Kronice wielkopolskiej, przez Jana Dąbrówkę, Jana Długosza i późniejszych kronikarzy. Pierwotnie legenda mówiła o panowaniu K. i zgładzeniu przez jego synów smoka zamieszkującego jaskinię, dodając że założenie Krakowa nastąpiło po śmierci K., późniejsze wersje przypisują zbudowanie grodu Krakowi i przypisują pomysł pokonania smoka jemu bądź szewcowi Skubie (in. Skarbkowi), oraz że Krakus pokonał smoka przy pomocy zwierciadła, owcy lub wołu (K 48 Tarn.-Rzesz. 308), dodają też że Kraka pochowano na Krzemionkach lub że jego grobem był kopiec Rękawka, i inne szczegóły. Wtórnie z legendą została powiązana uroczystość Rękawki, według wersji z 1647 r. kopca usypanego dla K. "dlatego iż ludzie z nabożeństwa pogańskiego rękawami nanieśli ziemię na ciało jego i tak wysoko usypali, jako teraz widzieć". Nazwy topograficzne: 'Kopiec Krakusa' i 'Smocza Jama' wymieniane są pierwszy raz przez J. Długosza (po 1455) i Marcina Kromera (1555). Lokalne podania lud. wiążą z K. jedną ze skał doliny pod Pieskową Skałą zw. 'Maczugą Krakusa' (war. Herkulesa), którą K. miał dobić smoka, oraz wzgórze zw. 'Mogiłą Babki Krakusa'.
Według Jana Długosza kopiec wznieśli synowie księcia Kraka "zgodnie ze specjalnym pouczeniem za życia ojca, sztucznie i przemyślnie nadsypując piaskiem, by sam szczyt góry, na którym go złożono, panował nad wszystkimi dokoła wzniesieniami."

Ludy słowiańskie wiosną obchodziły święto zmarłych, dlatego też na grobach najbliższych przygotowywano uczty, z których resztki posłużyły karmieniu tych, którzy nie mieli pieniędzy na swoje utrzymanie, ale także były pozostawiane dla duchów przodków. W czasie tych obchodów palono ogień i sadzone drzewa, które mogłyby być schronieniem dla dusz, organizowano także pojedynki szermiercze, których celem było odstraszenie złych mocy.
„Rękawka jest pamiątką starożytnej lechicko-słowiańskiej„ stypy pogrzebowej i ugoszczenia tłumów ludu zebranego niegdyś na obrzęd pogrzebowy Krakusa w celu usypania mogiły swemu ukochanemu władcy. Sypano ją rzeczywiście rękoma i rękawka oznacza tylko górę ziemi nie rękawami, ale rękoma tłumu nanoszoną”.
Powyższe słowa są jednym z możliwych wyjaśnień genezy nazwy tej tradycji. Wiadomo jednak, że była ona związana z kultem zmarłych. Te obchody z czasem zanikały, choć w XVI w. na kopcu Krakusa rozsypywano monety ku czci przodków. W XIX w. we wtorek po Wielkanocy, na wzgórza zwane Krzemionkami ściągały tłumy:
„Tłumy zalegają wzgórza zwane Krzemionkami: jednych wabi stojąca tam kapliczka św. Benedykta – drugich mogiła wznosząca się jeszcze wyżej – a wszystkich pocieszna krotochwila rzucania ze stromej góry jajek, bułek, orzechów, pierników i innych przysmaków, które pnące się po spadzistości paupry wydzierają sobie i w ogniu walki o łakomą zdobycz potrącają się i koziełkują z góry na dół”
Po stoku kopca co możniejsi toczyli jajka, szewskie placki, obwarzanki, bułki, jabłka, pierniki, wprost w ręce chłopców i gawiedzi. Jeszcze w 1939 największą atrakcją było rzucanie z góry chleba, jabłek, pisanek, zabawek, baloników. Przypuszcza się, że budowa pochodzącego z XI lub XII wieku kościoła św. Benedykta i ustanowienie święta patrona w dniu 21 marca (pierwszy dzień wiosny), było reakcją Kościoła katolickiego na żywe słowiańskie praktyki religijne na Krzemionkach. Historycznie rzecz ujmując, co najmniej od XVII wieku, o czym świadczą przekazy źródłowe, ze szczytu kopca w czas odpustu (we wtorek, będący kiedyś również dniem świątecznym) zamożni krakowianie zrzucali owoce, słodycze i pieniądze (w powierzchniowej warstwie odnaleziono monety z różnych okresów dziejowych), zaś biedni, żacy i dzieci zbierali je u podnóża. Do połowy XIX w. Rękawka odbywała się na samym kopcu Krakusa, jednak po przekopaniu wzgórza na potrzeby budowy linii kolejowej, przeniosła się na górę św. Benedykta w północnej części wzgórza Lasoty i połączona została z odpustem i ludową zabawą koło kościoła św. Benedykta na Krzemionkach. W okresie zaboru austriackiego, w 1897 roku obchody zostały zakazane. Zamknięto nawet dojście na kopiec. Władze planowały w tej okolicy budowę fortu artyleryjskiego, a ponadto chciały zlikwidować tumult i przejawy agresji wśród zgromadzonych pod kopcem.

W przeszłości na kopcu znajdowały się różne obiekty. Świadczą o tym zachowane do dziś : miedzioryt Adolfa Lautensacka z 1587r. (Oblężenie Krakowa przez arcyksięcia Maksymiliana), pokazujący na szczycie kopca duży krzyż. Sztych Mathäusa Meriana i C.N. Vischera de Jonge z około 1600r. gdzie na szczycie widać okrągłą budowlę z dachem. Na późniejszych sztychach budowla ta ma kształt kwadratowy,co może sugerować jej przebudowę. W spisie wydatków związanych z koronacją Henryka
Walezego (21.02.1574r.) znalazł się zapis o treści : „Chłopom co palili ogień na Rękawce……i co drewno tamże nosili groszy 21”. Dowodzi to, że obiekt ten posłużył do iluminacji podczas
uroczystości.

W latach 1854-57 nieopodal kopca Kraka zbudowano Fort cytadelowy 33 „Krakus”
Równa, szeroka, pnąca się zakosami droga oplata jeden z czterech krakowskich kopców. Dookoła niego istniał fort. Do dziś przetrwała tylko wspomniana droga wjazdowa, zarys wałów i fos, trochę gruzu oraz kamień z zatartą już sygnaturą oznaczającą granicę terenu wojskowego. Mury fortu rozebrano po ostatniej wojnie światowej. Zbudowany był w stylu przypominającym staroangielski. Nie posiadał redity, zamiast niej miał dwukondygnacyjne koszary wyglądające jak stary zamek. Tworzyły zarys litery U, z dwuczęściową wieżą pośrodku i dużą kaponierą szyjową mieszczącą bramę wjazdową. Wał fortu posiadał stanowiska działowe i wraz z wykutą w skale i obmurowaną fosą, obejmował kopiec, tworząc sześciobok. Czoło i barki strzegły trzy kaponiery. Teren fortu jest dostępny dla każdego zwiedzającego. Z wierzchu kopca (tylko 16 metrów wysokiego) można zobaczyć panoramę Krakowa i zlokalizować inne forty
Fort zburzono w 1954 roku.

W 2014 zakończono rewitalizacje terenów i samego kopca. W czasie prac skupiono się głownie na wyremontowaniu i zabezpieczeniu drogi dojazdowej na kopiec. "Serpentyna" była podmyta przez spływającą ze wzgórza wodę. Podobne prace wykonano przy schodkach. Odnowiono historyczne słupki rejonu fortecznego, ścieżkę wokół kopca i fortu oraz trzy kaponiery. Wokół kopca utworzono barierkę by nie wchodzić na niego z innej strony niż wyznaczona trasa na szczyt. Zapobiega to degradacji. Na terenie gdzie znajdował się fort utworzono murki pokazujące dawne granice fortu.

Od roku 2000 Drużyna Wojów Wiślańskich „Krak”, Dom Kultury „Podgórze” i Rada Dzielnicy XIII organizują w pierwszy dzień po świętach Wielkanocnych Rękawkę wracając do jej słowiańskich korzeni.
Na zaproszenie organizatorów pod Kopiec Krakusa przybywają grupy rekonstrukcji historycznej i rzemieślnicy z całej południowej Polski. Dzięki nim można zobaczyć jak wyglądało życie we wczesnośredniowiecznych osadach, rekonstrukcje obrzędów związanych z tradycją Rękawki (rozpalenie świętego ognia, rzucanie jaj i kołaczy z Kopca Krakusa, bieg wojów dookoła Kopca), scenki rodzajowe przybliżające życie w średniowiecznej Małopolsce, pokazy rzemiosła historycznego ( kowalstwo, tkactwo, powroźnictwo, warzenie soli, zielarstwo), koncerty muzyki dawnej, pokazy sprawności siłowych i szermierczych, spektakularne bitwy.
Literatura:
1. R. Jamka, Pradzieje Krakowa, w: Kraków. Studia nad rozwojem miasta, red. J. Dąbrowski, Kr. 1957, s. 81;
2. Kraków w pradziejach, Wr. 1963, s. 160
3.Wyniki badań wykopaliskowych na kopcu Krakusa w Krakowie, Slavia Antiqua 12, 1965, s. 183-233
4. J. Kotlarczyk, Celtyckie święta i kopce małopolskie, Z otchłani wieków, 45, 1979, nr 2, s. 142-8
5. Kopiec Krakusa - kopiec zagadek i rozczarowań, 45, 1979, nr 1, s. 52-62
6. B. Kürbis, Wstęp, w: Mistrza Wincentego Kronika polska, wyd. K. Abgarowicz, B. Kürbis, W. 1974, s. 57-8
7. H. Łowmiański, Początki Polski, 2, W. 1963, s. 374-5; 4, W. 1970, s. 447-8, 453, 456-7
8. J. Mitkowski, Kraków wczesnodziejowy, w: Kraków i Małopolska przez dzieje, Kr. 1970, s. 107-8
9. M. Pietrusińska, Katalog i bibliografia zabytków, w: Sztuka polska przedromańska i romańska do schyłku XIII w., red. M. Walicki, 2, W. 1971, s. 707 (omówienie stanu badań)
10. K. Potkański, Kraków przed Piastami, RAUh 35, 1898, s. 130-5; T. Reyman, Krakusa kopiec, Słownik starożytności słowiańskich, 2, 1964, s. 513
11. Sprawozdania PAU t. 39, 1934, nr 5, s. 35-40; 40, 1935, nr 3, s. 84-98
12. W. Szymański, Uwagi w kwestii zabytków awarskich znalezionych na terenie Polski, Archeologia Polski 7, 1962, s. 303-4
13. J. Wyrozumski, Dzieje Krakowa, 1, Kr. 1992, s. 54-61
14. H. Zoll-Adamikowa, Wczesnośredniowieczne kopce - mogiły na obszarze Karpat, AAC 4, 1962, s. 133-57
15. A. Żaki, Najstarsza architektura monumentalna Małopolski w świetle ostatnich badań archeologicznych, Sprawozdania PAN, Kr. 1961, VII-XII 1962, s. 516
16. Początki Krakowa, Kr. 1965, s. 44-5
17. J. Żurowski, Wiadomości historyczne dotyczące budowy i wyglądu kopca Krakusa i Wandy, Sprawozdania PAU, 40, 1935, nr 3, s. 94-7
18. Nazwy na określenie kopców Krakusa i Wandy, występujące w źródłach historycznych, s. 97-8
Dodatkowo:
1. Marek Florek: Zagadnienie istnienia i funkcji tzw. wielkich kurhanów w Małopolsce w starszych fazach wczesnego średniowiecza , Analecta Archaeologica Ressoviensia, 2008 druk 2010 : T. 3, s. 297-307
2. Leszek Paweł Słupecki, The Krakus’ and Wanda’s Burial Mounds of Cracow, 1999.
3. J. Kotlarczyk, Tumulus Gallicus dictus Rękawka, „Sprawozdania z posiedzeń Kom. Nauk. Oddz. PAN w Krakowie”, R. XVII, 1, 1973.
4. J.Żurowski, Dotychczasowe Wyniki Badań Nad Kopcem Krakusa Kraków - Lipiec — 1934.
5. Z. Gloger, Rok polski w życiu, tradycji, pieśni, Warszawa 1900, s. 187.
6.E. Ziółkowska, Polskie misteria i obrzędy ludowe, Warszawa 1984, s. 41.
7. Buko Andrzej: Zanim powstało państwo Piastów. O osobliwościach ziemi krakowskiej IX–X wieku w świetle danych archeologii
8. Janina Rosen-Przeworska: Spadek po Celtach. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1979, s. 62.

Lokalizacja: 50° 2′ 17″ N, 19° 57′ 30″ E
50.038056, 19.958333
Trasa dojścia:
*Z przystanku tramwajowego Powstańców Wielkopolskich w stronę Bieżanowa https://goo.gl/maps/vCFZq2wJr342
*Z przystanku tramwajowego Cmentarz Podgórski
https://goo.gl/maps/pw6uDN6F7j32
*Z przystanku tramwajowego Korona
https://goo.gl/maps/X81msAVekq32
*Z przystanku autobusowego Kamieńskiego w stronę Ronda Matecznego
https://goo.gl/maps/T3YGDxwM5i42

Linki:
J.Żurowski, Dotychczasowe Wyniki Badań Nad Kopcem Krakusa Kraków - Lipiec — 1934: http://rcin.org.pl/Content/3238/WA308_14459_B1959_DOTYCHCZASOWE-WYNIKI_I.pdf

Badania archeologiczne na Kopcu Kraka prowadzone przez dr Dariusza Niemca, podczas prac renowacyjnych:
https://www.youtube.com/watch?v=MeL7jjzPvTQ

http://www.national-geographic.pl/traveler/kierunki/kopiec-krakusa

Buko Andrzej: Zanim powstało państwo Piastów. O osobliwościach ziemi krakowskiej IX–X wieku w świetle danych archeologii:
https://www.academia.edu/20389280/Zanim_powstało_państwo_Piastów._O_osobliwościach_ziemi_krakowskiej_IX_X_wieku_w_świetle_danych_archeologii_Before_the_Piast_state_was_established._The_peculiarities_of_the_ninth_and_tenth_centuries_in_Kraków_Land_in_the_light_of_archaeology_

Astronomiczna tajemnica Krakowa (film dokumentalny):
https://youtu.be/7H8H5wIheGA

Więcej takich ciekawostek na : Słowiańska Polska
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne | #krakow ] pokaż całość

źródło: 22289827_1331977876914389_6363311787715406158_o.jpg

Drewniana maska (karaboszka), przeznaczenie kultowe, obrzędowe, prawdopodobnie powiązana ze świętem Dziadów. X-XI w. Opole (woj.Opolskie). Polska

Być może maski takie miały jakiś związek z obrzędowością pogrzebową, pisze bowiem Kosmas w swojej kronice Czechów:
"Także pogrzeby, które odbywały się w lasach i na polach, i korowody, które odprawiali podług pogańskiego zwyczaju, na dwóch i trzech rozstajnych drogach, jakby dla spokoju dusz. Także i bezbożne gry, które wyprawiali nad swoimi zmarłymi, tańcząc z nałożonymi na twarz maskami i wywołując cienie umarłych".
Tu więcej o badaniach archeologicznych podczas których je znaleziono:
http://rcin.org.pl/Content/24358/WA308_38472_P243_BADANIA-WYKOPALISKO_I.pdf

http://rcin.org.pl/Content/23174/WA308_35170_P243_BADANIA-WYKOPALISKO_I.pdf

Karaboszka w słowiańskiej tradycji to pierwotnie drewniana maska symbolizująca dusze zmarłych w obrządku Dziadów.
Taka maska, była wykonywana zwykle z gliny, lub drewna.
Karaboszki istniały w naszej części Europy od zawsze, choć dziś mało kto je już pamięta.
Wszyscy natomiast rozpoznają ich rozwojową wersję, czyli wydrążoną dynię, która zatoczywszy wielkie koło wokół kontynentu wraca dziś do nas po wiekach.Psychologiczna funkcja takiej maski wykraczała daleko poza rolę dzisiejszych fotografii umieszczanych na grobowcach. Maska uczestniczyła w rytuale, zaś człowiek który ją nosił przyjmował rolę zmarłej osoby.
Nasi przodkowie przeprowadzali dusze zmarłych w „dzień zduszny” zwany dziś zaduszkami i przypadający na 2 listopada, po dniu Wszystkich Świętych.

Więcej takich ciekawostek na : Słowiańska Polska
Zapraszamy też do wsparcia na Patronite: https://patronite.pl/slowianskapolska
[ #slowianie | #slowianskapolska | #rodzimowierstwo | #archeologia | #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne ] pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 22519422_1838256536202243_6278932007139601185_n.jpg

Mirki mam pytanko, posiadam Xiaomi Redmi Note 4 MT i mam zasadnicze pytanie czy wyszła nowsza wersja miui globala niż 8.2.1 ? Czy będzie dostępny na niego Android 7 ? Bo nie wiem czy to ja coś mam z telefonem nowych poprawek zabezpieczeń nie miałem od marca. Aktualizacji mi nie wyszukuje żadnych.
#xiaomi #redminote4 #android #smartfon

Tak było
#4konserwy #antyneuropa #bekazneuropy #bekazlewactwa #wyborcza #michnik #neuropa

źródło: fromapp.jpg

Dej mnie mam chorą córke !( ͡° ͜ʖ ͡°)
#rakcontent #bekazpodludzi #heheszki

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: sasass.png

komentarze zawsze najlepsze( ͡° ͜ʖ ͡°)

#bekazpodludzi #medycyna #medycynanaturalna #heheszki #plaskaziemia #teoriespiskowe

źródło: xas.png

| #4konserwy | #antyneuropa | #londyn | #anglia | #islam | #lewackalogika | #bekazlewactwa | #uchodzcy |

źródło: FB_IMG_1490256047858.jpg

Mirki chciałem zapytać gdzie mogę znaleźć w internecie jakieś fajne promocje. Na wyjazd na majówkę do Pragi? Bo znalazłem już parę fajnych ofert to okazywało się że niestety hotele nie mają wolnych terminów do rezerwacji na ten czas.
#podroze #czechy #praga #hotel #majowka

| #bekazlewactwa | #bekazneuropy | #4konserwy | #szwecja | #kapitanszwecja | #polityka

źródło: 16830637_1565747126772242_3266378267950206496_n.jpg

Teraz to już nawet są zasilacze gamingowe xD
A i z tego co wiem 2000GB≠2TB
#heheszki #pcmasterrace #januszebiznesu #januszeolx #informatyka

źródło: 16796930_1169292566520639_7396570238871057686_o.jpg

Mirki pomożecie ? Taki szyfr ktoś dostał na walentynki.

29,27,8,1,29,22,20,24,3,9,7,26,24,3,5,3,18,9,31,29,1,25,3,26,9,10,26,15,1,1,18,20,10,23,8,21,13,22,20,24,3,18,24,13,20,16,24,3,26,24,1,6,26,24,3,16,19,1,8,24,18,20,18,24,13,7,26,24,21,1,12,26,24,3,29,10,8,20,19,2,1,5,9,3,5,15,1,8,9,15,24,4,22,10,31,27,8,20,10,22,1,18,24,13,24,26,26,10,1626,1,22,1,6,3,16,9,1,3,29,24,1,22,7,16,7,28,12,8,17,29,26,24,3,8,20,24,26,26,10,16,25,7,18,6,29,10,16,22,20,24,3,29,2,20,10,26,7,16,9,1,15,1,8,9,15,1,16,1,18,27,8,1,29,22,20,24,12,2,20,10,16,24,16,7,29,18,20,10,18,9,15,7,22,11,31,10,18,20,22,7,2,3,25,19,7,8,1,20,29,18,27,17,6//3,6,1,10,26,21,1,138,19,31,19,14,5,10,2,10,19,9,27,2,1,5,19,16,27,5,19,13,11,15,26,15,26,23,1,,3,5,9,1,17,15,26,18,16,1,8,9,5,22,16,26,26,14,5,21,5,26,7,19,14,7,22,16,27,5,19,20,5,1,17,1,14,5,15,19,6,24//{{4,2,89,169}}\
| #szyfrowanie | #matematyka | #kodowanie | #dekoder | #cykada | #programowanie | #informatyka | pokaż całość

źródło: scontent-fra.xx.fbcdn.net

Prośba o #wykopefekt i #pomoc
http://www.wykop.pl/artykul/3595049/prosba-o-wykop-efekt-dla-klaudii/

Przykład całkowitego już chyba zaczadzenia ideologicznego skrajnej lewicy w USA w ramach histerii anty-Trumpowej. Amerykańska lewica wciąga na sztandar, jako symbol wolności… muzułmańską chustę.

Faktycznie chusta jest symbolem opresji, patriarchatu, dyskryminacji kobiet i totalitarnej władzy imamów i ajatollachów w państwach muzułmańskich.

Saudyjka Malak al Shehri (na zdjęciu) została aresztowana za to, że zrobiła sobie zdjęcie na ulicy bez hidżabu i abai. Groziła jej chłosta, grzywna, a nawet kara więzienia.

Tysiące kobiet jest prześladowanych, karanych, więzionych a często torturowanych w Afganistanie, Arabii Saudyjskiej, Jemenie, Sudanie za próbę zrzucenia hijabu i wyzwolenia się z norm totalitarnych teokracji. Ciekawe jak muszą się czuć, kiedy widzą kobiety w USA zakładające hidżab jako symbol demokracji i wolności?

link do źródła:https://www.facebook.com/stanislaw.tyszka/photos/a.939118149499155.1073741827.930978763646427/1340471452697154/?type=3&theater

[ #lewackalogika | #bekazlewactwa | #ameryka | #usa | #islam | #4konserwy | #antyneuropa ] #polityka pokaż całość

źródło: 16487002_1340471452697154_3378318054090318922_o.png

1. Miej dobrego kumpla.
2. Nie miej dla niego czasu bo #pracbaza i #studbaza mocno oraz inne aktywności. On tylko #studbaza.
3. Ma do ciebie ból dupy o to.
4. Postanawiasz zorganizować sylwestra żeby się spotkać ze znajomymi których dawno nie widziałeś.
5. Obrażony nie chce przyjść.

#logikaniebieskichpaskow pokaż całość

Normalnie nie upubliczniam konwersacji z moimi klientami ale tym razem nie mogłem się powstrzymać :D Ktoś zakupił ode mnie wisiorek z symbolem Khorna. Boga krwi, mordu i wojny z uniwersum Warhammera. W notatce dołączonej do zamówienia napisał, że to prezent dla znajomego i poprosił o dołączenie następującej kartki z życzeniami..
| #stulejacontent | #stuleja | #heheszki | #gimboateizm | #niebieskiepaski | pokaż całość

źródło: 14908308_10207706918573388_978398854382385535_n.jpg

Mówi że pije tylko w kulturalnym towarzystwie.

Czy mój kot jest memogenny?

| #nocnazmiana | #sobota | #piateczek | #weekend | #koty | #smiesznypiesek | #alkoholizm |

źródło: fromapp.jpg

| #graotron | #got | #truestory |

źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

Usłyszeć że studentka w #krakow w autobusie nocnym nie dostała pieniędzy więcej od rodziców bo wszystko poszło na picie i palenie. Taka życiowa tragedia. #heheszki #rakcontent #logikarozowychpaskow #studbaza #bekazpodludzi

Odciski palców – z czasów, kiedy ludzkość była młoda…
Część 1 z 10.
W czasach współczesnych ślady palców na szkle, telefonie czy gdziekolwiek indziej wzbudzają u nas co najmniej niesmak. Mówimy wtedy: passsskudne paluchy – i przecieramy telefon koszulką lub zmieniamy lokal na taki z czystymi szklankami. Chyba, że pracujemy w policji i znajdujemy odciski na miejscu przestępstwa.
Dla archeologów i historyków odciski palców są źródłem wiedzy oraz powodem radości i ekscytacji
Emotikon smile

80.000 lat temu, w środkowym paleolicie, pewien neandertalczyk przymocował obrobiony krzemień do drewnianej rękojeści narzędzia/broni. Dla uzyskania trwalszego efektu użył lepiszcza wykonanego z brzozowej kory. Substancja przetrwała i po dziś dzień widać na niej ślady ugniatania oraz niezbyt wyraźny, ale jakże ważny odcisk palca. Artefakt został znaleziony w Königsaue w Niemczech, w miejscu uważanym za sezonowy obóz myśliwski usytuowany przy brzegu nieistniejącego już jeziora Aschersleben i jest jednym z najsłynniejszych znalezisk na tym stanowisku.
Tihomil.

Artystyczna rekonstrukcja broni ze stanowiska w Königsaue :
https://scontent-frt3-1.xx.fbcdn.net/t31.0-8/13002480_819721991465419_2646758311834137571_o.jpg

Źródło: https://www.facebook.com/RegnumBarbaricum/posts/819722641465354

| #ciekawostki | #ciekawostkihistoryczne | #regnumbarbaricum | pokaż całość

źródło: scontent-frt3-1.xx.fbcdn.net

Wampir w kulturze słowiańskiej różni się znacznie od współczesnych wyobrażeń o tym krwiopijcy. Z pewnością nie jest elokwentnym, wygadanym ani tym bardziej inteligentnym stworem. Nie posiada urody bożyszcza i nadnaturalnych mocy rodem z marvelowskich komiksów.
Klasyczny wąpierz ma wszystkie te atrybuty, które upodobniają go do żywego trupa, a więc upiory te w pewnym sensie przypominają afrykańskie zombie. Wampiry to dusze przodków, które powracają ze świata umarłych aby dręczyć żywych. Czynią to z zemsty na członkach swej rodziny, którzy wyrządzili im krzywdy lub nie zapewnili godnego pochówku. Mściwe upiory pasożytują na krewnych, wysysając z nich życiową energię. Słowianie wierzyli, iż we krwi każdej żyjącej istoty znajduje się jej dusza, nie osobowa (ta zamieszkiwała jaźń) ale esencja życia, bez której żadna istota żywa istnieć by nie mogła. Dlatego też upiory żywiły się krwią ludzi, tylko w ten sposób mogły bytować w naszym świecie.
Paradoksalnie wiara w wampiry wzrosłą po przyjęciu chrześcijaństwa. Groby z XII i XIII wieku, nierzadko skrywają szczątki celowo uszkodzone, zniszczone i zbezczeszczone. Czaszki umieszczano między udami, wbijano w nie metalowe gwoździe, kości nóg łamano, wszystko po to aby potencjalnemu krwiopijcy utrudnić wędrówkę po świecie żywych. Skąd ta nagła epidemia wampiryzmu w wiekach średnich?
Chrześcijaństwo zmieniło obrządek pogrzebowy, nie wolno było palić zwłok, obowiązywał bezwzględny nakaz grzebania zmarłych w ziemi. Perspektywa ta przerażała Słowian, wszak dusze przywiązywały się do swych powłok cielesnych, nie chcąc opuszczać ziemskiego padołu. Po spaleniu ciała, duszy nic nie trzymało na tym świecie, mogła kontynuować swą wędrówkę w zaświaty. Gdy ustał obyczaj kremacji, złe duchy powracały zza grobu, jako mszczący przeszłe krzywdy, zmarli krewni.

| #ciekawostki | #slowianie | #slowianskapolska | #demonologia | #mitologia | #folklor | #mitologiaslowianska | pokaż całość

źródło: FB_IMG_1460124071191.jpg

Brał ktoś #adrafinil ? Jakie opinie? #suplementy #leki #nootropy